Από διακοπές είχε γυρίσει η Χρύσα τον Σεπτέμβριο ­ διακοπές δύο μηνών η

τυχερή. Την περιμέναμε φρέσκια και ορεξάτη. Και της βάλαμε τις φωνές όταν μας

είπε πως αισθανόταν κουρασμένη, εξαντλημένη. Δεν πέρασαν λίγες ημέρες και η

αιτία της κούρασης αποκαλύφθηκε: επί δύο μήνες έπαιρνε τα χάπια της για τον

θυρεοειδή χωρίς να ξέρει ­ όπως τόσοι άλλοι που την πάτησαν ­ ότι τα χάπια

αυτά ήταν, όπως επίσημα ανακοινώθηκε, από παρτίδες προβληματικές! Έγινε λάθος;

Έτσι απλά; Και ποιος πληρώνει το πισωγύρισμα της υγείας χιλιάδων και χιλιάδων

ανθρώπων με το ίδιο πρόβλημα; Ουδείς έδωσε απάντηση.

Αυτή ήταν η πρώτη πράξη στο σίριαλ των χαπιών, γιατί η δεύτερη έμελλε να

αποδειχθεί ακόμη χειρότερη: πριν από δεκαεπτά ημέρες, Παρασκευή ήταν, άκουσα

στην τηλεόραση τη λακωνική ανακοίνωση πως αποσύρονται όλες οι παρτίδες ­ και

οι καινούργιες ­ του χαπιού. Και πάλι χιλιάδες άνθρωποι ­ όπως η Χρύσα ­

έτρεξαν στο τηλέφωνο ψάχνοντας τους γιατρούς τους και, βέβαια, την εξήγηση για

την αιφνίδια απόσυρση. Και από τη Δευτέρα, 19 του μηνός Νοεμβρίου, πήραν στη

σειρά τα φαρμακεία να βρουν το υποκατάστατο του φαρμάκου που τους συνέστησαν

οι γιατροί. Όσο για την εξήγηση, ακόμη αναμένεται!

Η τρίτη πράξη επιβεβαιώνει πως η χώρα που ζούμε μπορεί να λέγεται Ουγκάντα ή

έστω Πακιστάν, πάντως όχι Ελλάδα της Ευρώπης. Το φάρμακο που αντικαθιστά το

αποσυρθέν προβληματικό έχει ­ μέχρι και σήμερα ­ έλλειψη! Δηλαδή ­ και πάλι

από την αρχή ­ χιλιάδες άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς την αναγκαία καθημερινή

φαρμακευτική αγωγή τους. Και ποιος πληρώνει τη ζημιά; Κανένας, φυσικά. Όπως

στην Ουγκάντα ή έστω στο Πακιστάν, λέω, και φοβάμαι κιόλας μήπως οι χώρες

αυτές θιγούν.

ΥΓ: Και για του λόγου το αληθές υπάρχει και η ανακοίνωση της Ελληνικής

Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, που εκδόθηκε μόλις την περασμένη Παρασκευή…