Αναζήτηση
|
|
|
|
Τιμώμενο πρόσωπο στο φετινό Φεστιβάλ της Δράμας είναι ο ζωγράφος Αλέκος
Φασιανός, που μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο συνόδευσε την τελετή έναρξης με
ένα μουσικο-εικαστικό – συνδημιουργικό εργαστήρι. Στην αίθουσα τέχνης «Μελίνα»
εκτίθενται έργα του ζωγράφου από διάφορες εποχές. Ο Αλέκος Φασιανός μίλησε για
το έργο του, για το Φεστιβάλ της Δράμας, για τις σχέσεις του με τον Διονύση
Σαββόπουλο, αλλά και για την Ελλάδα που «δεν την… γνωρίζουν και τόσο καλά οι
Έλληνες».
«Η παρουσία μας στη Δράμα», είπε, «έχει να κάνει με μια συγκυρία πιο πολύ
φιλική. Είμαι πολύ φίλος με τον Σαββόπουλο. Γνωριζόμαστε από μικροί, έχουμε
ξεκινήσει σχεδόν μαζί σε μια εποχή που δεν γινόταν τίποτα στην Ελλάδα.
Συναντηθήκαμε δημιουργικά και στο Παρίσι. Με αφορμή την παρουσία του εδώ
αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι που είχαμε σκεφθεί χρόνια. Έναν συνδυασμό μουσικού
και ζωγραφικού λόγου: Να ζωγραφίσω με βάση τις μνήμες μου και ο Σαββόπουλος να
τον επενδύσει με μελωδία».
Υπάρχει κάποιος συνειρμός – κριτήριο επιλογής των έργων;
«Είναι κάποια έργα που πλαισιώνουν αυτή την εκδήλωση. Θέλω να δείξω στον κόσμο
μια συλλογή από τη δουλειά μου και να δω τις αντιδράσεις του. Υπάρχουν έργα
τέχνης που δεν πάει να τα δει κανείς. Κάτι σαν την Ακρόπολη δηλαδή, που την
έχουμε καθημερινά μπροστά μας. Μόνο οι ξένοι πάνε. Μέσα από τις αντιδράσεις
του κόσμου ξαναβλέπεις κι εσύ τα έργα σου».
Η γνώμη σας για τη Δράμα ως χώρο δημιουργίας;
«Υπάρχει μια αυθεντικότητα. Τα νερά που αναβλύζουν σε κάνουν να νιώθεις
αλλιώς. Πάντα ένας χώρος που έχει νερό, ένα τοπίο με οριζόντιες γραμμές σε
κάνει να ησυχάζεις».
Και για το Φεστιβάλ;
«Είναι σπουδαίο που σε μια μικρή πόλη γίνεται κάτι τόσο σημαντικό και δείχνει
τη θέληση μερικών ατόμων. Και ένα άτομο να θέλει να κάνει κάτι, μπορεί να
παρασύρει τον κόσμο και τους ντόπιους και τους ξένους να συναντηθούν όλοι εδώ.
Ένα γεγονός δεν είναι από μόνο του μεγάλο. Αυτό το δημιουργεί η συνάντηση
πολλών ανθρώπων».
Για το μικρό μήκος ως φόρμα τι λέτε;
«Και το μεγάλο βγαίνει από το μικρό, το ελάχιστο. Εγώ όταν ξεκινάω τραβάω
πρώτα μια γραμμή. Αν δεν τραβήξεις σωστά τη γραμμή, δεν γίνεται τίποτα. Η
γραμμή αυτή πρέπει να είναι από την αρχή ένα τελειωμένο πράγμα. Η κίνηση από
τη στιγμή που αρχίζει πρέπει να είναι σίγουρη, όπως ένας ακροβάτης που αν δεν
κάνει το πρώτο του βήμα σίγουρα και ολοκληρωμένα δεν θα μπορεί να κάνει το
επόμενο. Σημασία δεν έχει το μικρό και το μεγάλο μήκος. Ο Ζήνων έλεγε ότι δεν
υπάρχει μικρός και μεγάλος. Λέμε κάτι μικρό μόνο συγκριτικά με το μεγαλύτερο.
Για μένα σημασία έχει το «είναι», αυτό που γίνεται και όχι το μέγεθος».
