Τι έξοδος του Πάσχα και Πρωτομαγιά, τι «απόδραση» του Δεκαπενταύγουστου! Δεν

έχουν τίποτε να πουν μπροστά στη νέα έξοδο των κατοίκων αυτής της πόλης.

Συμμετέχουν όλοι, εκτός κι αν ζουν αλλού, που και πάλι, αν θέλουν, πάντα

υπάρχει τρόπος για να φύγουν. Γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, τον τελευταίο καιρό,

όλοι φεύγουν! Και φεύγουν αεροπορικώς. Στους σταθμούς των διοδίων, καμία

ανησυχία, κανένα πρόβλημα. Όλοι από το αεροδρόμιο θα περάσουν. Το καινούργιο,

εννοώ.

Φεύγουν ­ είμαι σίγουρη πια, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται. Τι έχουν απλώσει τους

χάρτες και υπολογίζουν; Κηφισιά – Σπάτα, αν κόψω από Πάρνηθα, περάσω από

περιφερειακό, διασχίσω τα Τέμπη, θα φτάσω στο Φιουμιτσίνο της Ρώμης επτά παρά

πέντε. Άλλες τρεις ώρες να περιμένω την επόμενη πτήση, δέκα ώρα Ελλάδος θα

είμαι εκεί. Εκτός, εκτός λέω, κι αν έχει κίνηση στην Αττική Οδό. Οπότε, πάμε

από την αρχή να μετρήσουμε πάλι.

Πότε φεύγουν; Ξέρω εγώ; Τώρα. Μαζική αναχώρηση από Αιγάλεω, Περιστέρι,

Παγκράτι για Μιλάνο. Τι δουλειά έχουν στη Βάρης – Κορωπίου; Δεν ξέρω, ξέρουν

εκείνοι. Έτσι, για τη χαρά του παιχνιδιού, αρχίζουν να μετράνε. Ναι, αλλά πόσο

θα κάνεις στο «τσεκ ιν»; Τόσο μέσ’ στο νερό. Άντε μετά, στον έλεγχο

διαβατηρίων κάτι ψιλά ­ βάλε τόσο.

Πού μένεις; με ρώτησαν προχθές. Νότια, τους λέω. Α, μισή ώρα, μου λένε. Μισή

ώρα Σπάτα. Έτσι οι αποστάσεις άρχισαν να παίρνουν άλλο χαρακτήρα. Για «βγάλε»

και το δικό μου Αμπελόκηποι – Σπάτα. Γιατί, πότε φεύγεις; ρωτάω. Όχι δεν

φεύγω, μου απαντάει, έτσι για να ξέρω. Τρίπολη – Σπάτα; Σε παρακαλώ, μη με

μπερδεύεις με Εθνική.

Πώς ήταν εκείνο το παιχνίδι, που ολόκληρο το Χόλιγουντ συνδεόταν το πολύ σε

έξι βήματα με τον ηθοποιό Κέβιν Μπέικον; Six degrees to Κέβιν Μπέικον; Το

ίδιο. Six degrees to Spata Airport. Η μόδα των ημερών. Υπολογίστε και

κερδίστε. Κι εδώ που τα λέμε, πιο πολύ από τον προορισμό μετράει η διαδρομή.

Ως τα Σπάτα, ας πούμε.