Αισθήματα χαράς μετά την αγωνία

Το νέο σύστημα απέβλεπε όχι μόνο στην επιλογή των μαθητών για την τριτοβάθμια

εκπαίδευση, αλλά και στο να ελεγχθούν οι γνώσεις για να αποκτήσουν το

απολυτήριο του Λυκείου. Η ικανότητα επιλογής του συστήματος ασφαλώς είναι

αρκετά δύσκολη υπόθεση. Φαίνεται ότι υπάρχει μια άνοδος των βάσεων στις Σχολές

που έχουν πολύ μεγάλη ζήτηση. Η πίεση δηλαδή από αριστούχους μαθητές που

θέλουν να επιτύχουν σ’ αυτές τις Σχολές. Το σύστημα είχε ως σκοπό όχι μόνον να

κρίνει τις γνώσεις των μαθητών, προκειμένου να πάρουν το απολυτήριο, αλλά και

να τους επιλέξει. Έτσι ήταν υποχρεωμένο να αντιμετωπίσει όλο το φάσμα ­

μαθητών και βαθμολογιών.

Βέβαια, ένα παιδί το οποίο έχει πάρει 19,5 και δεν μπαίνει στη Σχολή της

πρώτης του επιλογής, ασφαλώς είναι πρόβλημα. Ένα σύστημα όμως που έχει να

αντιμετωπίσει 65.000 υποψηφίους δεν μπορεί να εστιαστεί μόνο στους

αριστούχους. Εν πάση περιπτώσει, τα παιδιά με τις υψηλές βαθμολογίες

ενδεχομένως δεν θα μπουν στην πρώτη τους επιλογή, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα

μπουν στη δεύτερη επιλογή, πιθανώς σε κάποια Ιατρική Σχολή περιφερειακών

Πανεπιστημίων.

Το νέο σύστημα αντιμετωπίζει ενιαία τόσο το πρόβλημα των εξετάσεων, δηλαδή της

απόλυσης των μαθητών, όσο και το σύστημα της επιλογής που είναι πλέον ένας

διαγωνισμός και εκεί πρέπει να επιλεγούν οι καλύτεροι.

Είναι ουσιαστικότερο, εξυπηρετεί καλύτερα παιδαγωγικούς σκοπούς. Το

προηγούμενο σύστημα των Δεσμών ήταν περισσότερο μηχανιστικό, ήταν περισσότερο

ένα σύστημα επιλογής. Το παλαιό σύστημα είχε να εξετάσει ήδη ανθρώπους που

είχαν πάρει το απολυτήριο του Λυκείου. Αυτήν τη φορά είναι ένα σύστημα το

οποίο εξετάζει μαθητές, εξετάζει τους τελειόφοιτους μαθητές, λογικό είναι να

είναι ευρύτερο, να είχε θέματα τα οποία αφορούν τη λυκειακή γνώση και επομένως

να οδηγηθούμε σε τέτοιας μορφής αποτελέσματα.

Ωστόσο, θα πρέπει να επισημάνει κανείς την ανάγκη να επανέλθει, ως θεσμός, η

κατοχύρωση βαθμολογίας. Με το να μην υπάρχει η δυνατότητα κατοχύρωσης της

βαθμολογίας, ουσιαστικά πριμοδοτούνται τα φροντιστήρια και δημιουργείται

αίσθηση «αδικίας» στους μαθητές. Ένα παιδί που έχει πάρει ένα 19 ή ένα 18,

ύστερα από τόση προσπάθεια και μελέτη, νιώθει «εν αδίκω» όταν το σύστημα

ακυρώνει την προσπάθειά του. Είναι σαν να ακυρώνεται η διαδικασία του

σχολείου.

Ο Νίκος Σπυρέλλης είναι πρόεδρος της επιτροπής που όρισε τα θέματα των

Γενικών Εξετάσεων.

Τελευταία Νέα