Tο «ανθρώπινο πρόσωπο» της κυβέρνησης Mπους

Είναι το ανθρώπινο πρόσωπο της πολιτικής Μπους με την οποία δεν είναι πάντα

σύμφωνος αν και την υπηρετεί ως «πιστός στρατιώτης». Εάν δεν συμμετείχε στη

σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι η εξωτερική πολιτική της

υπερδύναμης θα ήταν ακόμη περισσότερο αλαζονική. Ο Κόλιν Πάουελ είναι η

μοναχική φωνή της μετριοπάθειας που επιμένει στον δρόμο της διπλωματίας ακόμη

και όταν αυτή η στάση του τον φέρνει αντιμέτωπο με το σύνολο σχεδόν του

επιτελείου εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής του Τζορτζ Μπους.

Στην πολιτική ζωή της Αμερικής το όνομά του είναι συνώνυμο με την ακεραιότητα

και το ήθος. Φίλοι και αντίπαλοι τρέφουν γι’ αυτόν άπλετο σεβασμό και του

έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη. Το κύρος που διαθέτει εντός και εκτός των ΗΠΑ, τον

καθιστά σημείο αναφοράς για κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά δεν ανήκουν στο

Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως αναντικατάστατη «γέφυρα»

επικοινωνίας με τις χώρες που διαφωνούν με την πολιτική της Ουάσιγκτον.

Εκτός κατεστημένου: Ο Κόλιν Πάουελ δεν έχει δεσμούς με το κατεστημένο

του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ούτε σχέσεις με τα οικονομικά συμφέροντα που

στηρίζουν τους κ.κ. Μπους και Τσέινι.

Άνθρωπος μετριοπαθής από τη φύση του, ασπάζεται την ιδεολογία του κέντρου και

δεν διαθέτει σαφή κομματική ταυτότητα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της 35ετούς

στρατιωτικής θητείας του δεν ανήκε ούτε είχε εκδηλωθεί υπέρ συγκεκριμένης

πολιτικής παράταξης.

H εμπειρία του Βιετνάμ: Υπηρέτησε στο Βιετνάμ και τιμήθηκε με πέντε

παράσημα για την γενναιότητά του. H τραυματική εμπειρία του πολέμου τον έκανε

ιδιαίτερα διστακτικό στη χρήση βίας.

Είναι γνωστή η προσωπική αντιπαράθεση που είχε το 1993 με την τότε πρέσβειρα

των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη, Μαντλίν Ολμπράιτ όταν αυτή επέμενε σε στρατιωτική

επέμβαση στη Βοσνία. Όταν τον ρώτησε με αυστηρό ύφος, «τι να την κάνω στρατηγέ

την ισχυρότερη στρατιωτική μηχανή που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης εάν δεν

πρόκειται να την χρησιμοποιήσω;», αυτός, ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, της

απάντησε ότι «οι στρατιώτες δεν είναι πιόνια που χρησιμοποιούνται σε κάποιου

είδους παγκόσμιο παιχνίδι».

Διπλωματία και χρήση βίας: Τον Αύγουστο του 2002 έπεισε τον αρχικά

διαφωνούντα Τζορτζ Μπους να ακολουθήσει την διπλωματική οδό και να αναζητήσει

την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών. Έπειτα από οκτώ εβδομάδες επίπονων

διαπραγματεύσεων πέτυχε την ομόφωνη υιοθέτηση του ψηφίσματος 1441 για το Ιράκ.

Ήταν η κορυφαία στιγμή του και θύμισε την ανάλογη επιτυχία που είχε το 1990

όταν υπό την καθοδήγηση του πατέρα Μπους συνέβαλε στη δημιουργία μιας ευρείας

διεθνούς συμμαχίας πριν από τον Πόλεμο του Κόλπου.

Στη συνέχεια, με το Πεντάγωνο να πιέζει για πόλεμο με το επιχείρημα πως δεν

μπορούσε να διατηρεί 200 χιλιάδες στρατό στην έρημο, απέτυχε να εξασφαλίσει

δεύτερο ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών. Ο κ. Μπους επιτέθηκε στο Ιράκ και για

λίγους μήνες ο «εσωτερικός αντίπαλος» Ντόναλντ Ράμσφελντ εμφανιζόταν ως ο

μεγάλος νικητής. Την περασμένη Πέμπτη, μπροστά στην εύφλεκτη κατάσταση που

επικρατεί στο κεντρικό Ιράκ, και ύστερα από επίπονες διαβουλεύσεις, πέτυχε ένα

νέο, ομόφωνο, ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας που ίσως δίνει μια προοπτική

για το μέλλον του Ιράκ.

