Αναζήτηση
Σταθμοί στην πορεία της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ε.Ε. μπορούν να θεωρηθούν:
1) Το 1974: επίσημη έναρξη της συνεργασίας στον τομέα της παιδείας.
2) Το 1976: προώθηση του πρώτου σχετικού προγράμματος δράσης. 3)
Το 1982: πρώτη παρέμβαση σχετικά με την αναγκαιότητα προσαρμογής του
σχολείου στις νέες τεχνολογίες πληροφόρησης. 4) Το 1985-1988: πρώτη
σημαντική παρέμβαση στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, σχετικά με την ισότητα
των ευκαιριών, την αγωγή του καταναλωτή και την περιβαλλοντική αγωγή. 5)
Το 1988: πρώτη επίσημη εισαγωγή του όρου «ευρωπαϊκή διάσταση στην
εκπαίδευση» και ανάπτυξη πολιτικών προώθησής της. 6) Το 1995: με την
ανακοίνωση της επιτροπής «διδασκαλία και εκμάθηση: προς την κοινωνία της
γνώσης», τη θέσπιση του προγράμματος κοινοτικής δράσης «ΣΩΚΡΑΤΗΣ» και την
καθιέρωση του 1996 ως «ευρωπαϊκού έτους τής διά βίου εκπαίδευσης και
κατάρτισης». 7) Το 1997: με την ανακοίνωση της επιτροπής: «για μια Ευρώπη της
γνώσης».
Σήμερα η ευρωπαϊκή διάσταση της εκπαίδευσης προσδιορίζεται: 1) Από τις
τεχνολογικές εξελίξεις (κύρια στον τομέα της πληροφορικής), τις εξελίξεις στην
οικονομία (παγκοσμιοποίηση), τις ευκαιρίες και τα προβλήματα αιχμής που οι
εξελίξεις αυτές δημιούργησαν. 2) Από την ανασυγκρότηση των προγραμμάτων
δράσης για την εκπαίδευση και την κατάρτιση που έγινε το 1995. 3) Από
τα προγράμματα και τις πολιτικές συνεργασίας με τρίτες χώρες και διεθνείς
οργανισμούς. 4) Από τη νέα προσέγγιση που απέκτησε η εκπαιδευτική
πολιτική με την προσθήκη στο προοίμιο της συνθήκης του Άμστερνταμ.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Μάρτιος 2000) θέτει ως βασικούς στόχους, μεταξύ άλλων,
τους εξής: α) τη μετατροπή των σχολείων σε πολυλειτουργικά κέντρα
μάθησης, προσιτά σε όλους, β) την προώθηση της κινητικότητας
σπουδαστών, εκπαιδευτικών, μαθητών κ.λπ., με σκοπό να υπάρχει η δυνατότητα
κάθε Ευρωπαίου πολίτη να φοιτήσει έστω για ένα μικρό διάστημα σε μια άλλη
χώρα της Ε.Ε., πέραν εκείνης της καταγωγής του, γ) τον υποδιπλασιασμό
του αριθμού ατόμων ηλικίας 18 έως 24 ετών που έχουν ολοκληρώσει μόνο τον
κατώτερο κύκλο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μέχρι το 2010, δ) την
καλλιέργεια των πολυπολιτισμικών και πολυγλωσσικών ιδιαιτεροτήτων της Ευρώπης.
Διαμορφώνεται, δηλαδή, η αντίληψη ενός ευρωπαϊκού χώρου μάθησης και παιδείας.
Το νέο σχολείο έχει πλέον ευρύτερο πεδίο αναφοράς, σύγχρονες διδακτικές
μεθόδους και ένα περιεχόμενο σπουδών που χαρακτηρίζεται από κινητικότητα.
Αναφέρεται στον ισχυρό ρόλο της γνώσης, στην έννοια της διά βίου εκπαίδευσης,
στις νέες μορφές εργασίας τού μετα-φορντικού μοντέλου παραγωγής. Το
εντυπωσιακό αυξημένο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση αναφέρεται και στην
προαγωγή των κλασικών πανανθρώπινων αξιών (ειρήνη, δημοκρατία, κοινωνική
δικαιοσύνη και αλληλεγγύη) αλλά και στην προσαρμογή στο νέο κοινωνικοπολιτικό
περιβάλλον και στην προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της ευρωπαϊκής ιθαγένειας.
Ο Νίκος Τσούλιας είναι πρόεδρος της ΟΛΜΕ.
