Αναζήτηση
Το «εκκρεμές» της δημοκρατίας μας, με αφορμή το Ασφαλιστικό, πήγε από τη μια
άκρη στην άλλη και δεν λέει ακόμη να ισορροπήσει. Η κινητικότητα και το
«βουητό» της κοινωνίας (αγωνία, αβεβαιότητα, ανασφάλεια) δεν λένε να
καταλαγιάσουν. Οι «γηραιές κυρίες», η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, ήρθαν στο προσκήνιο με
ιδιαίτερη ζωντάνια και φρεσκάδα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να
κάνουν «πολιτικό ταμείο». Το ένα συναγωνιζόταν το άλλο σε «φιλεργατισμό». Ο
«πόλεμος» ενάντια στην κυβέρνηση και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό γενικεύθηκε
ανελέητα. Ένα σύννεφο έντονης αμφισβήτησης περιέβαλε το «κοινωνικό πρόσωπο»
του ΠΑΣΟΚ. Ο διάλογος που δεν έγινε ακόμη στην κοινωνία άναψε στους κόλπους
του ΠΑΣΟΚ. Στριμώχθηκε η κυβέρνηση. Δοκιμάσθηκε η σχέση εμπιστοσύνης με τα
λαϊκά στρώματα. Κι όμως η Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ άνοιξε νέα σελίδα με το ομόφωνο
πλαίσιο αρχών, στόχων και δεσμεύσεων για τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Ένα
σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Σ’ αυτό το κλίμα ο ΣΕΒ, αντί με
σοβαρότητα να σταθεί στον ρόλο του, έτρεξε να ανανεώσει τις γέφυρες με τη
συντηρητική παράταξη. Επιδεικτικά να εκφράσει η «νέα ηγεσία» του το ζωηρό
φλερτ με τη Ν.Δ. Δεν φθάνει στον ΣΕΒ το 38% της κερδοφορίας, το υψηλότερο στην
Ε.Ε. Θέλουν περισσότερα και μόνο να κερδίζουν.
Η κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει στην πράξη: Πρώτον, ότι η μεταρρύθμιση στο
Ασφαλιστικό θα γίνει και δεν θα πάει στις καλένδες. Επί το έργον, να
διασφαλισθεί ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα. Να πείσει ότι
δεν βρίσκεται στην εξουσία για να διαχειρίζεται απλά μια κατάσταση πραγμάτων,
αλλά ότι ο στόχος είναι η ισχυρή κοινωνία, η ευημερία, η κοινωνική αλληλεγγύη
και η προστασία του πολίτη.
Δεύτερον, ότι η δίκαια διανομή του εθνικού πλούτου περνάει πέρα από τους
μισθούς και μέσα από τη διευρυμένη χρηματοδότηση, από το κράτος, του
ασφαλιστικού συστήματος. Στο δίπολο κεφάλαιο – εργασία / αγορά – κοινωνία, η
πολιτεία κάνει τη χρυσή τομή στη βάση της κοινωνικής δικαιοσύνης, των αρχών
της ισότητας και της αλληλεγγύης των γενεών.
Τρίτον, ότι για την κυβέρνηση, η ανάπτυξη, η οικονομία, είναι το όχημα και η
κοινωνία ο επιβάτης. Για να πάει μπροστά η κοινωνία, για να κερδίσεις το
μέλλον, χρειάζεσαι γερό, ανταγωνιστικό όχημα. Διαφορετικά δεν μπορείς να
κερδίσεις για λογαριασμό του λαού καμιά «φόρμουλα», κανέναν αγώνα, στον
απέραντο ωκεανό της παγκοσμιοποίησης.
Τέταρτον, ο διάλογος να μην «κοιμηθεί» μέχρι τον Σεπτέμβριο. Να είναι διαρκής
και ειλικρινής. Τα πρώτα βήματα έχουν γίνει. Οι συναντήσεις με τον υπουργό
Εργασίας των εκπροσώπων (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΣΕΒ κ.α.) ανοίγουν τον δύσκολο δρόμο
για το «πώς» και «ποιες» αλλαγές θα γίνουν, καθώς και το «ποιος» θα σηκώσει το
βάρος του εκσυγχρονισμού και της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος.
Οι εμπειρογνώμονες μπορούν να συμβάλουν στο να βρεθεί κοινή γλώσσα στον
διάλογο και να «κοστολογήσουν» τις διάφορες επιλογές.
Πέμπτον, κρίσιμα εργαλεία για τον «κοινωνικό εκσυγχρονισμό» και την κοινωνική
σύγκλιση με μετρήσιμους στόχους είναι:
α. Ο κοινωνικός προγραμματισμός με συγκεκριμένους «χρονοστόχους» και
προτεραιότητες: απασχόληση – Ασφαλιστικό – κοινωνική προστασία – φτώχεια –
ποιότητα ζωής (υγεία – παιδεία – μισθοί).
β. Η στρατηγική και τακτική της συνεργασίας, της σύγκλισης και της
συναίνεσης πρέπει να υιοθετηθεί ως αναγκαία συνθήκη ανάμεσα στις δυνάμεις της
εργασίας, στις δυνάμεις της επιχειρηματικότητας και της Δημόσιας Διοίκησης.
γ. Η «αποκρυπτογράφηση» μιας σύνθετης και πολύμορφης κοινωνικής
πραγματικότητας που αποκαλύπτει το «καθ’ εικόνα» και «ομοίωση» της συγκρότησης
της ελληνικής κοινωνίας και του Ασφαλιστικού, μέσα από «συντεχνιακές
ατραπούς», από «πελατειακά μονοπάτια» και χάσματα ανισοτήτων και αδικιών. Οι
δυνάμεις του πνεύματος και της τέχνης με τις ιδέες τους έχουν σημαντικό ρόλο
στο να αναδείξουν ένα νέο κοινωνικό πρόσωπο.
δ. Η ευρωπαϊκή εμπειρία και δυναμική σχετικά με το ευρωπαϊκό κοινωνικό
μοντέλο παίζει σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής δυναμικής στη χώρα
μας. Η υιοθέτηση της Χάρτας των Θεμελιωδών, Κοινωνικών και Οικονομικών
Δικαιωμάτων σε δεσμευτικό νομικά κείμενο, στα πλαίσια της Ε.Ε., θα χαράξει το
πλαίσιο και του δικού μας κοινωνικού μοντέλου, καθώς και του ασφαλιστικού
συστήματος που βρίσκεται στην καρδιά του κοινωνικού κράτους. Αυτός ο νέος
δρόμος είναι δύσκολος. Είναι η κρίσιμη «μάχη» που θα κρίνει τον «πόλεμο». Μαζί
με το κοινωνικό κίνημα και τις οργανωμένες του εκφράσεις μπορούμε να
διαμορφώσουμε μια νέα ισορροπία ανάμεσα στην αγορά και την κοινωνία.
Η ασφάλεια του πολίτη, η κοινωνική προστασία και η ποιότητα ζωής είναι κρίσιμα
πεδία για τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό στη χώρα μας.
Ο Λουκάς Θ. Αποστολίδης είναι βουλευτής Ν. Βοιωτίας του ΠΑΣΟΚ.
