Να λοιπόν ένας Κινέζος στο Διάστημα. Το ότι κάποιοι στην επιστημονική

κοινότητα ίσως να το θεωρούν σήμερα πια περιττό, δεν μας εμποδίζει να

επιδοκιμάσουμε την πιο πολυάνθρωπη χώρα του κόσμου. Πρώτα, επειδή, πριν από

τρεις δεκαετίες, εξαιτίας του Ψυχρού Πολέμου, οι ιδεολογικές

ψευτοεπαναστατικές φαντασιώσεις της κινεζικής κυβέρνησης είχαν αποκρύψει από

τους Κινέζους ότι ένας άνθρωπος (ένας Αμερικανός) είχε πατήσει στο φεγγάρι.

Ύστερα, επειδή αυτή η επιτυχία θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη στο εσωτερικό της

χώρας, όπου το άνοιγμα στον κόσμο των επιχειρήσεων αντιμετωπίζει σοβαρές

κοινωνικές απειλές. Το καθεστώς θα πρέπει να ξεκαθαρίσει όλα τα προβλήματα που

κληρονόμησε. Να αναγνωρίσει τι κόστισε η περιπέτεια του μαοϊσμού, τα θύματά

του στην Κίνα, το Θιβέτ και αλλού, μεταξύ 1950 και 1976. Να ανεχθεί τις

διαφορετικές απόψεις. Να διαμορφώσει θεσμούς πολιτικού και κοινωνικού

διαλόγου. Στο εξωτερικό, το Πεκίνο πρέπει να αποκηρύξει διάφορες πρακτικές που

είναι ριζωμένες στη νοοτροπία των κυβερνώντων. Να αποφασίσει να απαγορεύσει

στη Βόρεια Κορέα να παίζει με τα όπλα μαζικής καταστροφής. Να πάψει να

επισείει την απειλή της ένοπλης επέμβασης στην Ταϊβάν. Να αφήσει το Χονγκ

Κονγκ, μία από τις πιο διεθνοποιημένες πόλεις του κόσμου, να κυβερνηθεί μόνη

της. Να αποδεχθεί τους διεθνείς κανόνες κατά της διάδοσης των πυρηνικών όπλων.

Στο εξής μια διαστημική δύναμη και το 2008 μια Ολυμπιακή δύναμη, η Κίνα

φλερτάρει με όλα τα εφόδια που έχουν οι μεγάλες χώρες του πλανήτη. Είναι

καιρός να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με τον 20ό αιώνα.

Τελευταία Νέα