Μέτωπο κατά του ρεφορμισμού

Στη στρατηγική του «Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού

Μετώπου Πάλης» εμμένει το ΚΚΕ. Αυτό προκύπτει από τις (πολιτικές) θέσεις της

Κεντρικής Επιτροπής του που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα εν όψει του 16ου

Συνεδρίου του.

Παράλληλα το ΚΚΕ ασκεί οξεία κριτική στο «ρεφορμισμό» φωτογραφίζοντας την

εσωκομματική αντιπολίτευση που εκδηλώθηκε τελευταία στις γραμμές του, ενώ

δίνει απαντήσεις στις απόψεις των κ.κ. Μ. Κωστόπουλου και Α. Ντρέκου, χωρίς

ωστόσο να τους κατονομάζει.

Ποιοι έχουν θέση

Θέση στο «Μέτωπο» έχουν κοινωνικά κινήματα, πολιτικές δυνάμεις και πατριώτες,

δημοκράτες προοδευτικοί άνθρωποι που απαιτείται να έχουν όπως αναφέρεται «ένα

επίπεδο συμφωνίας στη γενική γραμμή κατεύθυνσης για τη λύση των προβλημάτων»

και «στην ανάγκη ρήξης με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών

επιλογών». Παράλληλα ξεκαθαρίζεται ότι από το «Μέτωπο» αποκλείονται, με

διάφορες αιτιολογίες, τα κόμματα ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ ­ με βάση τις θέσεις και τη

δράση που έχουν σήμερα οι ηγεσίες τους. Πέραν αυτών ωστόσο το ΚΚΕ προσθέτει

ότι δεν θα σταματήσει να προβάλλει την πρότασή του για δημιουργία Μετώπου και

να παίρνει πρωτοβουλίες για να συμβάλλει στην επιτάχυνση θετικών διεργασιών.

Κι αυτό, καθώς φρονεί, ότι ένα μέρος των ψηφοφόρων – οπαδών των κομμάτων αυτών

τείνει να διαφοροποιηθεί από την πολιτική των ηγεσιών.

Κατά ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.

Σε ίδια μοίρα βάζει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις θέσεις της το ΠΑΣΟΚ και

τη Ν.Δ.: «Ανεξάρτητα από διαφορές που εμφανίζουν στη φυσιογνωμία τους σήμερα

και από την ιστορική τους προέλευση, αντιπροσωπεύουν και υπηρετούν τα

συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων» αναφέρεται για Ν.Δ.

και ΠΑΣΟΚ. Και τονίζεται ότι «η προσπάθεια να αποδυναμωθεί η πολιτική και η

ιδεολογική επιρροή» των δύο κομμάτων αποτελεί μία από τις σοβαρές προϋποθέσεις

για την συγκρότηση του «Μετώπου» για το οποίο ως στόχος τίθεται η μετεξέλιξη

σε «επαναστατικό μέτωπο» και σε «επαναστατική κυβέρνηση».

Η αυτοτέλεια του ΚΚΕ

Παρά την έμφαση που δίνει η Κεντρική Επιτροπή στην προοπτική του «Μετώπου»

υπογραμμίζεται ταυτόχρονα και η «αυτοτέλεια του ΚΚΕ» βάσει της οποίας, όπως

αναφέρεται, δεν αναιρείται η ιδιαίτερη ευθύνη που έχει για την ενότητα και

συνοχή του Μετώπου και η οποία κρίνεται από την «πολιτική επιρροή και δύναμη»

του κόμματος. Στο ίδιο πλαίσιο επισημαίνεται και η ανάγκη συνέχισης των

συνεργασιών που έχουν ήδη επιτευχθεί (Κομμουνιστική Ανανέωση,

«κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες» κ.ά.).

Οι επισημάνσεις αυτές αποτελούν ουσιαστικά και απάντηση στους κ.κ. Κωστόπουλο

και Ντρέκο όταν ­ χωρίς φυσικά να τους κατονομάζει – γίνονται αναφορές σε ό,τι

παρέμβαινε ανασταλτικά στη δράση του κόμματος.

