Για θυμήσου…

Είχαν πολύ καλές σχέσεις και επαφές οι καλλιτέχνες με τους ποδοσφαιριστές τη

δεκαετία 1955-1965. Οι πρώτοι κάθε Κυριακή βρίσκονταν στα μεγάλα γήπεδα και

παρακολουθούσαν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, από τις θέσεις των επισήμων, με

προσκλήσεις που τους προμήθευαν οι παίκτες, κυρίως του ΠΟΚ (δηλαδή των τριών

μεγάλων ομάδων του κέντρου – Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και ΑΕΚ). Από τη δική

τους πλευρά οι ποδοσφαιριστές ανταπέδιδαν αυτές τις επισκέψεις όταν πήγαιναν

σε θέατρα ή σε γνωστά κέντρα διασκέδασης να δουν ή ν’ ακούσουν τους ηθοποιούς

και τους τραγουδιστές.

Ορισμένες φορές όμως είχαν πραγματοποιηθεί συναντήσεις εκτός προγράμματος,

όπως δείχνει η φωτογραφία. Στο κέντρο «Μυρτιά», που βρισκόταν επί της οδού

Τροίας και Πατησίων, τον Δεκέμβριο του 1962 εμφανιζόταν ο Γρηγόρης

Μπιθικώτσης, με δικό του μεγάλο συγκρότημα, σε πρόγραμμα με μουσική και

τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Ένα βράδυ βρέθηκε εκεί μια μεγάλη συντροφιά από παίκτες και παράγοντες του

Παναθηναϊκού. Άκουγαν τραγούδια από το «Αρχιπέλαγος», τον «Επιτάφιο» και την

«Πολιτεία», αλλά τους άρεσε πολύ η σύνθεση του Μίκη, σε ποίηση Τάσου

Λειβαδίτη, «Μάνα μου και Παναγιά» που τραγουδούσε υπέροχα ο Μπιθικώτσης. Το

τραγούδι αυτό το τραγουδούσαν οι «πράσινοι» στον Παπαεμμανουήλ, μεγάλο

κανονιέρη του «τριφυλλιού» εκείνη την εποχή γιατί, όπως έλεγαν, είχε γίνει ο

παίκτης αυτός φόβητρο των τερματοφυλάκων με τα πολύ δυνατά σουτ. Επικρατούσε

μάλιστα ένα σλόγκαν τότε και οι φίλαθλοι από τις εξέδρες, όταν ο Παπαεμμανουήλ

ετοιμαζόταν να σουτάρει, φώναζαν: «Μάνα μου και παναγιά». Ωστόσο, όμως, ο

Μίκης Θεοδωράκης απέφευγε να πάρει θέση, περί τα ποδοσφαιρικά, αλλά ήταν

γνωστό ότι η προτίμησή του ήταν στον Ολυμπιακό. Εκείνο το βράδυ, που βρισκόταν

και ο Μίκης στη «Μυρτιά», η Μάγια Καλλιγά (εφοπλιστίνα), η οποία ήταν

επικεφαλής της συντροφιάς των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού, προσκάλεσε τον

Θεοδωράκη στο τραπέζι τους, ο οποίος φυσικά πήγε και κάθησε μαζί τους και,

όπως αναφέρουν πληροφορίες μας, η Μάγια Καλλιγά είχε μια πολιτική κόντρα με

τον Μίκη, ο οποίος τότε ήταν στέλεχος της ΕΔΑ, ενώ εκείνη ανήκε στην ΕΡΕ και

ήταν από τους πιο ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες του Κ. Καραμανλή.

Τα τραγούδια του Μίκη όμως, που άρχισαν να τραγουδούν όλοι στο κέντρο μαζί με

τον Μπιθικώτση, απάλυναν την ατμόσφαιρα και όλα τέλειωσαν ήρεμα εκείνη τη

νύχτα του Δεκεμβρίου 1962.