Μετά την κάλυψη κερδοσκοπικών θέσεων κυρίως έναντι του ευρώ-δολαρίου τις

προηγούμενες τρεις ημέρες, χθες Πέμπτη το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα ενισχύθηκε

έναντι των κυριοτέρων νομισμάτων. Η ανακοίνωση του μεγαλύτερου από τον

αναμενόμενο πραγματικού ρυθμού ανάπτυξης της Γερμανίας το προηγούμενο έτος,

επέδρασε θετικά στην πορεία του ευρώ. Είναι γεγονός ότι οι αγορές

επικεντρώνονται στη σύγκριση των προοπτικών των οικονομιών ΗΠΑ, Ιαπωνίας και

ευρωζώνης, και όσο είναι διατεθειμένες να συνεχίζουν να το κάνουν αυτό

αναμένουμε περαιτέρω ενίσχυση του ευρώ τις επόμενες εβδομάδες. Αν και δεν

αποκλείουμε κάποια προσωρινή διόρθωση της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου προς τα

επίπεδα των 0,93 βραχυπρόθεσμα, οι προβλέψεις μας παραμένουν, ότι το κοινό

ευρωπαϊκό νόμισμα θα ανέλθει στα επίπεδα 1-1 (και πιθανώς υψηλότερα) πριν από

το τέλος του έτους. Επίσης, μεσοπρόθεσμα εκτιμούμε άνοδο της ισοτιμίας

ευρώ/γιεν στα επίπεδα των 112.

Η ισοτιμία του δολαρίου έναντι του γιεν ανήλθε χθες Πέμπτη για δεύτερη συνεχή

ημέρα στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 17 μηνών (117,65). Αξίζει να

σημειωθεί ότι τα σημαντικά προβλήματα που συνεχίζει να αντιμετωπίζει η

ιαπωνική οικονομία επηρεάζουν θετικά την πορεία της αντίστοιχης ισοτιμίας και

αναμένουμε περαιτέρω ενίσχυσή της βραχυπρόθεσμα. Ο χρηματιστηριακός δείκτης

Nikkei συνεχίζει την πτωτική πορεία του και βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα

των τελευταίων 27 μηνών, ενώ δεν αποκλείεται να «τεστάρει» σύντομα το

«ψυχολογικό» φράγμα των 13.000 μονάδων. Το γεγονός αυτό επιδρά αρνητικά και

στον τραπεζικό τομέα δεδομένου ότι οι ιαπωνικές τράπεζες κατέχουν μεγάλο

αριθμό μετοχών. Ο αριθμός επιχειρήσεων που οδηγούνται σε οικονομική κατάρρευση

σημειώνει συνεχή άνοδο, ενώ ο κίνδυνος ύφεσης (σε περίπτωση που ο πραγματικός

ρυθμός ανάπτυξης για το τρίτο και τέταρτο τρίμηνο είναι αρνητικός) δεν έχει

αποκλειστεί.

Στην Αγγλία, μετά τη λήξη της διήμερης συνεδρίασης χθες Πέμπτη, ανακοινώθηκε,

όπως άλλωστε αναμενόταν, η διατήρηση των επιτοκίων στα τωρινά επίπεδα (6,0%)

για 11ο συνεχή μήνα. Η ΒοΕ δεν ακολούθησε την κίνηση-έκπληξη της Fed λόγω της

ισχυρής εσωτερικής ζήτησης η οποία συνεχίζει να αποτελεί πηγή επικείμενων

πληθωριστικών πιέσεων.