Γιάννης Γκούμας Θέλω να παίξω στην Αγγλία

«Ο αγώνας με το Αμβούργο στην Αθήνα θα είναι πιο δύσκολος απ’ ό,τι ήταν στη

Γερμανία. Αυτοί παίζουν το τελευταίο τους χαρτί και έρχονται εδώ για να μας

νικήσουν. Εμείς πρέπει να πετύχουμε ένα γρήγορο γκολ για να μη μας πιάσει

άγχος. Θα γίνει μεγάλη μάχη»

Ο Γιάννης Γκούμας, ογκόλιθος της άμυνας του Παναθηναϊκού, μιλάει για όλα.

Είκοσι πέντε ετών σήμερα έχει ό,τι μπορεί να ονειρευτεί ένας νέος, αλλά θεωρεί

ότι ακόμη ο δρόμος είναι μεγάλος:

«Αλίμονο αν πω στον εαυτό μου ότι «έφτασα, έως εδώ ήταν». Με τον Παναθηναϊκό

είμαι «δεμένος». Ποτέ μου δεν έπαιξα σε άλλη ομάδα. Ήρθα 15 ετών στην Παιανία

και εκεί μεγάλωσα. Χαρές, λύπες. Και ξέρεις κάτι; Οι λύπες ήταν αυτές που με

έκαναν να πονάω για τη φανέλα».

­ Δηλαδή, Παναθηναϊκός και ξερό ψωμί;

«Αν παραδεχόμουν κάτι τέτοιο θα θεωρούσα τον εαυτό μου αποτυχημένο! Πάντα

πρέπει να βλέπεις μπροστά, να βάζεις υψηλότερους στόχους».

­ Και ποιο είναι το επόμενο βήμα;

«Δεν θα έλεγα όχι στην ευρωπαϊκή πρόκληση. Το αγγλικό πρωτάθλημα μου ταιριάζει

λόγω στυλ».

­ Ποια είναι τα πρότυπά σου;

«Δεν έχω πρότυπα. Δεν θέλω να μιμηθώ κανέναν. Είμαι αυτός που είμαι. Απλώς,

προσπαθώ να βελτιώσω τα λάθη μου, να γίνω καλύτερος».

Ο Γκούμας ήταν πρωταθλητής στο τρίαθλο. Εκεί, στον Αμπελώνα, στο χωριό του,

λίγο έξω από τη Λάρισα, ξεχώριζε στους αγώνες στίβου και παράλληλα έπαιζε

ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα. Ψηλό παιδί, γεροδεμένο. Τον είδε ο Νίκος

Πατσιαβούρας, τον έφερε στην Παιανία. Πάει ο στίβος…

«Είχα ένα δίλημμα. Να ακολουθήσω τον στίβο ή το ποδόσφαιρο; Στον στίβο, 12

ετών, είχα κερδίσει ήδη πολλά μετάλλια. Στο ποδόσφαιρο όλοι έλεγαν ότι ήμουν

ταλέντο. Ούτε που κατάλαβα πώς ο Πατσιαβούρας με έφερε στην Παιανία, 15 χρόνων

παιδί.

Με δοκίμασαν οι Ζάετς – Καρούλιας. Τους άρεσα και με κράτησαν. Τότε έπαιζα

δεξιός χαφ ή σέντερ φορ. Γράφτηκα στο Λύκειο Παιανίας και έμενα εσώκλειστος

στο ξενοδοχείο. Σε λίγες ημέρες τα είχα παίξει! Απογοητεύτηκα μόνος όπως

ήμουνα στους ξενώνες και ήθελα να το σκάσω. Να γυρίσω πίσω, στο σπίτι μου».

­ Και τι σε κράτησε;

«Το πείσμα. Δεν ήθελα να γυρίσω στο χωριό και να λένε οι άλλοι «καλώς τον

αποτυχημένο»! Έσφιξα τα δόντια. Αν δεν παίξω μπάλα στον Παναθηναϊκό δεν πάω

πουθενά. Λίγο αργότερα ήρθε ο Ρότσα. Με έκανε επαγγελματία. Μετά ήρθε ο Ζέκο.

Με έκανε βασικό. Ο Δανιήλ με πίστεψε και με γύρισε κεντρικό αμυντικό. Τα

υπόλοιπα τα ξέρετε»…

­ Όταν επισκέπτεσαι τον Αμπελώνα θα γίνεται χαμός…

«Κοίταξε. Εγώ δεν καβάλησα καλάμι. Οι φίλοι μου, ορισμένες φορές, με κοιτάζουν

με δέος, αλλά κάνουν λάθος. Ο χαρακτήρας μου δεν άλλαξε. Δεν το «παίζω

κάποιος». Δεν μου αρέσει να επιδεικνύομαι. Άσε που στη ζωή και στο ποδόσφαιρο

δεν ξέρεις τι μπορεί να σου τύχει από τη μια στιγμή στην άλλη».

­ Τι σου λείπει;

«Το σπιτικό φαγητό. Το φαγητό από τα χέρια της μανούλας μου. Τα γεμιστά, ας

πούμε. Μου λείπει η οικογενειακή θαλπωρή. Το τίμημα του επαγγελματισμού είναι

σκληρό. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Κάποιες στιγμές δεν τις αλλάζεις με όλα

τα εκατομμύρια του κόσμου»…

­ Πίνεις;

«Από τον Αμπελώνα είμαι να μην πίνω λίγο κρασάκι; Όλα γίνονται με μέτρο».

