Ήξερα ότι κάτι ριζικό είχε αλλάξει στο σκηνικό της καθημερινής μαγειρικής όταν

μου τηλεφώνησε πρόσφατα ένας φίλος να με ρωτήσει πώς να φτιάξει το… φιλέτο

της στρουθοκαμήλου, το οποίο μόλις είχε αγοράσει από τον χασάπη. Μπορεί να μην

έχουμε δει ακόμα δράκο, ούτε άλογο ή σκύλο στις βιτρίνες των σουπερμάρκετ ή

στα μενού των εστιατορίων, αλλά στις ημέρες μας σίγουρα βλέπουμε όλο και

περισσότερα εξωτικά κρέατα εκεί όπου κάποτε ψωνίζαμε αποκλειστικά τα πέντε

γνωστά (αρνί, κατσίκι, μοσχάρι, κοτόπουλο, χοιρινό). Χωρίς αμφιβολία, μεγάλο

ρόλο παίζει η πρόσφατη, ξαφνική, γενική αποχή από τα βοοειδή, τα οποία ήταν

και ουσιαστικά πρώτα στην κατανάλωση. Είναι φυσικό να ψάχνει ο

καταναλωτής-καλοφαγάς κάτι για να αντικαταστήσει το κάποτε πανταχού παρόν

φιλέτο. Οι περισσότεροι μπορεί να μην είναι τόσο περιπετειώδεις, το γεγονός

όμως ότι σε πάρα πολλά μενού εστιατορίων αλλά ακόμα και στον χασάπη της

γειτονιάς βρίσκουμε αυτά τα καινούργια, εξωτικά προϊόντα λέει πολλά για την

αποδοχή τους.

Δεν πάνε παρά λίγα χρόνια όταν ορισμένα από τα πιο σικ εστιατόρια

πρωτοπρόσφεραν πιάτα από κρέας βουβαλίσιο, κροκόδειλου και στρουθοκαμήλου.

Όλοι νομίζαμε ότι ήταν απλώς μόδα και θα περάσει. Η στρουθοκάμηλος όμως, το

μεγαλύτερο σε μέγεθος πουλί στον κόσμο, που δεν πετάει όμως, με ύψους που

φτάνει τα 3 μέτρα, με ταχύτητα που πλησιάζει τα 80 με 90 χιλιόμετρα την ώρα (ο

διασκελισμός της φτάνει περίπου τα 4-5 μέτρα), με τις τεράστιες βλεφαρίδες που

γίνονται περιζήτητα πινέλα, με ένα δέρμα που μετατρέπεται σε παπούτσια

πολυτελείας και, τέλος, με ένα μυαλό ίσο με αυτό ενός κοτόπουλου, έχει

κερδίσει μια θέση σεβαστή στον γαστρονομικό ορίζοντα.

Σίγουρα η όρεξη για καθετί καινούργιο έχει βοηθήσει στην καθιέρωσή της. Στην

Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον δύο φάρμες οι οποίες τις εκτρέφουν. Σιγά σιγά

αρχίζει και γνωρίζει ο κόσμος ορισμένα από τα καλά στοιχεία του κρέατος της

στρουθοκαμήλου, κυρίως το γεγονός ότι δεν έχει σχεδόν καθόλου λίπος. Σκούρο

κόκκινο σαν και αυτό του μοσχαριού, με γεύση αρκετά ουδέτερη, που θα

μπορούσαμε να το τοποθετήσουμε γευστικά κάπου δηλαδή μεταξύ του βοδινού, της

γαλοπούλας και του ελαφιού. Όπως άλλα άγρια πουλερικά – κυνήγι, έτσι και η

στρουθοκάμηλος αποθηκεύει το λίπος της γύρω από τα εσωτερικά όργανα και όχι

στους μυς, όπως το μοσχάρι. Με λίγα λόγια, το κόβεις και το πετάς, και έτσι

μένεις με ένα κομμάτι κρέας εντελώς ψαχνό. Επίσης ενδιαφέρον είναι το γεγονός

ότι η στρουθοκάμηλος δεν μπορεί να εξημερωθεί, να γίνει δηλαδή οικόσιτο ζώο.

