Αναζήτηση
Η κ. Μαρία Κατσίγρη πήγε και χθες νωρίς το πρωί στο νεκροταφείο
Αλεξανδρούπολης, για να ανάψει το καντήλι στον γιο της που τον έχασε πριν από
επτά χρόνια. Σχεδόν καθημερινά, επτά χρόνια τώρα έκανε την ίδια διαδρομή από
το σπίτι της στο νεκροταφείο. Επτά χρόνια πόνου και θλίψης για το παλικάρι που
χάθηκε στα 26 του χρόνια.
Η κ. Μαρία Κατσίγρη πήγε στην εκκλησία και μετά επέστρεψε στο σπίτι της. Ήταν
γύρω στις 9.30 το πρωί, όταν χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού της στην
Αλεξανδρούπολη. Το σήκωσε ο σύζυγός της Δημήτρης:
Καλημέρα σας. Τηλεφωνούμε από το Αστυνομικό Τμήμα Καματερού. Πρόκειται για
τον γιο σας, Πασχάλη. Τον βρήκαμε και τον έχουμε στο Τμήμα.
Μα, τι μας λέτε. Ο γιος μας είναι νεκρός. Τον χάσαμε πριν από επτά χρόνια.
Όχι, τον βρήκαμε και είναι εδώ στο Τμήμα, επέμενε ο αστυνομικός στην άλλη
γραμμή του τηλεφώνου.
Η χαρά
Οι γονείς δεν πίστευαν στα αυτιά τους από την ανέλπιστη είδηση της
«ανάστασης», ύστερα από επτά χρόνια, του χαμένου παιδιού τους. Με λαχτάρα
πήραν το πρώτο αεροπλάνο και πέταξαν στην Αθήνα.
Μία τυχαία προσαγωγή στο Αστυνομικό Τμήμα Καματερού χθες τα ξημερώματα εδωσε
ευτυχή κατάληξη στο πρωτοφανές και απίστευτο αυτό θρίλερ που κρατησε επτά
ολοκληρα χρόνια.
Το χρονικό της απιστευτης αυτής ιστορίας αρχισε τον Ιούνιο του 1993. Ο
Πασχάλης Κατσίγρης εξαφανίσθηκε απο το σπίτι και τη δουλεια του και καθως δεν
ειχε δώσει σημεία ζωής, οι γονείς του απευθυνθηκαν στις Αρχές και εκαναν
δηλωση εξαφανισης.
Καποιες πληροφορίες της Αστυνομίας αναφέρουν οτι ο Πασχάλης, λίγο πριν αρχισει
το θρίλερ με την εξαφανιση του, απολύθηκε απο την δουλειά του.
Ο ιδιος τοτε πήρε την αποφαση να αλλαξει τρόπο ζωής, να κοψει κάθε επικοινωνία
με τους δικούς του. «Ηταν επιλογή μου να εξαφανισθώ και να μη γνωρίζει κανεις
απο το οικογενειακο μου περιβάλλον πού βρίσκομαι», είπε χθες στους
αστυνομικούς. Ζουσε σαν ρακοσυλλέκτης και τις νύχτες εβρισκε καταλυμα σε
οικοδομές.
Ο ιδιος δεν μπορουσε να φαντασθει τις εξελίξεις, τις συμπτώσεις που θα εβαζαν
σε τέτοια τραγική δοκιμασία τους γονείς του. Οι γονεις του ανησύχησαν επειδη
ειχαν χάσει καθε επαφή μαζί του και τον Ιουνιο του 1993 ηρθαν στην Αθήνα και
αφου τον αναζήτησαν, αναγκάστηκαν να απευθυνθουν στις Αρχές και στις 10
Ιουνιου να δηλώσουν την εξαφάνισή του. Λίγες ημέρες αργότερα εκβράσθηκε ενα
πτωμα στη θαλάσσια περιοχή του Φλοίσβου και οι γονεις κληθηκαν στην
Ιατροδικαστική Υπηρεσία για τη διαδικασία της αναγνώρισης.
«Πήραμε το πρωτο αεροπλανο και κατεβήκαμε στην Αθήνα», περιγράφει ο κ Δημητρης
Κατσίγρης. «Το πτωμα ηταν σε τυμπανιαια κατάσταση, το προσωπο παραμορφωμενο.
Δεν μπορέσαμε να το αναγνωρίσουμε. Ξαναπήγαμε λιγες ημερες αργότερα στο
νεκροτομείο και πάλι ειχαμε μεγαλες αμφιβολίες».
Στο μεταξύ, απο την Υπηρεσία της Σήμανσης αρχισε ο ελεγχος για τη σύγκριση των
δακτυλικών αποτυπωμάτων. «Πήραν αποτυπωματα απο το σπίτι και απο ενα ναυτικο
φυλλάδιο που ειχε βγαλει ο Πασχάλης και διαπιστωσαν οτι δεν συνεπιπταν»,
προσθετει ο στενος συγγενής της οικογένειας κ. Μόσχος Μαλιακός. Οι γονεις
επεστρεψαν στην Αλεξανδρούπολη. «Δεν μπορουσαμε να ησυχάσουμε. Αποφασισαμε να
ερθουμε πάλι στην Αθήνα για μια τρίτη αποπειρα αναγνωρισης. Οταν φθασαμε, μας
ειπαν οτι το πτωμα εχει ταφει σαν αγνωστος στο Τριτο Νεκροταφείο».
Ύστερα απο αιτηση εγινε εκταφή και ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής
Υπηρεσίας κ. Μ. Νόνας εκανε τη νεα εξεταση. Καποια σημαδια απο σκωλικοειδίτιδα
ταιριαζαν. «Ο ιατροδικαστής κ. Νόνας μού ειπε χαρακτηριστικά: «Ύστερα από 26
χρόνια πείρας πιστευω οτι ειναι το δικό σου παιδι», προσθετει ο πατέρας του
Πασχαλη, ο οποίος μεσα στη συναισθηματική του φορτιση εκανε την αναγνωριση.
