Αναζήτηση
|
|
Το πρωτάθλημα είναι παράνομο. Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες κατάντησαν πυγμαχικοί.
Οι νίκες του πρωταθλήματος δεν κερδίζονται στα γήπεδα. Να σταματήσει η
συναλλαγή στο πρωτάθλημα. Θα αφήσουμε τους διαιτητές να τινάξουν όλους μας
στον αέρα; Τίτλοι εφημερίδων πριν από 40 χρόνια καταγγέλλουν άμεσα ή έμμεσα
συναλλαγές παικτών, παραγόντων και διαιτητών για στημένα παιχνίδια στο
πρωτάθλημα Εθνικής Κατηγορίας. Εικόνες από τα γήπεδα της εποχής εκείνης
φανερώνουν τα επεισόδια, με ξύλο και τραυματισμούς, σε αγώνες ποδοσφαίρου. Και
όλα αυτά δείχνουν το άσχημο κλίμα που επικρατούσε στους στίβους και στα γήπεδα
την περίοδο 1955-65, που πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει «χρυσή» για το ελληνικό
ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό. Πρόκειται για μία ατμόσφαιρα που οπωσδήποτε
χαλάει την καλή εικόνα που προσπαθεί κανείς να δώσει για το «άρωμα της
δεκαετίας 1950-1960». Είχε βέβαια και τις καλές πλευρές της εκείνη η εποχή,
ήταν το ποδόσφαιρο γιορτή της Κυριακής για μικρούς και μεγάλους, αλλά δεν
μπορούμε να παραβλέψουμε ή να αγνοήσουμε αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα, που
από τα βάθη τους ερχόταν μια δυσοσμία που δυστυχώς κρατάει ακόμη μέχρι σήμερα.
Είναι αυτό που λέμε (και εννοούμε) ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο αθλητικός
Τύπος (της εποχής) και πρώτη απ’ όλες η «ΟΜΑΔΑ», κατάγγελλαν με έρευνες και
καυτά ρεπορτάζ τις παρανομίες, τις κομπίνες και τις λοβιτούρες που γίνονταν
στο πρωτάθλημα από παράγοντες, διαιτητές, ποδοσφαιριστές, ακόμη και φιλάθλους.
Δεν μπορούμε επίσης να λησμονήσουμε τα επεισόδια που γίνονταν στα μεγάλα
ντέρμπι αλλά και στους άλλους αγώνες. Τις συμπλοκές μεταξύ των παικτών, τις
στημένες διαιτησίες, τις συχνές καταγγελίες για δωροδοκίες. Καταγγελίες και
εναντίον της ΕΠΟ, της Επιτροπής Διαιτησίας, είχαν γίνει ακόμη ανακρίσεις και
προσαγωγές ποδοσφαιριστών που ανήκαν σε ομάδες της Θεσσαλονίκης. Η εφημερίδα
«ΟΜΑΔΑ» τον Ιανουάριο του 1962 είχε ξεκινήσει έναν αγώνα δημοσιότητας, για την
εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τη φιλοξενία απόψεων στις σελίδες της,
παραγόντων, ποδοσφαιριστών, διαιτητών, φιλάθλων και εκπροσώπων της Δημόσιας
Διοίκησης και διαφόρων κοινωνικών τάξεων. Τίποτα, τελικά, δεν προχώρησε. Όσο
περνούσαν τα χρόνια τα πράγματα χειροτέρεψαν και γι’ αυτό σήμερα είμαστε
μάρτυρες γεγονότων που έχουν πολλές και μεγάλες ομοιότητες με εκείνα του 1950-1960.
