Αναζήτηση
|
|
Το μεγάλο στοίχημα για τη γενική γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα δεν είναι
ασφαλώς να «κερδίζει» το ένα μετά το άλλο τα συνέδρια του κόμματός της, αλλά
μια σειρά από μικρές «μάχες» που έρχονται, με πρώτη αυτή των δημαρχιακών και
νομαρχιακών εκλογών του 2002.
Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για μικρή υπόθεση το ότι σε τέσσερα συνέδρια
από τα δεκαέξι της ιστορίας του κόμματος αναδείχθηκε ομόφωνα στην κορυφή
του ΚΚΕ…
Όμως, η άλλη μισή αλήθεια είναι πως η 54χρονη γενική γραμματέας ηγείται σήμερα
ενός κόμματος μικρότερης απήχησης εκείνου της δεκαετίας του ’80 και ασφαλώς
ασύγκριτα μικρότερης του κόμματος που ίδρυσε και καθοδήγησε το ΕΑΜ.
Η ίδια «πολιτικός που πατάει με τα πόδια στη γη και ξέρεις ότι δεν θα σε
ρίξει», όπως έλεγε η Μελίνα Μερκούρη γνωρίζει ασφαλώς τα προβλήματα και
επιδιώκει να αυξήσει την απήχηση του κόμματός της.
Γι’ αυτό και επέμεινε στη δευτερολογία της, στο «κλείσιμο» των εργασιών του
16ου Συνεδρίου, στην παρακάτω άποψη: «Το να λέμε «ΚΚΕ ισχυρό Μέτωπο λαϊκό,
για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία», βεβαίως είναι μια σωστή θέση, αν
θέλετε συνθηματοποίηση των καθηκόντων μας, αλλά με συνθήματα δεν λύνονται τα
σύνθετα και ανωτέρου επιπέδου καθήκοντα που πρέπει να βγάλουμε».
Χρειάζονται λοιπόν σύμμαχοι… Άλλωστε, ο συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ στις
τελευταίες εκλογές Θάνος Μικρούτσικος το έχει τραγουδήσει πολλές φορές με τα
λόγια του μεγάλου Ρώσου ποιητή Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι: «Το μέλλον δεν θα έρθει
από μόνο του, εάν δεν βάλουμε ένα χέρι κι εμείς».
Τώρα, ποιες είναι αυτές οι συμμαχίες στις οποίες ποντάρει η κ. Παπαρήγα; Στον
συνδικαλιστικό χώρο στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ τα στελέχη του ΚΚΕ συνεργάζονται
με στελέχη του ευρύτερου αριστερού χώρου, του ΔΗΚΚΙ και ορισμένα στελέχη του
ΣΥΝ.
Πόσο μπορεί αυτή η συμμαχία να διευρυνθεί και να εκφραστεί μέσα και από κοινά
ψηφοδέλτια στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές;
Παρά το ότι ορισμένες εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί είναι πως το ΚΚΕ
επιδιώκει να προχωρήσει μόνο του, η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική.
Η κ. Αλέκα Παπαρήγα επισημάνει ότι για πολλά ζητήματα μπορούν να συγκροτηθούν
συσπειρώσεις «στις οποίες πρέπει να επιδιώκουμε να συμμετέχουν και δυνάμεις
πολιτικές, που δεν τις κατατάσσουμε σήμερα στις δυνάμεις για το Μέτωπο».
Κι ενώ δείχνει να είναι περισσότερο «ανοιχτή» προς το ΔΗΚΚΙ, παραμένει
επιφυλακτική απέναντι στον Συνασπισμό, παρά τις καλές προσωπικές σχέσεις που
έχει η ίδια αλλά και ο Χαρίλαος Φλωράκης με τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. «Στο
ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο πρέπει να οξύνουμε το μέτωπο μαζί του, γιατί
εκπροσωπεί τον κλασικό παρ’ ότι είναι μικρή δύναμη και επικίνδυνο
συγκροτημένο οπορτουνισμό στη χώρα μας». Χωρίς αυτό να σημαίνει προσθέτει η
γενική γραμματέας του ΚΚΕ ότι «δεν επιδιώκουμε να τραβήξουμε δυνάμεις του
στην κοινή δράση σε διάφορα μέτωπα».
Ούτως ή άλλως, η κ. Παπαρήγα καταλαβαίνει, μετά μάλιστα και τις διαγραφές που
σημειώθηκαν στους κόλπους του ΚΚΕ, πως έχει μπροστά της πλέον μια εξαιρετικά
δύσκολη υπόθεση, που είναι και το προσωπικό της στοίχημα: την «ιστορία» της
συγκρότησης ενός ισχυρού προοδευτικού μετώπου, το οποίο θα μπορεί να
δοκιμαστεί και σε εκλογές.
Οι εκλογές δεν είναι, ασφαλώς, το «παν» για ένα κομμουνιστικό κόμμα. Ωστόσο,
τα εκλογικά τεστ σε περιόδους νομιμότητας είναι καθοριστικά για την πορεία
του. Και σ’ αυτή την περίπτωση, οι σύμμαχοι είναι απαραίτητοι…
