ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ (ΕΚΠ)

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Τελευταίος, προηγήθηκαν άλλοι τέσσερις.

ΘΥΜΑΤΑΙ: Ό,τι υπόσχεται.

ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ: Με βάση τη φροϋδική εξήγηση, τον Πειραιά πιο όμορφο χωρίς

ανέργους.

ΑΚΟΥΕΙ: Και τον παραμικρό ήχο, το μήνυμα είναι παντού.

ΕΛΠΙΖΕΙ: Το κουτί της Πανδώρας ορθάνοιχτο, οι αρετές και οι ελπίδες στα

χέρια μας και το μυαλό μας.

ΔΙΑΒΑΖΕΙ: Πάντα, τελευταία το «Λευκός Μανδαρίνος» του Ζακ Μποντουέν.

Οι συνδικαλιστές δεν έχουν ξεφύγει από τον κομματικό μικρόκοσμο και γι’

αυτό οι εργαζόμενοι εγκαταλείπουν τα εργατικά συνδικάτα, επισημαίνει ο

πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Πειραιά (ΕΚΠ) κ. Γιάννης Μίχας. Ο κ.

Μίχας εξελέγη για τέταρτη θητεία πρόεδρος στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά και

εκτός από τον συνδικαλισμό ασχολείται με τη ζωγραφική.

ΕΡ.: Για μια ακόμα θητεία (τέταρτη) πρόεδρος στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά;

ΑΠ.: Πράγματι, ξεπεράσαμε τα όρια, το βάρος ακόμα μεγαλύτερο.

ΕΡ.: Το μεγάλο πρόβλημα στο πρώτο λιμάνι της χώρας;

ΑΠ.: Παραμένει η ανάπτυξή του… ευτυχώς που υπάρχει και ο Ολυμπιακός.

ΕΡ.: Η ανεργία στον Πειραιά σε αριθμούς;

ΑΠ.: Ο αριθμός είναι γνωστός, οι λύσεις πρέπει να επιταχυνθούν.

ΕΡ.: Οι εργαζόμενοι εγκαταλείπουν τα συνδικάτα. Γιατί;

ΑΠ.: Δεν ξεφύγαμε μέχρι σήμερα από τον κομματικό μικρόκοσμο.

ΕΡ.: Τι περιμένετε από το επικείμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ;

ΑΠ.: Να αναδείξει εκείνα τα ζητήματα που σήμερα απασχολούν τη νέα γενιά, τους

εργαζόμενους και τους πολίτες.

ΕΡ.: Κυβερνητικός συνδικαλιστής;

ΑΠ.: Μακριά, η απόσταση άλλωστε ενισχύει την αγάπη.

ΕΡ.: Βλέπετε θέση στη Βουλή;

ΑΠ.: «Μη δεις ψηλό και φοβηθείς, κοντό και ξεθαρέψεις».

ΕΡ.: Συνδικαλιστής και ζωγράφος. Πώς τα συνδυάζετε;

ΑΠ.: Συνδυασμός που σκοτώνει. Εγώ, βέβαια, δεν βιώνω την καλλιτεχνική μου

ενασχόληση ως σύγκρουση με τη συνδικαλιστική, γιατί με βοηθάει να

αντιστέκομαι, να προτείνω, να δημιουργώ.

ΕΡ.: Αγαπημένος σας ζωγράφος;

ΑΠ.: Γιάννης Τσαρούχης, ο δάσκαλος.

ΕΡ.: Ο πίνακας της ζωής σας;

ΑΠ.: Κάθε φορά νομίζω ότι τον έφτιαξα, ελπίζω να είναι ο επόμενος.

ΕΡ.: Πρέπει να αλλάξει η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος;

ΑΠ.: Πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς.

ΕΡ.: Το μεγαλύτερο πρόβλημα των εργαζομένων στον Πειραιά;

ΑΠ.: Φυσικά η απασχόληση.

ΕΡ.: Ο εφιάλτης της ανεργίας πώς θα αντιμετωπιστεί;

ΑΠ.: Ανάπτυξη και πάλι ανάπτυξη.

ΕΡ.: Οι εργασιακές σχέσεις σήμερα στην Ελλάδα;

ΑΠ.: Τοπίο στην ομίχλη, προσοχή στις παγίδες.

ΕΡ.: Αγαπημένος ποιητής;

ΑΠ.: Οδυσσέας Ελύτης.

ΕΡ.: Πολιτικό που θαυμάζετε;

ΑΠ.: Αυτόν που δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος.

ΕΡ.: Η πορεία του κυβερνητικού έργου;

ΑΠ.: Στο σύνολό του δεν είναι άσχημο. Να συμφωνήσουμε όμως ότι και ο γιαλός

είναι ίσιος.

ΕΡ.: Αγαπημένος τόπος διακοπών;

ΑΠ.: Φυσικά η Λευκάδα με τις μοναδικές φυσικές ομορφιές.

ΕΡ.: Ένα ιδανικό Σαββατοκύριακο;

ΑΠ.: Σε ένα από τα νησιά του Αργοσαρωνικού, με τους ανθρώπους που αγαπώ.

ΕΡ.: Ένα τρελό αίτημα που σας έχουν ζητήσει;

ΑΠ.: Δυστυχώς, κινδυνεύω να τρελαθώ εγώ από τα αιτήματα των ανέργων που

ψάχνουν για δουλειά.

ΕΡ.: Τι πρέπει να γίνει με την αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος;

ΑΠ.: Να εισακουστούν οι προτάσεις μας.

ΕΡ.: Βλέπετε ανατροπές με το νέο Ασφαλιστικό;

ΑΠ.: Ανατροπές χρειάζονται. Το ζήτημα είναι σε ποια κατεύθυνση.

ΕΡ.: Ένα λάθος που δεν συγχωρείτε στον εαυτό σας;

ΑΠ.: Συνήθως τα συγχωρώ όλα και στον εαυτό μου και στους άλλους.

ΕΡ.: Η καλύτερη ταινία;

ΑΠ.: «Billy Elliot – Γεννημένος χορευτής».

ΕΡ.: Και τραγούδι;

ΑΠ.: «Έγινε παρεξήγηση….», του Μάνου Χατζιδάκι, με ερμηνεία της Μελίνας.

ΕΡ.: Ένα ρητό που σας εκφράζει;

ΑΠ.: Σταγόνες βροχής πέτρας κοιλαίνουσι.

ΕΡ.: Η ζωή είναι…

ΑΠ.: Ωραία, το λέει και ο Μπενίνι και εγώ συμφωνώ.

Τελευταία Νέα