Ψάχνει για άλλοθι ο ρατσιστής – φονιάς

Το άλλοθι που αναζητά ο Παντελής Καζάκος, ο ρατσιστής-δολοφόνος, στη

διαταραγμένη του ψυχή, έφερε… φουρτούνα στις ψυχές των αλλοδαπών, που με

μεθοδικό τρόπο τους πλησίαζε και τους πυροβολούσε στο κεφάλι, ώστε να είναι

βέβαιος ότι θα πλήξει τον στόχο του…

Η επίμονη προσπάθεια της υπεράσπισης να αποδείξει ότι ο δράστης τόσων αναίτιων

εγκλημάτων δεν είναι ο εμφανιζόμενος ψυχρός εκτελεστής, αλλά ένας σχιζοφρενής,

ώστε να γλιτώσει από την ποινή της ενδεχόμενης ισόβιας κάθειρξης, που

προβλέπεται για τις πράξεις του, προκάλεσε την έντονη αντίδραση των θυμάτων

που εκείνος τους επέβαλε την ισόβια τιμωρία να ζουν ακρωτηριασμένοι και

τραυματισμένοι… Έτσι, «άνευ λόγου και αιτίας». Μόνο και μόνο γιατί δεν ήταν

Έλληνες και δεν ήταν χριστιανοί. Το έγκλημά τους ήταν η διαφορά στο χρώμα και

τη θρησκεία, που τους έκανε αυτόματα εχθρούς στα μάτια του Παντελή Καζάκου και

τους στερούσε το δικαίωμα στη ζωή…

Οι συγγενείς και οι φίλοι των θυμάτων που δεν μπορούν να δεχθούν σαν άλλοθι

του ρατσιστικού μένους του Καζάκου την ψυχική αρρώστια του και δεν άντεχαν να

ακούνε τους δικηγόρους του να μιλούν για τον «τρελό κατηγορούμενο», ζήτησαν

απαντήσεις. Προς στιγμήν η ατμόσφαιρα στη δικαστική αίθουσα φορτίστηκε. Η

σύγκρουση των εκ διαμέτρου αντίθετων ιδεολογιών ήταν αναπόφευκτη. Και ήταν

εκείνη τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης, οδηγούμενος στα κρατητήρια,

ξαναθυμήθηκε τον παλιό κακό εαυτό του… Βλέποντας τους αλλοδαπούς να

κατευθύνονται προς τους συνηγόρους του και τους δικούς τους δικηγόρους να

αντιδρούν στο αίτημα για συμπληρωματική ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη επιτέθηκε

φραστικά εναντίον τους.

Πέντε από τους ανθρώπους αυτούς που βρέθηκαν στο στόχαστρο του Παντελή

Καζάκου, καταδικασμένοι ερήμην τους να φέρουν διά βίου τα σημάδια του,

περιέγραψαν τον εφιάλτη που έζησαν. Συνήθιζε να τους πλησιάζει και πριν γίνει

αντιληπτός να τους πυροβολεί, αφήνοντας τους από ‘κει και πέρα στην τύχη τους.

Κάθε μαρτυρία και ένα ξεχωριστό «κατηγορώ». Η μοναδική υπερασπιστική φωνή που

ακούστηκε ήταν αυτή του Νίκου Καζάκου, πατέρα του κατηγορουμένου. Δεν

υπερασπίστηκε τα εγκλήματα του γιου του, αλλά μίλησε για τη διαταραγμένη του

προσωπικότητα.

«Ο Παντελής στο μυαλό του έβλεπε πολέμους», κατέθεσε ο πατέρας του,

προσθέτοντας: «Ο γιος μου δεν είχε ποτέ φίλους. Έβλεπε εχθρούς σε άλλες

θρησκείες. Φοβόταν ότι θα σφάξουν τους χριστιανούς οι μουσουλμάνοι. Καθόταν

μόνος του και παραμιλούσε».

Η δίκη συνεχίζεται σήμερα.