Νέες μεγάλες ποσότητες αργού πετρελαίου από το δεξαμενόπλοιο «Πρεστίζ»

πλησιάζουν τις ακτές της Βορειοδυτικής Ισπανίας, ενώ οι ακτές που έχουν

ρυπανθεί φτάνουν ήδη τα 300 χιλιόμετρα.

Περισσότερες από 90 παραλίες της Γαλικίας έχουν μολυνθεί και το μεγάλο ερώτημα

είναι αν θα διαρρεύσει κι άλλο πετρέλαιο από το βυθισμένο πλοίο.

Στο βάθος των 3.600 μέτρων όπου βρίσκεται το πλοίο, η πίεση που δέχεται κάθε

τετραγωνικό εκατοστό των τοιχωμάτων των δεξαμενών του φτάνει τα 360 κιλά

περίπου. Υπό την πίεση αυτή, οι δεξαμενές είναι πιθανό να σπάσουν.

Από την άλλη πλευρά, οι επιστήμονες είναι διχασμένοι για το κατά πόσον το

πετρέλαιο μπορεί να στερεοποιηθεί στις συνθήκες όπου βρίσκεται: θερμοκρασία

μεταξύ 0 και 5 βαθμών και πίεση που φτάνει τις 360 ατμόσφαιρες.

Η τεχνολογία

Όσο για το αν το πετρέλαιο μπορεί να αντληθεί στην επιφάνεια, με τη σημερινή

τεχνολογία είναι αδύνατο. «Ο άνθρωπος έχει φτάσει σε βάθος 11.000 μέτρων»,

λέει στην «Ελ Παΐς» ο Μιγκέλ Τόρε, διευθυντής του Ωκεανογραφικού Κέντρου της

Λα Κορούνια. «Για τον σκοπό αυτό, όμως, χρησιμοποίησε ειδικά βαθυσκάφη, που σε

μια τόσο σύνθετη επιχείρηση είναι άχρηστα». Για τον δρα Τόρε είναι πολύ

δύσκολος και ο καθαρισμός των κηλίδων, καθώς οι απορρυπαντικές ουσίες που

χρησιμοποιούνται προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά από το ίδιο το καύσιμο. Ό,τι

βυθίστηκε μαζί με το πλοίο, αργά ή γρήγορα θα βγει στην επιφάνεια, κι από εκεί

θα φτάσει στην ακτή.

«Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με κάτι που επιπλέει», υπογραμμίζει.

Το ερώτημα

Υπάρχει όμως και ένα άλλο ερώτημα: γιατί οι ευρωπαϊκές ακτές μολύνονται με

τουλάχιστον μία μεγάλη πετρελαιοκηλίδα τον χρόνο, ενώ στην Αμερική έχει να

συμβεί τέτοιο ατύχημα από την καταστροφή του «Έξον Βαλντές», το 1989; Η

απάντηση έχει δύο σκέλη. Πρώτον, η Ουάσιγκτον έχει επιβάλει αυστηρούς όρους

ασφαλείας στα πλοία που πλησιάζουν τις αμερικανικές ακτές. Δεύτερον,

προβλέπεται απεριόριστη αστική ευθύνη για τα ατυχήματα που προκαλούνται.

Εκτός από το διπλό κέλυφος που πρέπει να έχουν όλα τα πλοία, απαιτείται από

τους εφοπλιστές μια εγγύηση ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, καθώς και η

παρουσία στο αμερικανικό έδαφος ενός αντιπροσώπου που έχει την ευθύνη.

Με τον τρόπο αυτό, μόνο οι πολύ μεγάλες εταιρείες μπορούν να λειτουργήσουν

στις Ηνωμένες Πολιτείες, και οι εταιρείες αυτές είναι οι πρώτες που

ενδιαφέρονται να αποτρέψουν τυχόν ατυχήματα.