Πόσες φορές σας έρχεται η επιθυμία να σπάσετε την τηλεόρασή σας; Την ημέρα

εννοώ. Κάτω από τρεις, τέσσερις; Τι καλοί άνθρωποι που είστε. Και πάλι όμως,

δεν συμφέρει. Εξαρτημένοι καθώς είμαστε από το μέσο, θα αγοράσουμε καινούργια

συσκευή και ούτω κάθε εξής. Σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο οικονομικού αδιεξόδου

και ψυχικής καταπίεσης, έρχεται η μεγάλη εφεύρεση. Το πλαστικό τούβλο.

Κυκλοφορεί (στην Αμερική) σε όλα τα καλά καταστήματα και μπορείτε να το έχετε

και χωρίς συνταγή γιατρού. Μην υποτιμήσετε το ευτελές υλικό του, το πλαστικό

τούβλο είναι η τελευταία λέξη της εκτόνωσης. Είναι ίδιο με ένα κανονικό,

κανονικότατο, τούβλο, έχει το ίδιο κοκκινοκαφετί χρώμα και τις γραμμώσεις στις

σωστές, πολύ σωστές, αναλογίες. Μόλις όμως νιώσετε αυτή την επιτακτική ανάγκη

να εκτοξεύσετε κάτι στο γυαλί απέναντι, έρχεται το τούβλο αυτόματα στο χέρι

και φεύγει αμέσως για να εκτελέσει την πράξη για την οποία είναι

κατασκευασμένο. Ειδικοί σχεδιαστές, με διακρίσεις στο ντιζάιν, μελετούν τη

λειτουργικότητα του τούβλου, καθώς και την αποτελεσματικότητά του. Το νέο

βελτιωμένο μοντέλο ­ το οποίο, παρακαλώ, μπορεί κανείς να εξασφαλίσει και μέσω

τηλεμάρκετινγκ (η πλήρης διαστροφή!) ­ θα αυξήσει, σαφώς, τα επίπεδα απόλαυσης

στην εκτόνωση, παράγοντας τη στιγμή της επαφής του με το γυαλί τον θόρυβο που

κάνουν γυαλιά που σπάνε. Το τραγούδι των U2 «Even Better than the real thing»

(«Ακόμη καλύτερο από το αληθινό») που ακούγεται στη διαφήμιση του πλαστικού

τούβλου, μπορεί κάπως να σας προϊδεάσει για το αποτέλεσμα. Στο μέλλον, έχει

σχεδιαστεί από την ίδια ομάδα ψυχολόγων και εξειδικευμένων τεχνικών του

πλαστικού τούβλου, η πλαστική τηλεοπτική συσκευή (μόνιμα προγραμματισμένη στην

εκπομπή που σας «βιδώνει» περισσότερο), την οποία μπορείτε να πετάξετε από το

μπαλκόνι, να κάνει γκελ και να επιστρέψει στα χέρια σας, για την επόμενη φορά

που θα χρειαστεί να επαναλάβετε τη διαδικασία. Τίποτε όμως, να είστε βέβαιοι,

δεν αξίζει όσο το αληθινό.