Χριστουγεννιάτικες «συνωμοσίες»

Η τελευταία συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου, τελευταία και για το 2000,

δεν είχε τίποτε το συγκρουσιακό. Ακόμη και η συνεύρεση στον ίδιο χώρο του

Κώστα Σημίτη με τον Θεόδωρο Πάγκαλο έπειτα από μία ­ ακόμη ­ σκληρή συνέντευξη

του τελευταίου, σκληρή σε ύφος και χαρακτηρισμούς, δεν έδωσε το «γεγονός».

Όλα κύλησαν χαλαρά και με γενικές τοποθετήσεις για την ανάγκη «να πορευθούμε

ενωμένοι», για το ότι «ο μεγάλος αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ είναι ο εαυτός του» και

πως «από μας εξαρτάται το μέλλον του κόμματος και της κυβέρνησης». Στο ίδιο

μήκος κύματος και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, που, περιέργως, δεν έκανε καμιά αναφορά

στο γιατί δεν λειτουργεί το σύστημα. Όσοι συζητούν μαζί του, γνωρίζουν πολύ

καλά ότι ο πρώην υπουργός υπερασπίζεται με πάθος την εκτίμησή του για τη

λειτουργία της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ: «Οι περισσότεροι», λέει, και εννοεί

τα κορυφαία στελέχη, «έχουν το ένα μάτι στις δημοσκοπήσεις και το άλλο στο πώς

κινούνται εκείνοι που τους θεωρούν ως εμπόδιο για τα σχέδιά τους».

Τυπική χειραψία

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε επίσης μια μάλλον τυπική χειραψία με τον Κ. Σημίτη,

λίγο πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση. «Γεια σου Θόδωρε», «Καλησπέρα πρόεδρε» και

τίποτε περισσότερο. Από το ύφος και των δύο ήταν φανερό ότι θα πρέπει να

περάσει πολύς καιρός ακόμη μέχρι να βρεθούν τετ α τετ, κάτι πάντως που ουδείς

από τους δύο επιδιώκει.

Οι πληροφορίες που φέρουν τον Κ. Σημίτη απογοητευμένο από τη στάση του Θ.

Πάγκαλου είναι ακριβείς. Όπως και εκείνες που φέρουν τον πρώην υπουργό

εξοργισμένο με την απόλυσή του. Όμως το επιπλέον στοιχείο σ’ αυτή την ιστορία,

που ­ σημειώστε το ­ θα έχει πολλά επεισόδια από εδώ και πέρα, είναι η

διασταυρούμενη, από διάφορες πλευρές, ανησυχία του Κώστα Σημίτη, όχι μόνο για

το «φαινόμενο Πάγκαλου», αλλά γενικότερα για τα «εσωτερικά» του ΠΑΣΟΚ.

Υποστηρίζεται βάσιμα ότι η ανησυχία του κ. Σημίτη έχει να κάνει με μια

συζήτηση που έχει ξεκινήσει στο ΠΑΣΟΚ περί διαρχίας. Μπορεί για την κοινωνία ο

όρος να μην λέει πολλά πράγματα, όμως για τους… μυημένους στα κομματικά του

ΠΑΣΟΚ, η διαρχία είναι κάτι σαν τον… μπαμπούλα. Και μόνο η αναφορά της,

ταυτίζεται ­ όχι άδικα ίσως ­ με την πηγή γέννησης προβλημάτων. Το ενδιαφέρον

είναι ότι στους υποστηρικτές της αθροίζονται οι πιο ετερόκλητες από πολιτικής

πλευράς δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου και ο Θ. Πάγκαλος είναι ίσως το

χαρακτηριστικότερο δείγμα. Και οι δύο έχουν ταχθεί υπέρ της διαρχίας, υπέρ

δηλαδή του να είναι άλλος πρόεδρος στο κόμμα και άλλος πρωθυπουργός ή, πιο

απλά, να σταματήσει να ταυτίζεται η θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με εκείνη του

πρωθυπουργού. Από κοντά, αλλά με άλλη φιλοσοφική προσέγγιση, ο Κ. Σκανδαλίδης,

και πολλοί άλλοι, μικρότερου βεληνεκούς.

Αυτονόητο

Ποιος είναι εναντίον; Ο Κ. Σημίτης βεβαίως, αυτό είναι αυτονόητο. Εκείνο που

μοιάζει παράλογο είναι ότι κατά της διαρχίας εμφανίζεται ο άνθρωπος που

θεωρείται από όλους ως ο καταλληλότερος να αναλάβει τη θέση του προέδρου, ο

Άκης Τσοχατζόπουλος.

«Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;», θα διερωτηθεί κάποιος, και δικαίως.