Έτσι λοιπόν στις φάρμες είναι στην ουσία άγρια ζώα, περιορισμένα σε

συγκεκριμένο χώρο. Μεγαλώνουν σχετικά ελεύθερα και έχουν χώρο να τρέχουν.

Επειδή ακριβώς είναι ελεύθερα, δεν είναι ανάγκη να τα… πλακώσουν στις

αντιβιώσεις, διότι δεν αρρωσταίνουν τόσο εύκολα όπως τα πουλερικά που

μεγαλώνουν μέσα στα μικροσκοπικά κλουβιά. Οι μονάδες είναι μικρές. Δεν

γίνεται, ακόμα τουλάχιστον, μαζική παραγωγή. Βέβαια όλα αυτά τα υπέρ της

στρουθοκαμήλου καλείται ο καταναλωτής να τα πληρώσει προς 5.000 – 6.000 δρχ.

το κιλό.

Στη γεύση, στην υφή και στο μαγείρεμα

Έχει ελαφριά γεύση κόκκινου κρέατος, αλλά θυμίζει και λίγο κυνήγι. Στην υφή

είναι τρυφερό σαν τα ήμερα πουλερικά, αλλά με πιο μεγάλες ίνες. Το κρέας είναι

πολύ στεγνό. Το μαρινάρισμα το βοηθάει πολύ, και «κρατάει» τις σάλτσες

μαριναρίσματος καλά. Επειδή είναι στεγνό, απαιτεί ή λίγο και γρήγορο μαγείρεμα

σε δυνατή φωτιά ή σοτάρισμα ή στη σχάρα δηλαδή ή πολύ σιγανό μαγείρεμα σε λίγο

υγρό, εάν πρόκειται για κατσαρόλα. Το μαγειρεύουμε το πολύ μέχρι μίντιουμ, και

ποτέ πάρα πολύ, διότι θα γίνει σόλα.

Όπως είπαμε, έχει πολύ λίγο λίπος και πολύ λίγη χοληστερόλη. Είναι πολύ

πρωτεϊνούχο κρέας ­ περίπου 21% ­ και είναι πολύ καλή πηγή σιδήρου και

φωσφόρου.

Μία στρουθοκάμηλος ενός έτους ζυγίζει περίπου 90 – 100 κιλά. Από αυτά, τα 35

κιλά είναι φαγώσιμο και περίπου τα δέκα κιλά εκλεκτό ψαχνό, όπως φιλέτα και

ψαρονέφρι.

Το κρέας, κυρίως από το μπούτι, αλέθεται εύκολα για κιμά και μπορεί άνετα να

γίνει μπιφτέκια, ρολό, ακόμα και για γεμιστά, ραβιόλια, και λουκάνικα. Ψήνεται

και στον φούρνο. Ένας καλός τρόπος για τον φούρνο είναι μέσα σε χαρτί. Ψήνεται

επίσης καλά στον ατμό.

Από πού μας «προσγειώθηκε» αυτό το πουλί που δεν πετάει…

Κάποτε οι στρουθοκάμηλοι έτρεχαν σε όλη την Αφρική, αλλά και στην Αραβία και

στη Μέση Ανατολή. Είναι πουλί της έρημου, αγαπάει την άμμο και αντέχει εύκολα

τις αλλαγές στη θερμοκρασία.

Οι Ρωμαίοι τις έβαζαν να τραβάνε τα άρματά τους, τα φτερά τους είναι προϊόν

πολυτελείας από την εποχή των Φαραώ. Η πρώτη χώρα που έκανε εκτροφείο

στρουθοκαμήλου ήταν η Νότια Αφρική. Σχεδόν όλον τον περασμένο αιώνα μάλιστα

κρατούσε το μονοπώλιο στο εμπόριό της, μια που απαγορευόταν η εξαγωγή ζωντανών

στρουθοκαμήλων. Γύρω στο 1986 όμως, όταν υπήρχε ακόμα το εμπάργκο εναντίον του

απάρτχαϊντ άρχιζαν στην Αμερική να εκτρέφουν τις πρώτες στρουθοκαμήλους ­ όχι

για το κρέας τους, αλλά για το δέρμα τους, το οποίο ήταν περιζήτητο για τις

καουμπόικες μπότες!

