Αναζήτηση
ΑΝΗΚΩ ΚΙ ΕΓΩ στη μεγάλη μερίδα των Ελλήνων που είναι συνεχώς διωκόμενοι,
διαρκώς υπερφορολογούμενοι, αενάως κυνηγημένοι και παντελώς απροστάτευτοι.
Όχι, ούτε στη 17 Νοέμβρη ανήκω ούτε κανένα έγκλημα έχω κάνει. Ένα λάθος έκανα
και θα το πληρώνω μια ζωή: είμαι κι εγώ ιδιοκτήτης και οδηγός ενός Ι.Χ. Και
αυτό στη σύγχρονη – αλλά και παλαιότερη – Ελλάδα λογίζεται από τις πάσης
φύσεως αρμόδιες αρχές ως σοβαρότατο έγκλημα. Γι’ αυτό με τιμωρούν. Τιμωρία
πρώτη: Υποχρεώνομαι να πληρώσω το αυτοκίνητό μου πανάκριβα, αφού η Πολιτεία το
θεωρεί είδος πολυτελείας και σίγουρο φορολογικό έσοδο, επιβαρύνοντάς το με
έναν σωρό φόρους και δασμούς που δεν ισχύουν σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Τιμωρία δεύτερη: Πρέπει να περάσω έναν σωρό γραφειοκρατικά εμπόδια για να
καταφέρω να το κυκλοφορήσω με πινακίδες και ασφάλεια. Τιμωρία τρίτη: Για να
του βάλω βενζίνη πρέπει να την πληρώσω σε πολύ μεγαλύτερη τιμή από ό,τι οι
άλλοι Ευρωπαίοι.
Τιμωρία τέταρτη: Υποχρεώνομαι να το κυκλοφορώ στο πλέον άθλιο και επικίνδυνο
οδικό δίκτυο της Ευρώπης (εξαιρείται – λένε – η Αλβανία), με αποτέλεσμα κάθε
φορά να αισθάνομαι ως μελλοθάνατος. Τιμωρία πέμπτη: Προπληρώνω κάθε χρόνο τα
τέλη κυκλοφορίας του επόμενου χρόνου, συνήθως με γενναία αύξηση. Τιμωρία έκτη:
Για να το περάσω από ΚΤΕΟ, έλεγχο καυσαερίων κ.λπ. πρέπει να… λαδώσω, γιατί
διαφορετικά σήμα γιοκ.
Τιμωρία έβδομη: Κάθε φορά που το ταμείο της Τροχαίας ή γενικά το Δημόσιο
Ταμείο έχει έλλειμμα, έχω να αντιμετωπίσω τις εξορμήσεις, πότε για παράνομο
παρκάρισμα, πότε για τις ζώνες ασφαλείας, πότε για τις λεωφορειολωρίδες, πότε
για το νέφος και άλλα παρόμοια. Τιμωρία όγδοη: Τελευταία ανακάλυψαν ότι το
παρκάρω σε πεζοδρόμια και εμποδίζω τους πεζούς και μου το παίρνουν οι γερανοί
της Τροχαίας. Λες και υπάρχουν νόμιμα πάρκινγκ και εγώ είμαι βιτσιόζος και
προτιμώ να παρκάρω παράνομα. Τιμωρία ένατη: Μόλις πληρώσω τα σχετικά πρόστιμα
– γιατί αυτό θέλουν και όχι να λύσουν το κυκλοφοριακό – μου το ξαναδίνουν
πίσω. Γιατί είναι σίγουροι πως μόλις χρειαστούν λεφτά, ξέρουν πού θα με βρουν!
