Τη δημιουργία 4 ομοειδών ασφαλιστικών ταμείων κύριας σύνταξης (από τα 23

που λειτουργούν σήμερα) θα εξετάσει η κυβέρνηση. Η ενοποίηση των ασφαλιστικών

ταμείων ­ που βρίσκει σύμφωνους και τους περισσότερους συνδικαλιστές ­ θα

αποτελέσει το μεγάλο κεφάλαιο στον επικείμενο διάλογο για το Ασφαλιστικό το

2001.

Η πρώτη απόπειρα συγχώνευσης – ενοποίησης Ταμείων γίνεται στον χώρο των

τραπεζών, όπου η κυβερνητική πρόταση προβλέπει την ένταξη όλων των

τραπεζοϋπαλλήλων για κύρια ασφάλιση στο ΙΚΑ και τη σύσταση ενιαίου επικουρικού

ταμείου.

Τα Ταμεία Συντάξεων

Το σενάριο που επικρατεί για τις ενοποιήσεις – συγχωνεύσεις (κύρια σύνταξη)

προβλέπει τα εξής:

* Την ένταξη στο ΙΚΑ όλων των Ταμείων κύριας ασφάλισης μισθωτών, δηλαδή των

Ταμείων των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, των τραπεζικών και των ειδικών Ταμείων.

* Την ένταξη στον ΟΑΕΕ (Οργανισμός Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών) και των

επιστημόνων, δηλαδή των νομικών, των υγειονομικών (ΤΣΑΥ) και του ΤΣΜΕΔΕ

(μηχανικών Δημοσίου). Ένα άλλο σενάριο προβλέπει τη σύσταση ανεξάρτητου

ταμείου επιστημόνων.

* Τη δημιουργία ειδικού ταμείου για τους δημοσίους υπαλλήλους χωρίς να

αποκλείεται και η ένταξή τους στο ΙΚΑ.

* Τη συνέχιση της αυτόνομης λειτουργίας του ΟΓΑ (αγροτών).

Η προοπτική από την ενοποίηση είναι να μη θιγούν οι παροχές που καταβάλλονται

για τους ήδη ασφαλισμένους, ενώ θα υπάρχουν και πολλά θετικά αποτελέσματα όπως

είναι η μείωση στο διοικητικό κόστος, χρηματοοικονομικά οφέλη, μέσω της

ανακατανομής της περιουσίας των Ταμείων, και «ασφαλιστικά» οφέλη μέσω της

ευρύτερης εφαρμογής της εξισορρόπησης των ασφαλιστικών κινδύνων.

Τα Ταμεία Επικουρήσεως

Όσον αφορά τα Επικουρικά Ταμεία το σενάριο προβλέπει την αυτόνομη λειτουργία

τους.

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι το εγχείρημα της ενοποίησης – συγχώνευσης των

Ταμείων είχε γίνει και στο παρελθόν αλλά χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Αξιοσημείωτη είναι η σύσταση το 1999 του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων

Επαγγελματιών από το ΤΕΒΕ, τους εμπόρους (ΤΑΕ) και το ΤΣΑ (αυτοκινητιστές).

Μάλιστα στην έκθεση του καθηγητή κ. Σπράου για το Ασφαλιστικό επισημαίνεται

ότι «η ενοποίηση των Ταμείων όπως γίνεται σήμερα δεν είναι μέτρο πολιτικής

αλλά μέτρο άφεσης αμαρτιών και προχωρά αναγκαστικά όταν κάποιο ταμείο

βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμών, συγκεντρώνοντας όλα τα ελλείμματα στο ΙΚΑ».

Η άποψη των συνδικαλιστών

Τόσο η ΓΣΕΕ όσο και οι άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις τάσσονται υπέρ της

οργανωτικής συγκρότησης του νέου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με βάση την

ενοποίηση ομοειδών Ταμείων ­ ύστερα απο μελέτη και κοινωνικό διάλογο ­ έτσι

ώστε όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου να υπάγονται σε έναν ασφαλιστικό φορέα. Η

ίδια θέση διατυπώνεται και από την Ομοσπονδία Εργαζομένων στα ασφαλιστικά

ταμεία και από την Ομοσπονδία Εργαζομένων στο ΙΚΑ. «Οι ενοποιήσεις –

συγχωνεύσεις, που πάντως δεν αποτελούν πανάκεια για τη λύση των προβλημάτων,

έχουν θετικά αποτελέσματα όταν γίνονται έπειτα από μελέτες, σωστό σχεδιασμό

και προγραμματισμό», παρατηρεί ο πρόεδρος της ΠΟΠΟΚΠ (ασφαλιστικά ταμεία) κ.

Γιώργος Κουτρουμάνης.

Δεκάδες φορείς

Σήμερα οι φορείς κύριας ασφάλισης του υπουργείου Εργασίας – Κοιν. Ασφαλίσεων

είναι 23, όλοι με τη μορφή του ΝΠΔΔ (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), οι

φορείς επικουρικής ασφάλισης είναι 35 (από τους οποίους 27 είναι ΝΠΔΔ και 8

ΝΠΙΔ), οι φορείς ασθένειας είναι 18, οι φορείς πρόνοιας είναι επίσης 18 και οι

φορείς λοιπών παροχών είναι 3. Επίσης υπάρχουν ακόμη 4 φορείς επικουρικής

ασφάλισης και 6 πρόνοιας (αρμοδιότητας υπουργείου Εθν. Άμυνας), 1 φορέας

κύριας ασφάλισης, 1 επικουρικής, 1 ασθένειας και 4 πρόνοιας αρμοδιότητας

υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας κ.ά.

Οι κατηγορίες

Ανάλογα με την επαγγελματική ομάδα τα ασφαλιστικά ταμεία κατατάσσονται σε 9

κατηγορίες:

* 23 εργαζομένων ιδιωτικού δικαίου.

* 13 προσωπικού τραπεζών.

* 10 προσωπικού δημοσίων επιχειρήσεων.

* 4 ανεξάρτητων επαγγελματιών (στους οποίους περιλαμβάνεται ο Οργανισμός

Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών).

* 11 ελεύθερων επαγγελματιών.

* 6 προσωπικού Τύπου.

* 1 αγροτών, και

* 18 δημοσίων υπαλλήλων.

Τέλος λειτουργούν και 54 Ταμεία αλληλοβοηθείας τα οποία παρέχουν

συμπληρωματικές παροχές.