Σήμερα υπάρχουν πολλά στρουθοκαμηλοτροφεία στον κόσμο, σε διάφορες χώρες της

Αφρικής, στην Αυστραλία, στη Βραζιλία και στην Ευρώπη.

Τα γιγάντιά της αυγά

Μόνο ένα αυγό στρουθοκαμήλου φτάνει για μια ομελέτα για 12 άτομα, για την

οποία θα χρειάζονταν 24 αυγά κότας. Ζυγίζει από 700 γρ. έως σχεδόν 2 κιλά,

είναι περίπου 14-18 εκ. και το τσόφλι του είναι τόσο ανθεκτικό και δυνατό που

ένας άνθρωπος των 120 κιλών θα μπορούσε να πατήσει επάνω του χωρίς να το

σπάσει. Συνήθως δεν τα τρώμε! Τα αφήνουν να εκκολαφθούν.

ΦΙΛΕΤΑ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ ΜΑΡΙΝΑΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΜΥΡΩΔΙΚΑ

Για 6-8 άτομα

1 κιλό από ολόκληρο ψαχνό στρουθοκαμήλου, με πάχος 4-5 εκ.

2/3 της κούπας ξίδι μπαλσάμικο

1/4 της κούπας ελαιόλαδο

1 σκελίδα σκόρδο, ψιλοκομμένη

1 κτσ δενδρολίβανο, κοπανισμένο

1 κτσ θυμάρι

1 κτγ φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά της σάλτσας μαριναρίσματος. Τοποθετούμε το κρέας σ’

ένα μπολ με τη σάλτσα, το σκεπάζουμε καλά και το αφήνουμε τρεις ώρες να

μαριναριστεί στο ψυγείο.

Αφαιρούμε το κρέας από τη μαρινάρα.

Ανάβουμε το γκριλ. Τοποθετούμε το κρέας σ’ ένα ρηχό ταψί και το ψήνουμε στο

γκριλ, περίπου 9-12 εκ. μακριά από την πηγή της φωτιάς, περίπου 20-25 λεπτά,

για μίντιουμ. Γυρίζουμε το κρέας μία φορά κατά τη διάρκεια του ψησίματος.

Κατόπιν το βγάζουμε και το κόβουμε σε λεπτές φέτες. Σερβίρουμε με λαχανικά.

ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥ

Για τη μαρινάρα

1 κούπα κόκκινο κρασί

1 κούπα ελαιόλαδο

1 κρεμμύδι, κομμένο σε ροδέλες

1 κτσ μαϊντανός

1 κτσ δενδρολίβανο

2 κτγ άσπρο πιπέρι

1 κτγ θυμάρι

1 κτγ μαύρο πιπέρι

2 κτσ σάλτσα Worcestershire

1-2 κτγ Tabasco

4-5 σκελίδες σκόρδο, κοπανισμένες

3-4 φύλλα δάφνη

2,5-3 κιλά στρουθοκαμήλου, μπούτι, κομμένο σε μεγάλους κύβους

Τομάτες, κρεμμύδια, πιπεριές κομμένα σε χοντρά κομμάτια

1 κούπα μέλι

Μαρινάρουμε το κρέας στη σάλτσα 24 ώρες. Κατόπιν το περνάμε εναλλάξ με τα

λαχανικά σε ξυλαράκια για σουβλάκι. Αλείφουμε κάθε σουβλάκι με μέλι και

ψήνουμε τα σουβλάκια στο γκριλ, περίπου 10 λεπτά, γυρίζοντάς τα μία φορά.