|
|
|
«Από την Ελλάδα έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Μου αρέσει πολύ η κουζίνα σας, αλλά κυρίως ο τρόπος που διασκεδάζετε. Νομίζω ότι οι δύο λαοί μοιάζουμε πολύ. Είμαστε το ίδιο ζεστοί, αυθόρμητοι, φιλικοί». H Σερτάμπ Ερενέρ σε δηλώσεις φιλίας και… εξωτερικής πολιτικής
|
Μπιτάτο τσιφτετέλι, ενδυματολογικό fusion που συνδυάζει το οριεντάλ με το λουκ
μιλιτέρ, ατμόσφαιρα χαρεμιού, ολίγον από Μαντόνα και να το πρώτο βραβείο στο
φεστιβάλ της Γιουροβίζιον σε μια εποχή μουσικής ανομβρίας, που η εύκολη λύση
της έθνικ-ποπ μοιάζει να δίνει άλλοθι. Κάπως έτσι, λοιπόν, μας προέκυψε η
Σερτάμπ Ερενέρ, η 39χρονη σταρ της γείτονος στην πατρίδα της οποίας οι
πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 4.000.000 και που η Γιουροβίζιον της
έδωσε το διαβατήριο για μια πανευρωπαϊκή καριέρα. Είναι νωρίς για να προβλέψει
κανείς τη συνέχεια αυτού του ταξιδιού προς τη διεθνή δόξα. Πάντως, όπως μέχρι
στιγμής δείχνουν τα πράγματα, από την εποχή των ΑΒΒΑ, το 1974, είχε να κάνει
τόσο «θόρυβο» η πρωτιά αυτού του διαγωνισμού.
H Σερντάμπ, για την οποία κανείς δεν θυμόταν, προ Γιουροβίζιον, ότι πριν από
λίγα χρόνια είχε έρθει στην Ελλάδα για να κάνει ένα ντουέτο με τη Μαντώ,
απέκτησε αμέσως φανατικούς θαυμαστές στη χώρα μας. Ίσως γιατί το τραγούδι της
ήταν πολύ πιο «δικό» μας από την αδιάφορη μπαλάντα της Μαντούς – «ωδή» στη
δεκαετία του ’80 – που μας εκπροσώπησε στον διαγωνισμό.
Το CD-single της με το «Everyway that Ι can» ξεπέρασε ήδη τις 20.000 πωλήσεις
και φθάνει σήμερα στην Αθήνα για την επίσημη «παρασημοφόρηση». Μιλήσαμε μαζί
της λίγες ημέρες πριν, εν μέσω ενός εξαντλητικού γι’ αυτήν προγράμματος με
ταξίδια ανά την Ευρώπη για συνεντεύξεις και εμφανίσεις σε τηλεοπτικά
προγράμματα προς «εξαργύρωση» της επιτυχίας.
Αισθάνεστε λίγο σαν πρέσβειρα της Τουρκίας αυτήν την εποχή;
«Θα έλεγα ναι. Και θα ήμουν πραγματικά πολύ ευτυχισμένη και πολύ υπερήφανη αν
θα μπορούσα να κάνω κάτι για τη χώρα μου. Ταξιδεύοντας στο εξωτερικό,
διαπιστώνω ότι ο κόσμος στην Ευρώπη δεν έχει πραγματική εικόνα της σημερινής
Τουρκίας. Τη θεωρούν οι περισσότεροι μια χώρα εξωτική, “χαμένη” στον 19ο
αιώνα».
Ενώ εσείς πιστεύετε ότι η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει μία θέση στη
σημερινή Ενωμένη Ευρώπη;
«Υπάρχουν δύο όψεις της Τουρκίας. Δύο προφίλ. Το ένα είναι το ευρωπαϊκό που σε
εσάς είναι ίσως λιγότερο γνωστό, για μας όμως είναι πολύ σημαντικό. Έχει γίνει
μια τεράστια πρόοδος και εξέλιξη τις τελευταίες δεκαετίες σε πολλούς τομείς.
Αν θέλετε, ακόμη και στον τρόπο που ντυνόμαστε, που ζούμε και διεκδικούμε τα
δικαιώματά μας οι σημερινές γυναίκες. Οι σύγχρονες Τουρκάλες δεν ζουν σε
χαρέμια ούτε φοράνε φερετζέ. Από την άλλη, έχουμε κάποια εθνικά στοιχεία,
κάποιους “θησαυρούς” που αφορούν, για παράδειγμα, στη μουσική, την αισθητική,
τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την καθημερινή μας ζωή, τα οποία θεωρώ ότι
πρέπει να τα διατηρήσουμε για να μη χάσουμε την ταυτότητά μας. Πιστεύω λοιπόν
ότι πρέπει να εξελίξουμε και να αναπτύξουμε το ευρωπαϊκό μας προφίλ,
διεκδικώντας μια θέση στην Ευρώπη, χωρίς όμως να διαγράψουμε την παράδοσή
μας… Το ίδιο δεν κάνετε κι εσείς;».
