Αν και ανήκω σε μια γενιά που εισχώρησε στην πολιτική με γνώμονα την προσφορά

και εφόδια τους αγώνες, εν τούτοις πάντοτε πίστευα πως η ενασχόληση με το

είδος προϋπέθετε οικονομική στήριξη από ιδίους πόρους. Άκουγα διηγήσεις

παλαιοτέρων για κολοσσούς περιουσιών που κατατέθηκαν στον βωμό της πολιτικής

σταδιοδρομίας. Χωρίς βεβαίως να λείπουν και οι περιπτώσεις τής, εκ των

υστέρων, αύξησης των περιουσιακών στοιχείων ή, έστω, της αποκατάστασης των

ζημιών. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς έχοντας κάθε μήνα την αγωνία του ενοικίου

και των λοιπών εξόδων διαβίωσης, θα μπορούσα να ασχοληθώ ενεργά και

αποκλειστικά, εκτός από την ενημέρωση, με τα κοινά. Δεν γνωρίζω κανέναν

κομματικό μηχανισμό που να καλύπτει τα έξοδα των εκκολαπτομένων πολιτικών

στελεχών του. Βέβαια, στο παρελθόν η ενασχόληση στα κατώτερα επίπεδα οδηγούσε

­ εάν το κόμμα ήταν στην εξουσία ­ μαθηματικά σε κάποιο διορισμό. Κι έτσι

είχες λόγο να ενταχθείς, με στόχο να βολευτείς. Σήμερα όμως οι κρατικές θέσεις

που μπορεί να σου μοιράσει είναι ελάχιστες και για ορισμένους. Η μεγάλη μάζα

τι θα κάνει; Άντε και πετυχαίνεις μια θεσούλα συμβούλου ή κάτι τέτοιο. Αν

ναυαγήσει το καράβι τι γίνεται; Πώς θα πληρώσεις τον λογαριασμό του ρεύματος,

του νερού και του τηλεφώνου; Το σούπερ μάρκετ, τα σχολεία και τα φροντιστήρια

των παιδιών; Θα ξαναγυρίσεις στην παλιά σου δουλειά, εάν έχεις. Φτού και από

την αρχή. Εκτός και αν έχεις φροντίσει για προίκα, από όπου και αν αυτή

προέρχεται. Μόνο τότε έχεις αντοχή και άρα μέλλον στην πολιτική.

Τελευταία Νέα