Αναζήτηση
Στο κέντρο…
… της Βαγδάτης, εκατοντάδες σκηνές είχαν ξεφυτρώσει μέσα σε λίγες μέρες και
μέσα τους ζούσαν τα μέλη μιας άγνωστης φυλής. Οι Ιρακινοί που πλησίαζαν εκεί
και περιεργάζονταν τους άγνωστους ανθρώπους και τα περίεργα όπλα τους με τις
κεραίες, ψιθύριζαν από στόμα σε στόμα το όνομα αυτής της παράξενης φυλής:
δημοσιογράφοι. «Οδηγοί» από το ιρακινό καθεστώς είχαν αναλάβει την ξενάγηση
των νεοφερμένων σε αυτή την αχανή πόλη των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων. Έλεγαν
και ξανάλεγαν σαν παπαγάλοι την επίσημη γραμμή: Δεν φοβόμαστε, θα πολεμήσουμε
για τη χώρα μας και για τον ηγέτη μας, αλλά γιατί μας κυνηγάει η Αμερική; Στην
έδρα του υπουργείου Πληροφοριών εκκρεμούσαν οι αιτήσεις 4.000 δημοσιογράφων
για να πάρουν βίζα. «Θέλετε να μείνετε μαζί μας;», ρωτούσε ειρωνικά ο υπουργός
Πληροφοριών αυτούς που ήδη βρίσκονταν εκεί. «Θέλετε να πεθάνετε μαζί μας;».
Αυτά συνέβαιναν…
… τον περασμένο Φεβρουάριο, περίπου ένα μήνα πριν από την αγγλοαμερικανική
εισβολή στο Ιράκ. Αργότερα, ο τρόπος που ο Σαντάμ χειρίστηκε αυτή την εισβολή
έδειξε πως είχε διδαχτεί από τα λάθη του. Είχε εγκαταλείψει τη συγκεντρωτική
κεντρική διοίκηση, που διαλύθηκε από τους αμερικανικούς πυραύλους στον πρώτο
πόλεμο στον Περσικό. Και είχε συγκροτήσει τρεις περιφερειακές διοικήσεις, μια
στο βορρά, μια στο νότο και μια στη Βαγδάτη. Αυτή τη φορά άντεξε περισσότερο.
Όμως, οι δυνάμεις του δεν έδωσαν σχεδόν ούτε μια μεγάλη μάχη. Τι απέγιναν οι
άνδρες του;
«Μου λένε…
|
|
… πως οι Ιρακινοί δεν είναι Βιετναμέζοι, πως δεν έχουμε ούτε ζούγκλες ούτε
βάλτους για να κρυφτούμε», έλεγε ο αντιπρόεδρος της ιρακινής κυβέρνησης Ταρίκ
Αζίζ το περασμένο φθινόπωρο. Και απαντώ: βάλτοι θα γίνουν οι πολιτείες μας και
ζούγκλες τα κτίριά μας. Έχουμε μοιράσει δεκάδες χιλιάδες όπλα στον λαό». Ένας
άλλος Ιρακινός, ο απότακτος στρατηγός Ταουφίκ αλ-Γιασίρι, έλεγε: «Οι
Αμερικανοί θα πολεμούν με φαντάσματα. Θα διαπιστώσουν πως είναι πολύ δύσκολο
να βρουν τον εχθρό. Όσοι βάζουν στοίχημα πως ο Σαντάμ θα νικηθεί γρήγορα,
κάνουν λάθος». Ο αλ-Γιασίρι είχε λάβει μέρος στην αποτυχημένη εξέγερση του
1991 κατά του Σαντάμ και όταν τα έλεγε αυτά ήταν επικεφαλής μιας ομάδας
εξόριστων Ιρακινών στρατιωτικών. «Δεκάδες χιλιάδες μέλη των επίλεκτων ιρακινών
δυνάμεων έχουν διασκορπιστεί παντού, κάτω από το έδαφος, πάνω από το έδαφος,
στα χωράφια, στα σχολεία, στα τζαμιά, στις εκκλησίες, παντού. Δεν βρίσκονται
στα στρατόπεδα. Είναι στρατιώτες προετοιμασμένοι για αντάρτικο πόλεων και
έχουν την πείρα για να το κάνουν», έλεγε ο αλ-Γιασίρι.
Οι Ιρακινοί…
… σήμερα δεν τα καταφέρνουν καθόλου άσχημα στην αντίστασή τους. Αν λάβει
κανείς υπόψη πως δεν είναι Βιετναμέζοι. Μα και οι Βιετναμέζοι δεν ήταν
«Βιετναμέζοι» – με όλα όσα σημαίνει αυτό σήμερα στη συνείδηση του κόσμου –
πριν πουν στους Αμερικανούς: «Θέλετε να πεθάνετε μαζί μας;».