Ακούσαμε ότι πρόκειται να δώσετε συναυλίες στην Κύπρο. Στην Κυρήνεια και
στην Πράσινη Γράμμη. Δεν το θεωρείτε προκλητικό αυτό;
«Είναι αλήθεια αυτό, αλλά δεν βλέπω καμία πρόκληση. Το τραγούδι, η μουσική, η
τέχνη γενικά ενώνει τους ανθρώπους, δεν τους χωρίζει».
Πριν από μερικά χρόνια είχε γίνει μία άλλη ποπ συναυλία που προκάλεσε
έντονες αρνητικές αντιδράσεις.
«Μπορεί να μην έγινε με τον σωστό τρόπο».
Και ποιος είναι για σας ο σωστός τρόπος;
«Να γίνει πολύ ξεκάθαρο ότι τραγουδάω και για τις δύο κοινότητες. Ότι αυτή η
συναυλία είναι μια ευκαιρία για να βρεθούν και να τραγουδήσουν μαζί
Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι».
Έχετε πάνω από 15 χρόνια καριέρας στη χώρα σας. Θα λέγατε ότι η νίκη στη
Γιουροβίζιον είναι η πιο σημαντική στιγμή αυτής καριέρας;
«Σίγουρα ναι. Όχι γι’ αυτήν καθαυτή τη νίκη, αλλά για το ό,τι ακολούθησε. Δεν
μπορώ να περιγράψω πώς αισθάνθηκα όταν ο πρωθυπουργός μας με κάλεσε στο
υπουργικό συμβούλιο και τραγούδησα – χωρίς μουσική – μπροστά σε όλους τους
υπουργούς το “Everyway that Ι can”».
Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που πήρατε τηλέφωνο μετά τη νίκη στη
Γιουροβίζιον;
«Ο φίλος μου».
Είστε πολύ ερωτευμένη αυτήν την εποχή;
«Είμαι πολύ ερωτευμένη πάντα! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να
δουλέψω, δεν μπορώ να ζήσω, δεν μπορώ να αναπνεύσω αν δεν είμαι ερωτευμένη».
Γράφτηκε σε κάποια ελληνικά έντυπα ότι ένας πολύ πλούσιος Έλληνας είναι
ερωτευμένος μαζί σας, ότι σας έχει κάνει πολύ ακριβά δώρα και προτίθεται να
σας αγοράσει ένα σπίτι στην Ελλάδα.
«Δεν έχω ιδέα γι’ αυτά που μου λέτε. Δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο».
Θα μπορούσατε ωστόσο να ερωτευθείτε Έλληνα;
«Γιατί όχι; Δεν ξέρω και πολλά για τους άνδρες στη χώρα σας, αλλά νομίζω ότι
είναι πολύ γοητευτικοί».
Πολλοί σας λένε «Μαντόνα της Τουρκίας». Φαντάζομαι ότι θα σας κολακεύει
αυτός ο χαρακτηρισμός.
«Και κάτι παραπάνω. H Μαντόνα δεν μου αρέσει απλώς. Κάποιες στιγμές, μου
φαίνεται ότι έχει έρθει από άλλον πλανήτη. Ότι είναι… εξωγήινη».
Εντυπώσεις από την Ελλάδα
|
Οι δύο… της Γιουροβίζιον (Ελληνίδα και Τουρκάλα) μαζί. Μαντώ και Σερτάμπ στο στούντιο, για το cd της πρώτης
|
«Για την ελληνική μουσική έχω μάθει πολλά από τη Σεζάν Ακτσού, η οποία
είναι παραγωγός μου και έχει δώσει συναυλίες στη χώρα σας. Ξέρω και θαυμάζω
πολύ τη Νάνα Μούσχουρη και τη Χάρις Αλεξίου. Έχω ακούσει και την Άντζελα
Δημητρίου που αρέσει πολύ στους συμπατριώτες μου, αλλά δεν ξέρω καλά τα
τραγούδια της… Από την προηγούμενη επίσκεψή μου στην Ελλάδα έχω τις
καλύτερες εντυπώσεις. Μου αρέσει πολύ η κουζίνα σας, αλλά κυρίως ο τρόπος που
διασκεδάζετε. Κάθε βράδυ, τόσος κόσμος έξω και μέχρι τα ξημερώματα είναι κάτι
που δεν το έχω δει σε καμιά άλλη χώρα… Νομίζω ότι οι δύο λαοί μοιάζουμε
πολύ. Είμαστε το ίδιο ζεστοί, αυθόρμητοι, φιλικοί».
Με μια ματιά
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε μουσική έξι χρόνια.
Το πρώτο της άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1992 και πούλησε 1.000.000 αντίτυπα,
ρεκόρ μέχρι σήμερα στην Τουρκία για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη. Σήμερα
θεωρείται η τραγουδίστρια με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στη χώρα της.
Το χαρακτηριστικό της είναι ότι τραγουδάει τα πάντα. Από ποπ και αμανέδες
μέχρι όπερα.
Έχει κάνει ντουέτο με τον Ρίκι Μάρτιν – στο σινγκλ Private Emotion που
κυκλοφόρησε το 1999 -, έχει τραγουδήσει με τον Χοσέ Καρέρας και έχει
συνεργαστεί με τον διάσημο παραγωγό Ντέσμοντ Τσάιλντ.