­ Είσαι ερωτευμένος;

«Με τη ζωή. Το ζωή με πεζό. Μην κάνεις λάθος και το γράψεις με κεφαλαίο».

­ Εργένης είσαι, διάσημος, νέος, ομορφόπαιδο.

Πώς τα πας με τις γυναίκες;

«Με τις γυναίκες το θέμα είναι δύσκολο. Δεν ξέρεις αν έρχονται για σένα ή για

τον Γκούμα του Παναθηναϊκού. Πρέπει να τις ψυχολογείς. Να τις περνάς από

διάφορα τεστ. Μην το ψάχνεις. Αυτά είναι και τυχερά»…

Ξαναγυρίζουμε στο ποδόσφαιρο. Η ζωή του Γιάννη είναι γεμάτη από μπάλα. Έχει

έναν αέρα και στο γήπεδο και στη συζήτηση. Εκτός από τον Παναθηναϊκό είναι και

η Εθνική.

­ Μας κάνατε ρεζίλι με την Αλβανία.

«Διάβασα εφημερίδες, άκουσα ραδιόφωνο. Πέσανε όλοι να μας φάνε. Δεν είχαμε

καθαρό μυαλό. Αν σκοράραμε στην αρχή θα νικούσαμε με άνεση. Θα επανορθώσουμε

στο μέλλον. Δεν είδατε τι γίνεται με την Εθνική Αγγλίας; Υπάρχει μια ξενομανία

στη χώρα μας. Τις δικές μας ήττες τις μεγεθύνουν. Τις ήττες των ξένων τις

απλοποιούν ή κάπως έτσι. Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή διαθέτει σπουδαίους

παίκτες».

­ Αν μπορούσες να πάρεις κάποιον παίκτη από τον Ολυμπιακό ποιον θα

διάλεγες;

«Τον Χούτο. Ταιριάζει στο στυλ, στο κλίμα του Παναθηναϊκού».

­ Από την ΑΕΚ;

«Το ρωτάς; Τον Ντέμη! Μεγάλος… κοντός».

­ Από τον ΠΑΟΚ;

«Κανέναν»!

Ο Γκούμας σπουδάζει στη Γυμναστική Ακαδημία, αλλά χρωστάει μαθήματα. Οι

υποχρεώσεις είναι συνεχείς, δεν προλαβαίνει να διαβάσει επαρκώς. Βλέπει

τηλεόραση και τουλάχιστον μια φορά την ημέρα παρακολουθεί ειδήσεις.

­ Πηγαίνεις στα μπουζούκια;

«Αραιά και που».

­ Ξεκινήσαμε με Παναθηναϊκό, ας κλείσουμε με Παναθηναϊκό.

Τέσσερα χρόνια χωρίς τίτλο. Τι γίνεται;

«Είναι πάρα πολλά. Ο Παναθηναϊκός είναι «καταδικασμένος» να πρωταγωνιστεί. Η

δεύτερη θέση είναι αποτυχία. Εφέτος φαίνεται ότι μπορούμε να κατακτήσουμε τον

τίτλο. Ο Σόουζα; Δεν ήρθε εδώ για να αποδείξει τίποτα. Γνωρίζαμε όλοι πόσο

μεγάλος παίκτης είναι. Στάθηκε άτυχος με τους τραυματισμούς, αλλά τώρα που

αποθεραπεύτηκε θα μας βοηθήσει. Ο Πορτογάλος είναι αξία. Βεβαίως, στην Ελλάδα

έχει περάσει μια νοοτροπία, ότι οι ξένοι είναι καλύτεροι από εμάς. Αν

εξαιρέσουμε δυο-τρεις παίκτες αυτό δεν ισχύει. Σε λίγο καιρό θα το

διαπιστώσουν όλοι».

Αυτός είναι, με λίγα λόγια, ο Γιάννης Γκούμας από τον Αμπελώνα Λάρισας.

Ξεκίνησε από ένα χωριουδάκι για να καθιερωθεί στην πρωτεύουσα. Κατάφερε πολλά

και θα καταφέρει ακόμη περισσότερα. Διότι ο Γκούμας δεν άλλαξε. Μπορεί στην

Αθήνα να μη βλέπει τον Όλυμπο, όπως από το παράθυρο του πατρικού του σπιτιού,

αλλά κουβαλάει όλην αυτήν τη λεβεντιά και την παράδοση των Θεσσαλών που, από

συνήθεια, κρατάνε ψηλά το κεφάλι…

Οι πολιτικοί αποφεύγουν την αυτοκριτική

«Με την πολιτική δεν ασχολούμαι, διότι όλοι λένε τα ίδια! Ασκούν κριτική και

αποφεύγουν την αυτοκριτική. Αν κλείσεις τα μάτια και ακούσεις έναν πολιτικό,

δεν ξέρεις πού ανήκει. Δεξιός, σοσιαλιστής, κομμουνιστής; Τα λένε ωραία, βρε

παιδί μου, αλλά δεν κάνουν σχεδόν τίποτα. Δεν τα ισοπεδώνω όλα αλλά αν το

πάρεις στα σοβαρά, θα τρελαθείς».

­ Πολιτικός;

«Η Μελίνα Μερκούρη. Σπάνια θα ξαναβγεί τέτοια γυναίκα».

­ Συνθέτης;

«Βαγγέλης Παπαθανασίου».

­ Τραγουδιστής;

«Νότης Σφακιανάκης».

­ Ποδοσφαιριστής;

«Νίκος Λυμπερόπουλος».