Τι συμβαίνει όταν ένας υπουργός θεωρεί ότι έχει ολοκληρώσει την παρουσία

του σε ένα υπουργείο και θέλει σώνει και καλά να αλλάξει υπουργείο; Ό,τι και

στην περίπτωση του Γιάννου Παπαντωνίου.

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ο μακροβιότερος υπουργός σ’

αυτόν τον τομέα τις τελευταίες δεκαετίες, το έλεγε από πάντα: «Εμένα ο στόχος

μου είναι να βάλω την υπογραφή μου κάτω από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ». Ο

στόχος επιτεύχθηκε, σε ένα μήνα η χώρα είναι πλέον κανονικό μέλος της

Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και ο Γ. Παπαντωνίου θεωρεί πλέον πως

«ό,τι είχε να κάνει στα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών το

έκανε».

Ταυτόχρονα σχεδόν με αυτή την παραδοχή ήρθαν τα σενάρια ότι απομακρύνεται από

τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Κάτι η παρατεινόμενη

πετρελαϊκή κρίση, κάτι οι έντονα αυξητικές τάσεις του δολαρίου, κυρίως όμως η

απελπιστικά χαμηλή πτήση του Χρηματιστηρίου τροφοδότησαν φήμες ότι ο κ.

Παπαντωνίου απομακρύνεται από την Πλατεία Συντάγματος. Οι φήμες συνοδεύθηκαν

και από άλλες φήμες ­ για τη δυσφορία του κ. Σημίτη σχετικά με την πορεία της

οικονομίας και του Χρηματιστηρίου και κατ’ επέκταση και κατά τού καθ’ ύλην

αρμόδιου υπουργού. Όμως αυτό ήταν το τελευταίο που επιθυμούσε ο κ.

Παπαντωνίου. Να υλοποιηθεί δηλαδή η επιθυμία του να αποχωρήσει από τα

υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τέτοιον τρόπο ­ με τη σφραγίδα

του αποδιοπομπαίου τράγου για την κακή, αυτή την περίοδο, πορεία της ελληνικής

οικονομίας.

Άλλωστε είναι κοινό μυστικό ότι οι φιλοδοξίες του κ. Παπαντωνίου δεν

εξαντλούνται στο να παραμείνει μέλος τους Υπουργικού Συμβουλίου, έστω και

επιτυχημένο. Επίσης, όλες οι αναλύσεις σχετικά με το ΠΑΣΟΚ και το μέλλον του

φέρουν τον κ. Παπαντωνίου ανάμεσα στους 7-8 «εν δυνάμει» πρωθυπουργούς, κατά

τον όρο που πρώτος χρησιμοποίησε ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Άρα πώς να δεχθεί να

αποχωρήσει από τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με μια τέτοια

ρετσινιά; Για τον λόγο αυτό στις αρχές της περασμένης εβδομάδας ζήτησε και

είχε συνάντηση με τον Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, επιζητώντας μια απάντηση μια

απάντηση στο ερώτημα «αν υπάρχει πρόβλημα μαζί μου». Η απάντηση που έλαβε ήταν

αυτή που και χθες επαναλάμβαναν με ιδιαίτερη ένταση αρμόδιες κυβερνητικές

πηγές: «Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον κ. Παπαντωνίου». Και με την

προσθήκη ότι «δεν υπάρχει θέμα ανασχηματισμού της κυβέρνησης».

Νωρίτερα πηγές προσκείμενες στον υπουργό ανέφεραν ότι «αυτό που ο κ.

Παπαντωνίου δήλωσε (εν προκειμένω στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία») είναι ότι

έκλεισε ένας κύκλος δημιουργίας και πως ο υπουργός θεωρεί τον εαυτό του

στρατιώτη έτοιμο να προσφέρει από όποια θέση επιλέξει ο Πρωθυπουργός».

Εύκολο είναι αυτό; Πολύ δύσκολο. Γιατί ο κ. Παπαντωνίου ­ παρεμπιπτόντως, οι

συνεργάτες του βεβαίωναν χθες βράδυ ότι α) «δεν έχει υποβάλει παραίτηση» και

β) «δεν είναι διατεθειμένος να υποβάλει» ­ μπορεί να επιθυμεί να μετακινηθεί

σε άλλο υπουργείο, όμως ο Κ. Σημίτης αυτή την ώρα είναι σε τελείως διαφορετικό

κλίμα.

Πρώτον, γιατί έχει μια φυσιολογική αλλεργία στους συχνούς ανασχηματισμούς.

Δεύτερον, δεν θέλει να αλλάξει υπουργό Εθνικής Οικονομίας σ’ αυτή την κρίσιμη

φάση που διέρχεται η ελληνική οικονομία, φοβούμενος ότι κάτι τέτοιο θα έχει

δυσανάλογα μεγάλες επιπτώσεις

Τρίτον, γιατί δεν επιθυμεί να αντικαταστήσει ακόμη έναν κορυφαίο υπουργό σε

τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ­ ούτε 15 ημέρες δεν έχουν περάσει από την

αποπομπή του κ. Πάγκαλου.

Τέταρτον, και κυριότερο ίσως, ο Πρωθυπουργός έχει εντάξει τον ανασχηματισμό

της κυβέρνησης σε ένα πλέγμα ευρύτερων πολιτικών πρωτοβουλιών, μέσω των οποίων

θα δώσει στην κυβέρνηση τα «φτερά» που της λείπουν.