Και όμως είναι λογικό. Αν ο Α. Τσοχατζόπουλος αποδεχθεί την αρχή της διαρχίας,

βάζει τέλος ο ίδιος στην εξέλιξή του. Γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θα γίνει

αν το ΠΑΣΟΚ χάσει τις επόμενες εκλογές; Ο Κ. Σημίτης το περιέγραψε με

ρεαλιστικό τρόπο στη συνάντηση που είχε με τους βουλευτές του κόμματος την

περασμένη Τετάρτη: «Αν εμείς πάμε καλά, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Αν

όμως πάμε άσχημα, ακόμη κι αν διασπαστεί η Νέα Δημοκρατία, θα χάσουμε». Μια

ήττα στις εκλογές θα βάλει σε κίνηση ολόκληρο τον μηχανισμό περί την ηγεσία

του ΠΑΣΟΚ. Πώς λοιπόν ο Α. Τσοχατζόπουλος, που θεωρητικά είναι ο

επικρατέστερος για την προεδρία του ηττημένου ΠΑΣΟΚ, να αποποιηθεί το

ενδεχόμενο ότι στις μεθεπόμενες εκλογές μπορεί να ξανακερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις

εκλογές, εκείνος όμως να μην μπορεί να γίνει πρωθυπουργός;

«Υποθέσεις εργασίας»

Αυτά όμως είναι «υποθέσεις εργασίας», υποστηρίζουν αρκετοί, γνώστες των

εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ. Η διαρχία και τα συναφή είναι θέματα που θα απασχολήσουν

(αν απασχολήσουν τελικά) το ΠΑΣΟΚ σε περίπου 15 μήνες, όταν θα πραγματοποιηθεί

το 6ο τακτικό συνέδριο του κόμματος. Επί του παρόντος, το μείζον θέμα που

συζητείται έντονα στις ιδιωτικές συζητήσεις των στελεχών είναι τα «σενάρια

συνωμοσίας» που κυκλοφορούν. Στο κέντρο τους, ως στόχος δηλαδή, βρίσκεται

βεβαίως ο Κ. Σημίτης. Και από γύρω πλέκονται διάφορα. Πότε ότι η Βάσω

Παπανδρέου έχει συμμαχήσει με τον Α. Τσοχατζόπουλο για να ανατρέψουν στο

συνέδριο ή και… πριν τον Κ. Σημίτη. Πότε ότι ο Θ. Πάγκαλος ηγείται άλλης

προσπάθειας και πίσω τους στοιχίζονται μια σειρά άλλα στελέχη που το καθένα

έχει διάφορους λόγους να είναι δυσαρεστημένο με τον Πρωθυπουργό. Πότε ότι ο Κ.

Λαλιώτης δημιουργεί τη δική του ομάδα κρούσης για να κερδίσει την κούρσα μόλις

κινηθεί η σχετική διαδικασία.

«Συνωμοσιολογία»

Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση της «συνωμοσιολογίας» είναι πως όλα αυτά έχουν

μια κοινή αφετηρία. Φαίνεται να προέρχονται από στελέχη που βρίσκονται γύρω ή

δίπλα στον Κ. Σημίτη και υποτίθεται ότι πασχίζουν να τον προστατεύσουν έναντι

της «έξωθεν απειλής». Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ενοχοποιούνται και για μια

άλλη προσπάθεια που εκδηλώθηκε προ μηνός και πλέον, όταν έφεραν τον Κ. Σημίτη

να προειδοποιεί τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, καταλογίζοντάς τους αδιαφορία

και προσπάθεια υπονόμευσής του.

Λόγω των αντιδράσεων που σημειώθηκαν τότε, επειδή το θέμα είχε λάβει ευρεία

δημοσιότητα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε αναγκαστεί να διαψεύσει

κατηγορηματικά ότι ο κ. Σημίτης προειδοποίησε τα στελέχη ή είπε οτιδήποτε

σχετικό. Όμως το θέμα παραμένει. Όπως μάλιστα έλεγε προχθές ο κυβερνητικός

εκπρόσωπος Δημ. Ρέππας, «είναι τρελό σ’ αυτή τη φάση που η Ν.Δ. αντιμετωπίζει

τόσα και τέτοια προβλήματα εξαιτίας του κόμματος Αβραμόπουλου, εμείς στα καλά

καθούμενα να δημιουργούμε εσωτερικούς αντιπάλους και εστίες προβλημάτων».

Στην υπόθεση αυτή, κατά τον κ. Ρέππα, υπάρχει ένα πρακτικό πρόβλημα: αφορά

δηλαδή τον ρόλο και τον στόχο των «διαρροέων». Ανεξάρτητα όμως από αυτό, είναι

προφανές ότι υπάρχει ένα θέμα που αφορά την επικοινωνιακή πολιτική του κ.

Σημίτη, που δεν έχει προσανατολισμό, καθώς ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται άλλοτε

αποφασισμένος να προχωρήσει έστω και μόνος, και άλλοτε να επιζητεί ­ και σωστά

­ τη στήριξη από το σύνολο των κορυφαίων στελεχών…

Το θέμα δεν είναι καινούργιο, έχει απασχολήσει και κατά το παρελθόν την

κυβέρνηση, αυτή τη φορά όμως, δεδομένου ότι συγκεντρώθηκαν πολλά θέματα, θα

απασχολήσει σύντομα το Εκτελεστικό Γραφείο όπου ορισμένοι από τους φερόμενους

ως….»συνωμότες» εμφανίζονται αποφασισμένοι να το θέσουν στον κ. Σημίτη…