Αμερικανικό όνειρο. Ο Κόλιν Πάουελ είναι το χαρακτηριστικότερο

παράδειγμα του αμερικανικού ονείρου. Φτωχό παιδί μεταναστών από την Τζαμάικα,

μεγάλωσε στις γειτονιές του Μπρονξ και φοίτησε σε δημόσιο σχολείο και κολέγιο.

Μετά το «Σίτι Κόλετζ» της Νέας Υόρκης, και αφού επέστρεψε από το Βιετνάμ,

φοίτησε στη «Σχολή Πολέμου» (το Χάρβαρντ της στρατιωτικής εκπαίδευσης). Έφθασε

να γίνει διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στη Γερμανία τη δεκαετία του ’80

και εν συνεχεία ανέλαβε πολιτικό πόστο ως σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του

προέδρου Ρήγκαν.

Διετέλεσε για δυο διετείς θητείες αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων υπό τους

προέδρους Κλίντον και Μπους – τον πατέρα. Αποστρατεύθηκε το 1993 και έπειτα

από πολλή σκέψη εντάχθηκε δυο χρόνια αργότερα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα όπου

για πολλούς εξακολουθεί να αποτελεί «ξένο σώμα», αφού οι θέσεις του στα

περισσότερα κοινωνικά ζητήματα έχουν σαφώς φιλελεύθερη χροιά.

Πάουελ και Γκιουλ θα συμπέσουν στην Αθήνα

Παρά τη δυσφορία που προκάλεσε στη γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο

άκομψος εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης χειρισμός της ανακοίνωσης της

επίσκεψης του κ. Πάουελ, η προσωπική επιθυμία τού επικεφαλής της αμερικανικής

διπλωματίας να μην εκθέσει την ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα τον κ.

Παπανδρέου – όπως αναπόφευκτα θα συμβεί πλέον σε περίπτωση μη έλευσής του –

αναμένεται εκτός απροόπτου να τον φέρει τελικά στην Αθήνα το βράδυ της

Δευτέρας.

Εάν πάντως έρθει ο κ. Πάουελ, το βέβαιο είναι ότι η παρουσία του στην Αθήνα θα

συμπέσει με αυτήν του Αμπντουλάχ Γκιουλ. Αν και δεν προβλέπεται τριμερής

συνάντηση, διά της εδώ παρουσίας του τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και με

τις δηλώσεις που θα κάνει ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας θα βάλει

την προσωπική του «σφραγίδα» στην προώθηση της ελληνοτουρκικής προσέγγισης και

στις όποιες εξαγγελίες γίνουν από τους κ.κ. Παπανδρέου και Γκιουλ, όπως και

στην ανάγκη επανάληψης των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού αμέσως μετά τις

εκλογές στα κατεχόμενα.

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών έχει επενδύσει και υπολογίζει στην προσωπική

επαφή που έχει αναπτύξει με τον Αμερικανό ομόλογό του. H εκτίμηση είναι

αμοιβαία και η σχέση αμφίδρομη, όπως φάνηκε και κατά την τελευταία διμερή

συνάντηση που είχαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ πριν από ακριβώς έναν μήνα. Σύμφωνα

με αξιωματούχο που ήταν παρών, ο κ. Πάουελ εμφανίσθηκε, όπως πάντα, ευγενικός

και φιλικός και μόλις ολοκλήρωσε την ενημέρωση που έκανε στον Έλληνα ομόλογό

του για το Ιράκ και τη Μέση Ανατολή, τον ρώτησε με αφοπλιστικό ύφος: «Και τώρα

Γιώργο, τι μπορώ να κάνω για σένα;».

Αργότερα ο Κλίντον

Για τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο 2004 αναβάλλεται τελικά η έλευση Μπίλ

Κλίντον στην Ελλάδα. Οι ομογενείς που ήταν υπεύθυνοι για την επίσκεψη έκριναν

ότι δεν θα ήταν πρέπον να συμπέσει αυτή με την παρουσία στην Αθήνα του εν

ενεργεία Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ..