ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Γράμματα από το παρελθόν

Μέσα στην αγωνία μου να μη μείνει το παιδί μου αγράμματο με τόσα που ακούω για

μεταρρυθμίσεις και άλλα τινά σπουδαία, είπα, η μάνα, να προετοιμαστώ και να

προετοιμάσω και το μικρό. Γεμάτη κέφι λοιπόν προμηθεύτηκα διάφορα αλφαβητάρια,

ακόμη και αυτά τα καταπληκτικά που είχα εγώ στην Πρώτη Δημοτικού (ξέρετε

εκείνα τα υπέροχα βιβλία με πρωταγωνιστές την Άννα, τον Μίμη και τη Λόλα) και

ξεκινήσαμε «χαλαρά» να μαθαίνουμε το «α», το «ο» και πάει λέγοντας.

Αφού πήγαιναν όλα καλά, ξεθάρρεψα και προμηθεύτηκα τα βιβλία της Πρώτης

Δημοτικού. Από το πρώτο κιόλας ξεφύλλισμα τρελάθηκα. Μα, καλά, πότε γράφτηκαν

αυτά τα βιβλία; Σε ποια παιδιά απευθύνονται; Γεμάτα με βουκολικά τοπία, μέσα

στα αρνάκια και τα κατσικάκια, και την καλή χαρά κάθε σελίδα. Είναι

χαρακτηριστική η εικόνα της οικογένειας σε μια από τις πρώτες κιόλας σελίδες

του βιβλίου που παίζει τον ρόλο της παλιάς πατριδογνωσίας, όπου ο μπαμπάς και

η μαμά φεύγουν από το σπίτι πάνω στο τρακτέρ (!) τρομάζοντας αριστερά και

δεξιά κοτούλες, ενώ το παιδί με τη σάκα στην πλάτη ξεκινά ευτυχισμένο μέσα από

τους αγρούς για το σχολείο. Τέτοιος ρεαλισμός πια…

Πείτε μου, σας παρακαλώ, τα γραμματάκια θα μάθουν τα πιτσιρίκια ή θα πρέπει ο

δάσκαλος να εξηγεί εικόνα – εικόνα την Ελλάδα του ’50; Και ακόμη περισσότερο:

Στα παιδιά των Πόκεμον και των υπολογιστών, στα παιδιά της τηλεόρασης και των

χιλίων ερεθισμάτων, ποιος θα καταφέρει να κινήσει το ενδιαφέρον για το σχολείο

με εικόνες από το παρελθόν;