Είναι δεδομένο ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο αδικείται από στελέχη που δεν

έχουν οράματα και ηθικές αντιστάσεις. Αδικείται από τους καιροσκόπους,

τυχοδιώκτες, μεγαλεμπόρους ή μικρομαγαζάτορες του παρασκηνίου και τα τσιράκια

τους. Αδικείται από ισχυρούς παράγοντες, που τα πρώτα χρόνια τής ενασχόλησής

τους με το ποδόσφαιρο δέχονται χαστούκια και αντεπιτίθενται δημιουργώντας

πλουσιότερο οπλοστάσιο, για να ελέγξουν απόλυτα τον χώρο και να τιμωρήσουν

τους αντιπάλους που δεν τους σεβάστηκαν, τροφοδοτώντας την ανακύκλωση της

αναξιοπιστίας. Αδικείται από διαιτητές, που είναι δέσμιοι άρρωστων φιλοδοξιών

και ανασφάλειας, αλλά και από τους προπονητές και ποδοσφαιριστές, που

γνωρίζουν το μεγαλύτερο κομμάτι της αθέατης πλευράς του και σιωπούν. Αδικείται

από αυτούς που δηλώνουν φίλοι του και διαμαρτύρονται μόνο όταν πλήττεται η

ομάδα τους και τα ξεχνούν όλα όταν ευνοείται. Αδικείται το ποδόσφαιρο από την

έλλειψη αθλητικής παιδείας, αλλά και την απουσία κατάλληλων αθλητικών

εγκαταστάσεων σε ολόκληρη τη χώρα. Αδικείται από γονείς παιδιών, που δεν

μπορούν να μετρήσουν σωστά το ταλέντο τους, θεωρούν ότι μεγαλώνουν έναν Κρόιφ,

έναν Πελέ, έναν Πλατινί και πιέζουν προπονητές και διοικούντες για την

αξιοποίησή τους, τις περισσότερες φορές εις βάρος πραγματικά ταλαντούχων νέων

ποδοσφαιριστών, της ηρεμίας της ομάδας, αλλά και των ίδιων των

«μεγαλοταλέντων» τους. Αδικείται το ποδόσφαιρο από την έλλειψη μεγάλου αριθμού

καταρτισμένων προπονητών, ικανών να κάνουν έρευνες σε παγκόσμιο επίπεδο και να

προωθήσουν τη δημιουργία σχολής εναρμονισμένης με τις ικανότητες και

ιδιαιτερότητες των Ελλήνων παικτών. Προπονητών με δυνατότητες να καλλιεργήσουν

το ταλέντο των παικτών μας και να φτιάξουν ομάδες ικανές να αντέξουν σταθερά

στον απαιτητικό ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Αδικείται από τους περισσότερους

ποδοσφαιριστές, που θέλουν να αγωνιστούν αμέσως σε μεγάλες ομάδες,

απορρίπτοντας την πορεία βήμα-βήμα. Ποδοσφαιριστές που επιλέγουν την τακτική

των συνεχών μεταγραφών, αφήνοντας για άλλους την πρόοδο. Αδικείται το

ποδόσφαιρο από παράγοντες, που αδιαφορούν για τη δουλειά εις βάθος και

ενδιαφέρονται για τη βιτρίνα, θυσιάζοντας ακόμα και την υγεία του.