Πέρα από αυτά όλα, υπάρχει και κάτι ακόμη: ο κ. Παπαντωνίου θα έβλεπε τη

μετακίνησή του σε άλλο υπουργείο ως επιβράβευση της προσπάθειάς του ­ σαν

προαγωγή. Είναι λογικό ότι τέτοιο υπουργείο (προαγωγής) θα μπορούσε να είναι

ένα εκ των Εσωτερικών, Εθνικής Άμυνας, Εξωτερικών. Όμως με τη σημερινή σύνθεση

της κυβέρνησης, όπου οι συγκεκριμένοι ρόλοι είναι δοσμένοι, όπως δοσμένοι

είναι και όσοι άλλοι (όπως το ΠΕΧΩΔΕ ή το Υγείας) θα μπορούσε ίσως να δεχθεί ο

κ. Παπαντωνίου κάνοντας μια έκπτωση στις απαιτήσεις του. Άρα; Άρα εκτός των

άλλων υπάρχει και… χωροταξικό πρόβλημα που καθιστά σχεδόν απαγορευτική τη

μετακίνηση του κ. Παπαντωνίου.

Το ερώτημα είναι αν ο νυν υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών θα

μπορέσει να «στεγασθεί» σε άλλο κορυφαίο υπουργείο, σε ένα γενικό

ανασχηματισμό της κυβέρνησης, που χρονικά προσδιορίζεται ­ εκτός σοβαρού

απροόπτου βέβαια ­ για τις αρχές της άνοιξης. Η απάντηση είναι «ναι», εφόσον ο

κ. Σημίτης αποφασίσει να προχωρήσει σε δομικές αλλαγές του κυβερνητικού

σχήματος. Αλλά το αμέσως επόμενο ερώτημα που γεννιέται είναι αν ο κ. Σημίτης

μπορεί, σ’ αυτή τη φάση, και περίπου ένα χρόνο πριν από το 6ο Συνέδριο του

ΠΑΣΟΚ, να επιχειρήσει τις συγκεκριμένες δομικού χαρακτήρα αλλαγές,

μετακινώντας κορυφαία στελέχη από κορυφαία υπουργεία που κατέχουν σήμερα!

Το συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Παπαντωνίου θα πρέπει ίσως να περιμένει. Κάτι που

και ο ίδιος φαίνεται να έχει αποδεχθεί. Άλλωστε χθες το βράδυ οι συνεργάτες

του ανέφεραν ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας θα μετάσχει κανονικά στην

αυριανή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, όπου και θα συνεχισθεί η

συζήτηση για την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Η συνεδρίαση αυτή ως

γνωστόν αποτελεί συνέχεια της ανάλογης που πραγματοποιήθηκε την περασμένη

Πέμπτη που έμεινε ημιτελής λόγω της αποχώρησης του υπουργού Εθνικής Οικονομίας

που έπρεπε να βρίσκεται την ίδια ώρα στη Βουλή.

Η ΣΥΝΟΔΟΣ

Θετικές γνώμες για τις αλλαγές και την ανανέωση

Καλά λόγια για τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας είπε ο γραμματέας της Κ.Ε. Κ.

Σκανδαλίδης αμέσως μετά τη λήξη της 4ης Συνόδου του Τομέα Οργανωτικής

Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Η Σύνοδος αυτή, παρά τη μεθοδευμένη υποβάθμισή της από το

Ε.Γ. του κόμματος, αποτέλεσε σημαντικό εσωτερικό γεγονός για το ΠΑΣΟΚ, καθώς

τα μεσαία κυρίως στελέχη του κόμματος βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν τους

προβληματισμούς τους για το μέλλον του κόμματος. Από όσα εκτέθηκαν αξία έχει

να αναφερθεί η ουσιώδης παρέμβαση του υπουργού Υγείας Αλ. Παπαδόπουλου που

υπεραμύνθηκε των αλλαγών στην οργανωτική δομή του κόμματος, και το κλείσιμο

του Κ. Σκανδαλίδη που δήλωσε ότι η ανανέωση είναι όρος επιβίωσης του ΠΑΣΟΚ εν

όψει των κινήσεων στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό.

Η συνοδός χαρακτηρίσθηκε από τη σύνθεση των απόψεων και η κυκλοφορία διαφόρων

non papers από τη λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση δεν δημιούργησε τις

εντάσεις που είχαν φοβηθεί αρκετοί. Ο γραμματέας του Τομέα Οργανωτικού Μιχ.

Νεονάκης δήλωσε στα «ΝΕΑ» σχετικά ότι «η προσπάθειά μας για την οργανωτική

ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ θα συνεχισθεί μέσα από γόνιμο διάλογο, και με

περιφερειακές εκδηλώσεις». Ο κ. Νεονάκης εξέφρασε τη χαρά και την ικανοποίησή

του «για το πολύ θετικό κλίμα που κυριάρχησε στη Σύνοδο» και πρόσθεσε ότι «το

ΠΑΣΟΚ απέδειξε άλλη μια φορά ότι μπορεί να συνθέτει και να ομονοεί για θέματα

που αφορούν την ύπαρξή του».

Τα συμπεράσματα της Συνόδου θα υποβληθούν για συζήτηση και έγκριση στο

Εκτελεστικό Γραφείο του κόμματος.