ΗΘΟΠΟΙΟΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Το 1943 στην Ιτέα Φωκίδος, δίπλα στον ομφαλό του κόσμου,

δίπλα στους Δελφούς.

ΜΕΓΑΛΩΣΕ: Σε όλη την Ελλάδα, πάντοτε σε λιμάνια.

ΠΙΣΤΕΨΕ: Στη φιλία, στην αγάπη, στο ωραίο.

ΑΓΑΠΗΣΕ: Πάρα πολύ αλλά και αγαπήθηκε πάρα πολύ.

ΕΛΠΙΖΕΙ: Πάντα όσο ζει.

Η ζωή του ήταν γεμάτη πάθη, ένταση, περιπέτειες. Έζησε σε επαύλεις, σε

θαλαμηγούς, σε παλάτια, στη φυλακή. Είχε άφθονο χρήμα κατά καιρούς, αλλά

υπήρξε και απένταρος. Γνώρισε γυναίκες που ήταν πρόθυμες να κάνουν τα πάντα

γι’ αυτόν, γνώρισε και άλλες που ήθελαν μανιωδώς να τον καταστρέψουν. Υπήρξε

συνδαιτυμόνας πολλών προσωπικοτήτων. Μια τέτοια ζωή δεν μπορούσε παρά να γίνει

βιβλίο. Όντως κυκλοφόρησε πρόσφατα η ιστορία της ζωής του με συγγραφέα τη

Φρίντα Μπιούμπι. «Της μέχρι τώρα, γιατί τα σπουδαία δεν ήρθαν ακόμη», λέει ο

ίδιος.

ΕΡ.: Γιατί ένας αναγνώστης να διαβάσει την αυτοβιογραφία σας;

ΑΠ.: Γιατί και εγώ θα τη διάβαζα. Πρόκειται για την ιστορία ενός απλού

παιδιού, που μπορεί να περάσει αυτή τη ζωή που πέρασα εγώ.

ΕΡ.: Πόσο δύσκολο είναι να γράψει κανείς την ιστορία της ζωής του;

ΑΠ.: Είναι πάρα πολύ δύσκολο.

ΕΡ.: Αφήσατε κάτι από τη μέχρι τώρα ζωή σας για εσάς;

ΑΠ.: Οπωσδήποτε.

ΕΡ.: Έξι χρόνων ο πρώτος έρωτας, σύμφωνα με το βιβλίο σας. Τη θυμάστε;

ΑΠ.: Και βέβαια.

ΕΡ.: Ένα τραγούδι σε μια ταβέρνα στα Καμίνια άλλαξε τη ζωή σας. Η τύχη, οι

συγκυρίες, η μοίρα, ποιος έπαιξε ρόλο;

ΑΠ.: Δεν πιστεύω στην τύχη. Αν δεν ήταν ένα τραγούδι στα Καμίνια, θα ήταν ένα

τραγούδι στην Πλάκα ή ένα τραγούδι κάπου αλλού.

ΕΡ.: «Ντάμα σπαθί». Η ταινία στην οποία κάνατε το κινηματοφραγικό ντεμπούτο

σας. Τι σας έρχεται στο μυαλό;

ΑΠ.: Η Έλενα Ναθαναήλ και ο Σπύρος Φωκάς.

ΕΡ.: Ζαν Μορό. Υπήρξε ερωμένη σας. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θυμάστε από

αυτή τη γυναίκα;

ΑΠ.: Με έχει σημαδέψει πολύ αυτή η σχέση. Εκεί γνώρισα τον παράφορο έρωτα. Το

πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι το χιούμορ της, τη φιλικότητά της και την

απλότητά της.

ΕΡ.: Ζούσατε σε παλάτια, βίλες, μέγαρα. Ματαιότης, ματαιοτήτων…

ΑΠ.: Η καλύβα μπορεί να είναι όσο ωραία είναι ένα παλάτι. Εξαρτάται με ποιον

είσαι μαζί.

ΕΡ.: Ποιο χαρακτηριστικό του Αριστοτέλη Ωνάση σάς έκανε εντύπωση, δεδομένου

ότι υπήρξατε επί χρόνια φίλος του;

ΑΠ.: Η κρυμμένη συναισθηματικότητα και ευαισθησία.

ΕΡ.: Έχετε συναντήσει την Αθηνά;

ΑΠ.: Όχι ποτέ.

ΕΡ.: Θα θέλατε;

ΑΠ.: Πάρα πολύ.

ΕΡ.: Τι αισθήματα σας προκαλεί η τύχη της θαλαμηγού «Χριστίνα»;

ΑΠ.: Πολύ λυπηρά.

ΕΡ.: Θα θέλατε να επισκεφθείτε και πάλι τον Σκορπιό;

ΑΠ.: Ναι, για να επισκεφθώ το μαυσωλείο, τους τάφους αγαπημένων προσώπων.

ΕΡ.: Στην αυτοβιογραφία σας αναφέρετε ότι τελικά ήσασταν πολύ τυχερός που

γνωρίσατε τον Ωνάση. Με δυο λόγια, γιατί;

ΑΠ.: Γιατί πιστεύω ότι ο Ωνάσης ήταν ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους στον

κόσμο. Άνθρωπος με Α κεφαλαίο.

ΕΡ.: Ζαν Μορό , Σάρα , Ναντού. Τι συμβαίνει, τέλος πάντων, μ’ εσάς και τις

γυναίκες της ζωής σας;

ΑΠ.: Η τελευταία μού χάρισε δύο παιδιά και πολλή πίκρα. Η Σάρα μού χάρισε

ευχάριστες στιγμές και ωραία ζωή. Η Ζαν Μορό μού χάρισε έναν παθιασμένο έρωτα.

ΕΡ.: Έχετε σκεφθεί ποτέ μήπως κάνετε εσείς κάτι λάθος στις σχέσεις;

ΑΠ.: Και βέβαια.

ΕΡ.: Ρίτα Μπέλλου…

ΑΠ.: Η σημερινή σύντροφός μου. Είναι το παρόν. Η γυναίκα της ζωής μου σήμερα.

ΕΡ.: Ύδρα…

ΑΠ.: Σχεδόν πατρίδα. Αγάπησα πάρα πολύ αυτό το νησί. Σήμερα είμαι αναγκασμένος

να μην είμαι εκεί και αυτό με πικραίνει πάρα πολύ.

ΕΡ.: Πόσο μεγάλο ήταν το κόστος της έλλειψης των παιδιών σας (ζουν με τη

μητέρα τους στην Αμερική);

ΑΠ.: Μεγάλο. Κάνω σχέδια καθημερινά για αυτά. Τους μιλάω όποτε μπορούν, γιατί

εγώ μπορώ κάθε ημέρα και ελπίζω.

ΕΡ.: Η εμπειρία της φυλακής με μια λέξη. (Οδηγήθηκε στις φυλακές των ΗΠΑ

ύστερα από δικαστική διαμάχη με τη γυναίκα του Ναντού)

ΑΠ.: Η πιο δύσκολη της ζωής μου. Η μοναδική φορά της ζωής μου που σκέφθηκα ότι

ένα λεπτό στέρησης της ελευθερίας μου θα με έκανε να αυτοκτονήσω.

ΕΡ.: Γιατί τώρα αυτό βιβλίο;

ΑΠ.: Συγκυριακά. Είμαι μιας κάποιας ηλικίας και φοβάμαι μήπως φύγω από αυτόν

τον κόσμο χωρίς τα παιδιά μου να μάθουν ποιος πραγματικά ήταν ο πατέρας τους.