Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ένα ασήμαντο κομμάτι του ελληνικού

αθλητισμού. Αντίθετα αποτελούσε για δεκαετίες την αγελάδα, που έδινε ζωή σε

όλα τα άλλα αθλήματα και βοηθούσε τον πολιτισμό. Άλλωστε η αθλητική πολιτική

στη χώρα μας ασκείται, όλους τους καιρούς, με χρήματα από τον Οργανισμό

Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου.

Τα τελευταία χρόνια ο ΟΠΑΠ έριξε στην αγορά αρκετά ακόμη παιχνίδια, με

αποτέλεσμα να συρρικνωθεί ο τζίρος του ΠΡΟ-ΠΟ και φυσικά να μειωθούν σημαντικά

τα κέρδη του παιχνιδιού. Κάθε χρόνο οι ΠΑΕ ζητούσαν αύξηση του μεριδίου τους,

ενώ τώρα πρότειναν τη συμμετοχή αγώνων του ελληνικού επαγγελματικού

πρωταθλήματος στο «Πάμε Στοίχημα», ώστε να μεγαλώσει η πίτα και να πάρουν ένα

χορταστικό κομμάτι.

Το θέμα σκάλωσε στην αναξιοπιστία του ποδοσφαίρου και οι εξελίξεις έχουν

φέρει το λαοφιλέστερο άθλημα με την πλάτη στον τοίχο. Έως τώρα έχει ριχτεί

στον χώρο των γηπέδων ειδική ματιά, ενώ είναι πασίγνωστο ότι λειτουργούν

μηχανισμοί που δεν επιτρέπουν αισιοδοξία. Το πρόβλημα δεν είναι ο Βίκτωρ

Μητρόπουλος, αλλά οι παρεούλες που μέτρησαν το ποδόσφαιρο με δικά τους μέτρα

και κυρίως ένας κάθε φορά εξουσιαστής, που το παγίδευσε στις επιθυμίες του.

Ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι με την ίδια αποφασιστικότητα θα αλλάξει ο

χάρτης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Ποιος μπορεί να πιστοποιήσει ότι η

ποιότητα των διοργανώσεων θα βελτιωθεί και όλοι οι εξουσιαστές θα πεταχτούν

στη γωνία;

Η ΕΠΟ έχει τις δικές της απόψεις για τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο και τις

εξέφρασε με τη διακοπή όλων ανεξαιρέτως των πρωταθλημάτων για δύο εβδομάδες.

Αδιαφόρησε αν αυτή η κίνηση ζημιώνει το ποδόσφαιρο. Μία ημέρα μετά το ρεζιλίκι

της Εθνικής στα Τίρανα, η Ομοσπονδία έσπρωξε το ποδόσφαιρο προς τον γκρεμό.

Κόντρα στα προγράμματα των προπονητών και των ποδοσφαιριστών, αλλά και

αφήνοντας έξω από τη σκέψη της τους φιλάθλους.

Ακόμα δεν μπήκε αυτό το άθλιο ποδόσφαιρο στην εντατική; Τι περιμένουν; Τη

ληξιαρχική πράξη θανάτου;