Ήταν πρωτοπόρος

Ήταν ιδρυτής, διευθυντής και, τον τελευταίο καιρό, επίτιμος πρόεδρος της πιο

διάσημης αθλητικής εφημερίδας στον κόσμο, της «Equipe». Ήταν για πάνω από

σαράντα χρόνια το αφεντικό του πιο φημισμένου ποδηλατικού αγώνα, του Γύρου της

Γαλλίας (Tour de France). Ήταν ένας από τους εμπνευστές του Κυπέλλου

Πρωταθλητριών Ευρώπης. Από την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2000 ένας μεγάλος

άνθρωπος του αθλητισμού δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο Ζακ Γκοντέ έσβησε στο

Παρίσι στα 95 του χρόνια ­ πλήρης ημερών, όπως λένε…

Ο Ζακ Γκοντέ γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1905. Γιος του Βικτόρ Γκοντέ,

ιδρυτή μαζί με τον Ανρί Ντεγκράνζ της εφημερίδας «L’Auto», προγόνου της

«Equipe», η οποία ουσιαστικά οργάνωσε τον πρώτο Γύρο της Γαλλίας το 1903, δεν

μπορούσε παρά να ενδιαφερθεί για τα σπορ. Έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του ’20

και ύστερα από σπουδές στην Οξφόρδη, ασχολήθηκε ενεργά με την αθλητική

δημοσιογραφία. Στο βιβλίο με τις αναμνήσεις του που εκδόθηκε το 1991 με τίτλο

«L’Equipe Belle» (η όμορφη ομάδα-Equipe) ο ίδιος αναφέρει: «Έγινα λοιπόν

δημοσιογράφος… Είναι η περηφάνια της ζωής μου. Δημοσιογράφος με επίσημη

επαγγελματική κάρτα ­ ένας από τους ελάχιστους εκδότες που έχουν κάτι τέτοιο.

Λάτρεψα αυτόν τον τρόπο έκφρασης για τον αυθορμητισμό του, για την επίδραση

που μπορεί να ασκήσει».

Μέχρι το 1940 πέρασε από πολλά πόστα στην «Auto». Το 1932 μάλιστα ήταν ο

μοναδικός απεσταλμένος του γαλλικού Τύπου στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες.

Σιγά σιγά όμως η χρυσή εποχή της «Auto» περνούσε και τη θέση της στις καρδιές

των Γάλλων φιλάθλων άρχισαν να κερδίζουν οι αθλητικές σελίδες της πολιτικής

εφημερίδας «Paris-Soir». Ο πόλεμος αλλά και ο χαμός του Ντεγκράνζ (1940 ­ ο

Βικτόρ Γκοντέ είχε φύγει πρόωρα από τη ζωή το 1926) απέβησαν μοιραίοι για την

«Auto» που αναγκάστηκε να κλείσει κάτω από τη γερμανική κατοχή.

Λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση, στις 28 Φεβρουαρίου του 1946, γεννήθηκε η

«Equipe», φυσικό παιδί της «Auto». Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως το όνομά της

προτιμήθηκε την τελευταία στιγμή από το «Vitesse» (ταχύτητα). Ο Ζακ Γκοντέ

ήταν πια διευθυντής. Όσο κι αν σήμερα η εφημερίδα αυτή έχει το «μονοπώλιο» σε

ό,τι αφορά τον αθλητισμό στο «Εξάγωνο», εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν

διαφορετικά αφού έπρεπε να υπερασχίσει τόσο της «Elans» (φόρες) όσο και της

(κομμουνιστικής!) «Sports». Η πρώτη γρήγορα αφομοιώθηκε από την «Equipe», ενώ

η δεύτερη έγινε αρχικά εβδομαδιαία για να εξαφανιστεί την δεκαετία του ’50.

Η μεγάλη αυτή εφημερίδα όμως δεν επαναπαύθηκε στο ότι ήταν η μόνη στη χώρα,

αλλά δημιούργησε σιγά σιγά γύρω της μια ολόκληρη αυτοκρατορία, με μια σειρά

από περιοδικά. Έτσι το πρώτο τεύχος του γνωστού μας «France Football» (της

«Βίβλου» του ποδοσφαίρου, όπως λένε οι ίδιοι οι Γάλλοι) κυκλοφόρησε το 1947,

το «Cahiers de L’Equipe» (τα τετράδια της «Equipe») το 1942, το «Sport et Vie»

(αθλητισμός και ζωή) το 1956 και το «Fοοtball Magazine» το 1960. Ο Ζακ Γκοντέ

ήταν πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος στον αθλητικό Τύπο κι όχι μόνο. Εκτός του ότι

πήρε αυτομάτως στα χέρια του την οργάνωση του Γύρου της Γαλλίας, όταν

διαδέχθηκε τον Ντεγκράνζ, υπήρξε το «μυαλό» σε μια σειρά από άλλα σημαντικά

αθλητικά γεγονότα: Στο «Vel’d’Hiv» (ποδήλατο του χειμώνα), δηλαδή ποδηλατικούς

αγώνες πίστας που φιλοξενήθηκαν αρχικά από το Παρκ Ντε Πρενς και αργότερα από

το Παλέ ντε Μπερσί, στις «Δευτέρες του Μποξ», στο Παγκόσμιο Κύπελλο του σκι,

στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου και ­ κυρίως ­ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών

Ευρώπης στο ποδόσφαιρο.

Η δημιουργία του τελευταίου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ευστροφίας

και της αποφασιστικότητας του τότε αφεντικού της «Equipe». Η ιδέα γεννήθηκε

στο κεφάλι του επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος της εφημερίδας Γκαμπριέλ

Ανό, τον Δεκέμβριο του 1954. Ο Γκοντέ ενθουσιάστηκε και κινητοποίησε αμέσως

όλες τις δημοσιογραφικές και αθλητικές δυνάμεις της χώρας με μια σειρά από

συσκέψεις, την άνοιξη του 1955. Όπως ήταν λογικό, οι διεθνείς ποδοσφαιρικές

αρχές έδειξαν γρήγορα ενδιαφέρον και το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς η

διοργάνωση ξεκίνησε.

Το 1965, και με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τα έξοδα έκδοσης της εφημερίδας

αυξήθηκαν και ο Γκοντέ αναγκάστηκε να την πουλήσει στο εκδοτικό γκρουπ

«Αμορί», παραμένοντας πάντως διευθυντής της μέχρι τη στιγμή που θα αποφάσιζε ο

ίδιος να σταματήσει. Η στιγμή αυτή ήρθε στις 31 Ιανουαρίου 1984, όταν

αποσύρθηκε, παραμένοντας πάντως επίτιμος πρόεδρος της εφημερίδας. Ως το τέλος

συνήθιζε να επισκέπτεται το γραφείο του, στο προάστιο του Παρισιού

Issy-les-Moulineaux, ανεβαίνοντας μάλιστα τα τέσσερα πατώματα του κτιρίου με

τα πόδια, παρά το ότι πλησίαζε έναν αιώνα ­ δημιουργικότατης ­ ζωής…

Καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια του 20ού αιώνα ο Ζακ Γκοντέ δεν έπαψε ούτε στιγμή

να μάχεται για την ανάπτυξη του αθλητισμού, είτε με την ιδιότητα του

δημοσιογράφου είτε με αυτή του εκδότη και του εμπνευστή. Ο άνθρωπος αυτός δεν

ζει πια, τα έργα του όμως θα συνεχίσουν να παθιάζουν τους φιλάθλους όλου του

κόσμου για πολλά χρόνια ακόμα…