Δεν μπορεί να συμβαίνει μόνο σ’ εμένα. Δεν μπορεί να είμαι εγώ η χειρότερη

κακιά σ’ έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο. Και όμως… Ευχαρίστως θα έριχνα μια

ξανάστροφη στα πιτσιρίκια που εμφανίστηκαν στη Γιουροβίζιον για παιδιά. Μα

ποιανού είναι τέλος πάντων όλα αυτά τα μικρομέγαλα με το λιπγκλός; Ειλικρινά

δεν περίμενα να παρελάσει ενώπιόν μου η παιδική χορωδία της Βιέννης εις

φάλαγγα κατά μπόμπιρα. Το προχθεσινό όμως θέαμα μού πάγωσε κυριολεκτικά το

αίμα. Κι ας κέρδισε τελικά την πρώτη θέση ένας Νικολάκης, αστειούλης και

κουτσοδόντης. Το άτεχνο τραγουδάκι του ήταν κι αυτό μια παραμυθία. Εν

συγκρίσει μάλιστα με κάτι οκτάχρονες ρεπλίκες της Πέγκυς Ζήνα που μας χόρτασαν

«σεξουαλικές υποσχέσεις», για τον συγκεκριμένο Νικολάκη έχω το μυαλό μου

ήσυχο. Τουλάχιστον αυτός εμφανώς έπαιζε, εν αντιθέσει με τα κορίτσια που «το

έπαιξαν» κι… έχασαν.

Ξέρω ότι σ’ αυτήν τη θλιβερή υπόθεση οι τελευταίες που έχουν ευθύνη είναι η

Χριστίνα Αγκιλέρα και η Μπρίτνι Σπίαρς. Οι γονείς ας μη σπεύσoυν να πετάξουν

τα CD από το παράθυρο και να σφραγίσουν το MTV. Απείρως πιο αποτελεσματικό θα

ήταν να τεστάρουν τις επενδύσεις και τις προβολές που κάνουν οι ίδιοι πάνω στα

καμάρια τους. Τι φταίει η μπέμπα, αφού η ίδια η μαμά τη φορτώνει ασυνειδήτως

με τον δικό της ανικανοποίητο ναρκισσισμό;

Τι φταίει που ο μπαμπάς της, επωφελούμενος από το οιδιπόδειο αγνοεί σε τι

κινδύνους εκθέτει την ψυχή και το σώμα της; Τόσα και τόσα γίνονται, ξέρετε τι

εννοώ. Και ύστερα ψάχνουμε τον φονιά, τον ανώμαλο, τον αιμομίκτη. Ας ψάξουμε

καλύτερα στις εσωτερικές μας τσέπες…

Τελευταία Νέα