Αναζήτηση
Ποια θα μπορούσε άραγε να είναι η μεγαλύτερη προσδοκία για το επικείμενο
Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;
Μα, ο θρίαμβος του αυτονόητου. Καθώς όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος, αν
δηλαδή την επόμενη ημέρα τα πράγματα θα είναι καλύτερα απ’ ό,τι είναι σήμερα
και καθώς ουδείς θα δοξάσει τους διαχειριστές μιας ήττας, η επικράτηση
ορισμένων αυτονόητων παραδοχών θα είναι μάλλον η πιο επιτυχημένη έκβαση του
Συνεδρίου.
Πάντως, η εξαγγελία του Συνεδρίου είχε συνέπειες ευεργετικές. Οι περισσότεροι,
όχι όλοι, έγιναν πιο προσεκτικοί και οι τόνοι ασφαλώς χαμηλότεροι.
Θα συζητήσει το Συνέδριο για τις πολιτικές και σε ποιο βάθος; Κατ’ αρχήν, ένα
συνέδριο μπορεί να συζητάει τα πάντα. Μόνο η ωριμότητα των συνέδρων μπορεί να
θέσει όρια. Βεβαίως δεν θα ψηφίσει ποια αύξηση θα πάρουν τον επόμενο χρόνο οι
ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, δεν θα μείνει όμως σε προσεγγίσεις γενικές,
στις οποίες άλλωστε όλοι συμφωνούν.
Δηλαδή θα μαζευτούν 5.000 άνθρωποι, για να αποφασίσουν πως είναι υπέρ «μιας
παιδείας στην υπηρεσία του λαού και του τόπου»; ή ενός «καλύτερου συστήματος
υγείας»; Άρα, το Συνέδριο ασφαλώς και μπορεί να αποφασίσει για πολιτικές.
Το θέμα είναι πως όλοι μιλούν για αναγκαίες αλλαγές και προσαρμογές, λίγοι
όμως μπαίνουν στον κόπο να περάσουν στο συγκεκριμένο, ακολουθώντας προφανώς τη
συνταγή σοφόν το ασαφές. Συζητώντας λοιπόν στο Συνέδριο για τις πολιτικές,
είναι πιθανόν να ομοφωνήσουμε;
Αν έτσι συμβεί, τότε κάτι δεν θα έχει πάει καλά, αν όχι, που είναι και το
πιθανότερο, ποια πολιτική θα εφαρμοστεί μετά το Συνέδριο;
Και εδώ η απάντηση είναι αυτονόητη. Προφανώς, η πολιτική που έχει την
υποστήριξη της πλειοψηφίας.
Και με ποια πρόσωπα; Μα, με αυτά που είναι διατεθειμένα να την υπερασπιστούν
και να την εφαρμόσουν, άσχετα αν την υποστήριξαν στο συνέδριο. Έτσι ώστε μετά
το συνέδριο να μην έχουμε υπουργούς, που μιλούν ως πολιτικοί παρατηρητές
υποθέσεων που αφορούν άλλους, ενώ εκείνοι δεν είδαν… δεν άκουσαν…
Ή άλλους που καλούν τον Πρωθυπουργό να αλλάξει τα πάντα, αρκεί η αλλαγή αυτή
να μην τους περιλαμβάνει.
Να μην έχουμε όμως και κυβερνητικές πρωτοβουλίες που εμφανίζονται από το
πουθενά και χωρίς κανείς να τις περιμένει οδηγούν το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση
σε άγονες, άκαιρες και επιζήμιες επιλογές και συγκρούσεις.
Πλειοψηφίες και μειοψηφίες
Είναι όρος ύπαρξης για το ΠΑΣΟΚ η λειτουργία του με δημοκρατικούς κανόνες, σε
ένα πλαίσιο που σέβεται τα δικαιώματα της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας. Η
μειοψηφία δεν μπορεί να θέτει εμπόδια στην εφαρμογή της πολιτικής που
πλειοψήφησε ή να οδηγεί στην εφαρμογή μιας πολιτικής του μέσου όρου, που
βρίσκεται κοντά στη στασιμότητα.
Η πλειοψηφία δεν μπορεί να διακατέχεται από την αλαζονεία της αυτάρκειας πως
μόνη της είναι ικανή να φθάσει στο τέλος του δρόμου, αδειάζοντας όσους δεν
συμφωνούν.
Στο ΠΑΣΟΚ ουδείς μπορεί να αγνοήσει τους υπόλοιπους. Μερικές φορές αυτό μπορεί
να οδηγεί σε μια παραλυτική ισορροπία που απονευρώνει κάθε πρωτοβουλία και
κάθε καινοτομία, ταυτόχρονα όμως αποτελεί και τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ, που ως
μεγάλο κόμμα, πολυσυλλεκτικό και πλειοψηφικό, χρειάζεται όλες τις δυνάμεις
του.
Ο Κ. Σημίτης είναι εκλεγμένος Πρωθυπουργός. Άπαντες δηλώνουν πως ουδείς
προτίθεται να θέσει στο Συνέδριο θέμα ηγεσίας.
Συνεπώς, κάθε προσπάθεια αποδυνάμωσής του, με λευκά και άλλες υπεκφυγές,
στερείται στόχου και νοήματος επωφελούς για το παρόν και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.
Είναι πριόνισμα στο κλαδί που στηρίζει τους πάντες.
Ένα καλό, λοιπόν, αποτέλεσμα του Συνεδρίου για το ΠΑΣΟΚ εμπεριέχει ισχυρή
ηγεσία, ξεκαθαρισμένες πολιτικές, διακριτούς ρόλους των στελεχών, διάθεση για
ενωτικό κλίμα και ευθύνη απέναντι στη λαϊκή εντολή.
Δηλαδή, τα αυτονόητα…
Ο Γιάννης Νικολάου είναι γενικός γραμματέας Ενημέρωσης του υπουργείου
Τύπου και μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ.
