H λύση του Κυπριακού στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και η εξουδετέρωση του Μακαρίου ήταν

από τις αιτίες που οι ΗΠΑ ευνόησαν και στήριξαν τη στρατιωτική δικτατορία στην

Ελλάδα.

Οι δικτάτορες Γ. Παπαδόπουλος και Δ. Ιωαννίδης χρησιμοποίησαν Έλληνες

αξιωματικούς της ΕΟΚΑ B’ και ακροδεξιές συμμορίες σε συνωμοσίες για να

εξουδετερώσουν τον Μακάριο.

Στις 2 Ιουλίου 1974, με επιστολή του στον «Πρόεδρο της Δημοκρατίας» στρατηγό

Φ. Γκιζίκη, ο Μακάριος κατήγγειλε ακόμη μία φορά τις συνωμοσίες και ζήτησε την

ανάκληση των Ελλήνων αξιωματικών από την Κυπριακή Εθνοφρουρά.

H χούντα του Ιωαννίδη απάντησε με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Τεθωρακισμένα και μοίρα καταδρομών κατέλαβαν τη Λευκωσία και βομβάρδισαν το

Προεδρικό Μέγαρο. Θεωρώντας ότι είχαν εξοντώσει τον Μακάριο, όρκισαν Πρόεδρο

της Κυπριακής Δημοκρατίας τον N. Σαμψών, στέλεχος της ΕΟΚΑ B’.

Ο Μακάριος, όμως, γλίτωσε και απηύθυνε μήνυμα στον κυπριακό λαό από την Πάφο:

«Είμαι ζωντανός και είμαι μαζί σας» στον αγώνα. Στις 19 Ιουλίου μεταβαίνει στη

Νέα Υόρκη και μιλά στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Την αυγή της επόμενης ημέρας ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπ. Ετζεβίτ διατάσσει

εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο. H σύγχυση και το χάος κάνουν αδύνατη

τη μακροχρόνια αντίσταση στο νησί.

Οι Τούρκοι συνεχίζουν τις επιθέσεις και τις λεηλασίες. H χούντα καταρρέει στην

Ελλάδα, μέσα στην προδοσία και την καταστροφή.

Στις 24 Ιουλίου ο Φ. Γκιζίκης παραδίδει την εξουσία στον Καραμανλή που έχει

επιστρέψει από το Παρίσι. Ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Μαύρος σπεύδει στη Διάσκεψη

της Γενεύης. H Τουρκία στις 14 Αυγούστου εξαπολύει τον «Αττίλα II» και έως τις

16 Αυγούστου έχει καταλάβει το 38,5% της Κύπρου.