Αναζήτηση
Ο δρόμος της ανάπτυξης του ποδοσφαίρου περνάει από συγκεκριμένα σημεία.
Προγραμματισμό, υποδομή, διαφάνεια, σοβαρότητα, εργατικότητα, μελέτη εγχώριας
και ξένης αγοράς, ειλικρίνεια, υγιή ανταγωνισμό και προοπτική.
Όταν το 1979 θεσπίστηκε στη χώρα μας το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, κάποιοι
βιάστηκαν να πουν ότι βρέθηκε το φάρμακο για να επουλωθούν οι πληγές των
γηπέδων. Επειδή όμως ουδείς αντιμετώπισε σοβαρά και υπεύθυνα τον χώρο, το
ποδόσφαιρο εξακολούθησε να έχει μεγάλα προβλήματα, που με την πάροδο του
χρόνου πολλαπλασιάστηκαν και μεγεθύνθηκαν.
Ούτε μία χρονιά λειτούργησε σωστά ο χώρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Κάθε τόσο ξεσπούσαν σκάνδαλα, τα οποία κουκουλώνονταν. Μονίμως νοσηρό το
κλίμα, επέτρεψε τη μετάλλαξη σημαντικού αριθμού μικροβίων, τα οποία ήταν πιο
ανθεκτικά από τα κάθε φορά χρησιμοποιούμενα αντιβιοτικά. Πρωταθλήτρια, η
υποκρισία. Απούσα, η θέληση για πραγματικό ποδόσφαιρο.
Είναι ανάγκη όμως να χτυπηθούν αποτελεσματικά οι εστίες μόλυνσης και
μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν. Ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Φλωρίδης κινείται
στη σωστή κατεύθυνση, παρά το γεγονός ότι παρατηρείται καθυστέρηση, επικίνδυνη
για την επίτευξη του στόχου. Η βελτίωση του νομικού πλαισίου θα βοηθήσει
σημαντικά τον χώρο, με την προϋπόθεση να εφαρμόζονται οι διατάξεις το ίδιο για
όλους. Οι ομάδες μας βρίσκονται έξω από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ η
Εθνική ομάδα κινείται στην ομίχλη. Όποιος πιστεύει ότι από χαμηλού επιπέδου
διοργανώσεις, μπορεί να δημιουργηθεί αξιόμαχη Εθνική, ικανή για σταθερές
διακρίσεις, δεν γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του ποδοσφαίρου και μονίμως
ονειρεύεται. Υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις για αναβάθμιση του ποδοσφαίρου
μας. Πρώτα πρώτα, να αποφασίσουν οι πρόεδροι να πετάξουν στα σκουπίδια την έως
τώρα τακτική τους και να υπηρετήσουν αληθινά τον χώρο.
Οι πρόεδροι οφείλουν να κάνουν πραγματικές επενδύσεις, αποσαφηνίζοντας τους
στόχους τους. Η ΕΠΟ και η ΕΠΑΕ έχουν χρέος να αφήσουν ελεύθερη τη διαιτησία,
να αξιοποιήσουν στελέχη οργάνωσης και διοίκησης αθλητικών φορέων και άλλους
ειδικούς επιστήμονες, να διοργανώσουν συνέδρια για προπονητές, αλλά και να
φτιάξουν γερά θεμέλια.
Επιτέλους, να πέσουν οι μάσκες.
