«Γιατί ο έρωτας; Διότι ο έρωτας». Το βιβλίο είναι ανοιχτό στο καλοκαιρινό

μπαλκόνι, πρώτη ημέρα των διακοπών, «Έρωτας – Ανθρώπου μύησις» του Γιώργου

Σταματόπουλου. Το είχα όλο τον καιρό δίπλα μου, αρχινισμένο και βίαια

σταματημένο από γεγονότα οδυνηρά, ήθελα να βρω πάλι τον συμφιλιωτικό βιορυθμό

κοντά στη θάλασσα, ο έρωτας είναι θάλασσα, ο έρωτας είναι η αναζήτηση της

ανθρώπινης φύσης, έτσι ακριβώς όπως το τιτλοφορεί ο Γιώργος, «Ανθρώπου

μύησις». Λοιπόν, χρωστώ στον συγγραφέα ­ τι χαρά που είναι φίλος… ­ την

επικοινωνία με αισθήματα και σκέψεις, με εξάρσεις και πτώσεις που κάποτε

βιώθηκαν, που διαρκώς βιώνονται και υπέροχα διαιωνίζονται εκεί που πιστεύεις

πως έχουν αφανιστεί. Πόσα πολλά γύρω από τον έρωτα, συχνά δοξαστικά, άλλοτε

λυγμικά, κάποτε θυμωμένα για τη μάνητα διαστροφής που κάποιοι ­ δεν είναι

λίγοι ­ ανέραστοι παθαίνουν, συγχέοντας τη βαθιά επιθυμία συνύπαρξης με το

ρηχό εξουσιαστικό παιχνίδι. Τρέχω στις σελίδες, λαχανιάζω, κοντοστέκομαι, «να

μάθουμε να ερωτευόμαστε», γράφει ο Γιώργος, γιατί «ο έρωτας είναι αξία». Και

έπειτα να γευτούμε στον έρωτα «την εκρηξιγένεια των στιγμών μας». Ζούμε ό,τι

ζούμε, ο καθένας διαφορετικά, μερικοί σε ευτυχισμένο ερωτικό πλησίασμα, με

«ποίηση και σοφία». Χαίρομαι που έφερα το βιβλίο εδώ, πρώτη ημέρα των διακοπών

και μ’ ένα αίσθημα που καταλήγει σε χαμόγελο, απευθυντέο.

Τελευταία Νέα