Ήταν εκεί συγκεντρωμένα τα παιδιά, στη μεγάλη αίθουσα που είχε στολιστεί με

λουλούδια. Κυριακή μεσημέρι, έξω έκανε κρύο, αλλά ο χώρος μέσα ήταν ζεστός, οι

γονείς, οι συγγενείς και οι καλεσμένοι φίλοι τον είχαν κατακλύσει. Μεγάλη

μέρα, τα παιδιά της «Στροφής» έπαιρναν τους ελέγχους τετραμήνου του

μεταβατικού Γυμνασίου – Λυκείου που λειτουργεί εδώ και μερικά χρόνια στη

Θεραπευτική Κοινότητα. Χειροκροτήματα και συγκίνηση για την προσπάθεια,

σφυρίγματα και «μπράβο» για τους μαθητές που πήραν επαίνους. Εξήντα πέντε

έφηβοι που άφησαν πίσω τους το έρεβος και τραβούν ­ όχι δίχως δυσκολίες ­ τον

δρόμο για την έξοδο από το τούνελ.

Τις προάλλες, σε μια ανοιχτή εκδήλωση, είδα την εικοσάχρονη Ελένη, από την

«Έξοδο», την Κοινότητα της Λάρισας, να μιλά θαρρετά σ’ ένα πλήθος ανθρώπων,

συγκινήθηκα. Η Ελένη είναι στο θεραπευτικό πρόγραμμα και κατάφερε να μπει στο

Πανεπιστήμιο, ένα παιδί σαν όλα, μα που δείχνει ­ ή είναι; ­ ωριμότερο.

Τα καλά νέα δεν είναι ­ ως γνωστόν ­ νέα. Ανέκαθεν. Νέα είναι πάντα τα κακά,

οι δυστυχίες του κόσμου τούτου, οι αδικίες και οι συμφορές που αφθονούν, είναι

η αλήθεια, μέρα μπαίνει – μέρα βγαίνει. Και ποιος αμφισβητεί πως η είδηση του

θανάτου ενός νέου από ναρκωτικά είναι μαντάτο σκοτεινό, μαύρο… Μα δεν

υπάρχουν μαγικές συνταγές για να σώζονται τουλάχιστον οι νεαροί χρήστες από τη

μια στιγμή στην άλλη. Υπάρχει μόνον ο δρόμος της προσπάθειας με πολλή επιμονή

και υποστήριξη. Και όσοι είδαν την ταινία «Τράφικ» στον κινηματογράφο ας μην

πιστέψουν πως τελικά όλα είναι απλά, γιατί τίποτε δεν είναι υπόθεση απλή στην

ιστορία της απεξάρτησης ­ της ουσιαστικής απεξάρτησης ώς τη στιγμή που παίρνει

κανείς στα χέρια του την ευθύνη της ζωής του. Και ούτε τα θεραπευτικά

προγράμματα ­ με πληρότητα μέχρι και 147% ­ επαρκούν. Αλλά για κάθε παιδί που

σώζεται, υπάρχει ένα καλό νέο. Κι αυτό δεν παίρνει δημοσιότητα.

Τελευταία Νέα