Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. Να αφήσει τα ηλιοβασιλέματα, τις βουτιές,

τα παραγάδια και τα ψαροντούφεκα. Να βγάλει τις σαγιονάρες. Τα μαγιό. Να

αναλάβει τις ευθύνες των πράξεών του και να κλείσει το παζλ της μαγικής

εικόνας.

«Σαν έτοιμοι από καιρό» επιστρέψαμε στο ίδιο ακριβώς σημείο απ’ όπου

ξεκινήσαμε τις διακοπές μας. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τον ή τους σκηνοθέτες,

τον ή τους πρωταγωνιστές για την αδιατάρακτη περίοδο, έστω και σύντομη, που

μας επέτρεψαν να περάσουμε.

Δεν σας κρύβω πως κάθε σούρουπο φώλιαζε μέσα μου η περιέργεια μήπως και κάτι

είχε συμβεί και δεν το είχα πάρει εγκαίρως χαμπάρι. Εναπόθετα τις ελπίδες μου

στους καλούς μου φίλους, οι οποίοι, διάολε, αν συνέβαινε κάτι σημαντικό, θα

ήθελαν να μοιραστούν μαζί μου και αυτό το αστείο. Μέχρι στιγμής, πάντως, όποιο

ανέκδοτο κυκλοφόρησε έσπευσαν να μου το μεταφέρουν. Έτσι γελάγαμε μαζί.

Κάποιες ώρες πριν από την έναρξη των δελτίων ειδήσεων έκτακτα γεγονότα μας

κρατούσαν ώρες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες. Με ανάπαυλα τις διακοπές

μας, συνεχίσαμε το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα. Με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Με

τις ίδιες ανακρίβειες, με τους ίδιους αναλυτές, με τους ίδιους ευφάνταστους

«ξερόλες». Να βρίθει ο λόγος τους ψεύδη και ανακρίβειες, σερβιρισμένες σε

πιατέλες για να μην ξεχειλίσει η βλακεία και να μην προκαλέσει εμετό η

ανοησία.

Ευτυχώς που παραδόθηκε ο Κουφοντίνας. Σύμφωνα με τους σεναριογράφους θα είναι

εκείνος που θα κλείσει την πόρτα του Κορυδαλλού. Τότε θα έρθει η σειρά μας να

κλείσουμε την πόρτα σε όσους προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας…