Οι Έλληνες περπατούν και πάλι. Βαδίζουν στα μονοπάτια της Ελλάδας, είτε

συμμετέχοντας στον πανευρωπαϊκό αγώνα οδοιπορίας (στη διάρκεια του οποίου

ομάδες από εννέα χώρες διασχίζουν τα υπερσυνοριακά μονοπάτια μεγάλων

αποστάσεων, για να φθάσουν, στις 24 Σεπτεμβρίου, στο Στρασβούργο) είτε

αναζητώντας κρυφές διαδρομές, κοντά στις πόλεις όπου ζουν.

Γνωρίζουν και πάλι το περπάτημα στη φύση και δεν το βάζουν κάτω, ακόμη κι όταν

βρίσκουν τα μονοπάτια κατεστραμμένα και χωρίς σήμανση…


Η παράδοση

Ο κ. Τάσσος Ρήγας, θα συνεχίσει την πεζοπορία στην Ελλάδα, στα τέλη του μήνα,

αυτή τη φορά στην Πελοπόννησο

«Οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερη παράδοση ούτε στο περπάτημα ούτε στην

ορειβασία», λέει ο κ. Αναστάσιος Ρήγας, ο άνθρωπος που σε ηλικία 86 ετών είχε

τη δύναμη να οργανώσει την ελληνική συμμετοχή στην πανευρωπαϊκή οδοιπορία. Ο

κ. Ρήγας επέστρεψε από την Κρήτη πριν από λίγες ημέρες, αφού περπάτησε σε

αρκετές και δύσκολες διαδρομές, μαζί με τις τοπικές ομάδες ορειβατικών

συλλόγων. «Εδώ και χρόνια, η επίσκεψη στο βουνό για τους Έλληνες σήμαινε

φαγοπότι, ήταν εκδρομή με μπόλικο κρασί και φαγητό.

Κάτι αλλάζει

Τα τελευταία χρόνια όμως, αυτό φαίνεται να αλλάζει. Υπάρχουν δεκάδες

ορειβατικοί και πεζοπορικοί σύλλογοι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και όλο και

περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται πια με το περπάτημα στη φύση. Στην Κρήτη,

εντυπωσιάστηκα από τον αριθμό των νέων ανθρώπων και τη διάθεσή τους να

γνωρίσουν περπατώντας τη μαγεία της φύσης».

Στιγμές ανάπαυσης στη διάρκεια της οδοιπορίας στα μονοπάτια της Κρήτης

Από την Κρήτη ο κ. Ρήγας έφερε εικόνες αισιόδοξες και ευχάριστες, αλλά και

εικόνες καταστροφής. «Είδα πολλούς νέους ανθρώπους, με αγάπη για το βουνό και

την οδοιπορία. Αλλά είδα και πολλές καταστροφές. Οι τοπικοί παράγοντες δεν

κατανοούν ότι πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται. Πως τα βουνά τους

είναι μαγικά ­ ένας πολύ σημαντικός πόλος τουριστικής έλξης, που όμως μένει

αναξιοποίητος. Μόλις πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε στα γερμανικά ένας

καταπληκτικός οδηγός πεζοπορίας για την Κρήτη και το ευρωπαϊκό μονοπάτι

μεγάλων αποστάσεων Ε4 (τα ίδια στοιχεία τα έχει εδώ και χρόνια ο ΕΟΤ, μένουν

όμως στο συρτάρι). Όποιος γερμανόφωνος όμως ξεκινήσει, ακολουθώντας τον οδηγό,

θα βρεθεί μπροστά σε μονοπάτια κλειστά και κατεστραμμένα».

Όπως λέει ο κ. Δημήτρης Γεωργούλης, «όταν πριν απο πολλά χρόνια ο κ. Ρήγας

ξεκίνησε μια προσπάθεια να αναβιώσει τα μονοπάτια στην Ελλάδα, πολλοί τον

θεωρούσαν γραφικό. Σήμερα δικαιώνεται. Και ο πανευρωπαϊκός αγώνας οδοιπορίας,

που διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Οδοιπορίας, είναι μια ακόμη

προσπάθεια να μάθουμε να περπατάμε. Πράγματι, όλο και περισσότεροι άνθρωποι

αρχίζουν να αγαπούν την οδοιπορία, ιδιαίτερα νέοι και γυναίκες. Είναι πολύ

ευχάριστο και πολύ εύκολο να περπατάς στο βουνό, αρκεί να περπατάς με μυαλό».

Η γενιά των 30

Η γενιά των «30 και κάτι» είναι αυτή που εδώ και τρία ή τέσσερα χρόνια ψάχνει

να βρει εναλλακτικούς και ενδιαφέροντες τρόπους να περάσει τα Σαββατοκύριακά

της. Όπως λέει ο κ. Δημήτρης Βαραλής, ορειβάτης και συνοδός βουνού, «ενώ τα

προηγούμενα χρόνια οι δραστηριότητες με τη μεγαλύτερη συμμετοχή ήταν το

ράφτινγκ, το κανόινγκ και όλα όσα συνδύαζαν την περιπέτεια με τη διασκέδαση,

φέτος πάρα πολλοί άνθρωποι, σε αυτές τις ηλικίες, φαίνεται πως ανακαλύπτουν

την ορειβασία και τους περιπάτους στο βουνό. Μοιάζει αυτό το χόμπι να ενισχύει

την έννοια της παρέας, ενώ προσφέρει την περιπέτεια και την εγγύτητα με τη

φύση, χωρίς να κοστίζει ακριβά».

Εξάλλου, «η ορειβασία και η πεζοπορία βρίσκονται έξω από την πόρτα σου», λέει

χαρακτηριστικά ο Άρης Θεοδωρόπουλος, ορειβάτης και μέλος του ΑΟΣ Αθηνών. Και

εξηγεί πως «τα αστικά λεωφορεία φθάνουν μέχρι την αρχή των μονοπατιών της

Πάρνηθας και η απόσταση δεν ξεπερνάει τα 30 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας.

Επιπλέον, ύστερα από δύο ώρες ορειβασίας ή οδοιπορίας στο βουνό, νιώθεις τις

μπαταρίες σου γεμάτες και αισθάνεσαι τον χρόνο σου να έχει περάσει όμορφα και

δημιουργικά. Το συγκεκριμένο σπορ, δεν αποκλείει κανέναν. Ούτε απαιτεί

ιδιαίτερες ικανότητες ούτε χρειάζεται κάποιος να είναι αδύνατος ή γυμνασμένος

για να μπορέσει να χαρεί μια βόλτα στο βουνό».

ΕΛΕΝΗ ΑΛΕΞΗ

Η 8χρονη μασκότ όλων των πεζοπόρων

Η οκτάχρονη Ελένη στην Κρήτη, έδωσε το καλό παράδειγμα σε μικρούς και μεγάλους

Περπάτησε τις πιο δύσκολες διαδρομές κι ας ήταν η πιο μικρή της παρέας. Η

οκτάχρονη Ελένη Αλέξη ξεκίνησε την πεζοπορία από την Κάτω Ζάκρο της Κρήτης και

συγκεκριμένα από την Πρίνα. Έκανε τις διαδρομές από την Πρίνα στη Σελάκανο,

από εκεί έως το καταφύγιο της Στροβίλης και από τη Στροβίλη μέχρι τη Μονή της

Βίδιανης ­ μακρινές αποστάσεις όλες (συνολικά υπολογίζονται στα 100

χιλιόμετρα), σε μονοπάτια συχνά δύσβατα και δύσκολα, με μεγάλα και κοφτερά

βράχια.

Η Ελένη όμως δεν το έβαλε κάτω. Δεν άφησε ούτε την κούραση ούτε τον καυτό ήλιο

να της χαλάσουν το κέφι και τη διάθεση για περπάτημα. Εξάλλου, κρατούσε τη

σκυτάλη και ήταν η μασκότ όλων των πεζοπόρων που ξεκίνησαν από την Κρήτη για

να διασχίσουν, κατά ομάδες, ολόκληρη την Ελλάδα, συμμετέχοντας έτσι στον

Ευρωπαϊκό Αγώνα Οδοιπορίας. Στο πρόσωπό της όλοι είδαν την ελπίδα πως οι

Έλληνες ­ κυρίως οι νέοι ­ αρχίζουν πια να κάνουν συνήθειά τους το περπάτημα

στη φύση.