Οι ρίζες του ρεφορμισμού

«Ο ταξικός αντίπαλος, με τους μηχανισμούς του εξαπολύει επίθεση κατά του

κόμματος ­ νοιάζονται τάχα για το χαρακτήρα του ΚΚΕ ­ με το υποκριτικό και

ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι το ΚΚΕ αλλοιώνει την φυσιογνωμία του, εγκαταλείπει

την κοσμοθεωρία του, ότι τάχα μετατρέπεται σε ένα κόμμα εθνικιστικό –

θρησκευτικό», υπογραμμίζεται στο κείμενο, ενώ δεν παραλείπεται να

υπογραμμισθεί η συμβολή του ΠΑΣΟΚ «στις βαθιές ρίζες του ρεφορμισμού». Και

συγκεκριμένα ότι το κυβερνών κόμμα «σκόπιμα καλλιέργησε τις βαθιές ρίζες του

ρεφορμισμού και των επικίνδυνων αυταπατών» οι οποίες σε συνδυασμό με τις

βαθιές ρίζες συντηρητικών ιδεών και προκαταλήψεων που καλλιεργήθηκαν στη χώρα

μας μεταπολεμικά «αποτελεί σημαντική πηγή δυσκολιών για τη δράση του ΚΚΕ.

Πάντως χείρα βοηθείας στην αντιΚΚΕ επίθεση θεωρεί ότι έδωσε και η ηγεσία του

Συνασπισμού καθώς και τα στελέχη που αποχώρησαν από το κόμμα (το ΚΚΕ) το

1989-91 «αφού δεν κατάφεραν να πετύχουν τη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του».

Αυτοκριτική

Σε αρκετά σημεία των θέσεων υπάρχουν ωστόσο και σημεία αυτοκριτικής και

ερμηνείας των «αδυναμιών και καθυστερήσεων» που, όπως αναφέρει, παρατηρήθηκαν

μετά το 15ο Συνέδριο.

Ως τέτοιες καταγραφές αναφέρονται η έλλειψη ενιαίου και σταθερού

προσανατολισμού δράσης σε όλη την κλίμακα του κόμματος, η μη συνεχής διαπάλη

με τον οπορτουνισμό ­ και στα ζητήματα λειτουργίας του κόμματος ­ η

καταπολέμηση φαινομένων «οργανωτικής πλαδαρότητας», η έλλειψη υψηλού πνεύματος

συλλογικότητας κ.λπ. Όσον αφορά την δράση της ίδιας της Κ.Ε. ­ παρά τη

βελτίωση ­ επισημαίνει στον τομέα της αυτοκριτικής ότι δεν πέτυχαν τα μέλη της

να δουλεύει το καθένα «με βάση τη συλλογική πείρα» και δεν έδωσε την αναγκαία

προσοχή στην ανάπτυξη του κόμματος. Κριτική γίνεται και για τη δράση στους

εργασιακούς χώρους.

Οι θέσεις για 6 ζητήματα που «καίνε»

Οι θέσεις της Κ.Ε. του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο ­ που θα γίνει από 14-17

Δεκεμβρίου του 2000 ­ κυκλοφόρησαν χθες μαζί με τον «Ριζοσπάστη», σε ειδικό

ένθετο. Ο τίτλος στην προμετωπίδα του ενθέτου είναι «Ο αγώνας έχει προοπτική

με ΚΚΕ ισχυρό – μέτωπο λαϊκό», που συμπυκνώνει το νόημα των θέσεων του

κόμματος.

Οι θέσεις αναπτύσσονται σε 5 μεγάλα κεφάλαια (με 58 επιμέρους σημεία) και τις

επόμενες ημέρες θα δοθεί ­ και επισήμως ­ στις οργανώσεις για να αρχίσει ο

εσωκομματικός διάλογος. Σε άλλα επίκαιρα θέματα στις θέσεις επισημαίνεται:

* Για τα διαπλεκόμενα: «Δυναμώνουν οι παρεμβάσεις στο χώρο της

διανόησης, της τέχνης, γενικότερα του πολιτισμού. Επαρχιακά μέσα ενημέρωσης

εξαγοράζονται από τους μεγαλοεπιχειρηματίες – ιδιοκτήτες ισχυρών

ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, εφημερίδων και περιοδικών, με στόχο να μπει στο

περιθώριο κάθε ανεξάρτητη και ενοχλητική για το σύστημα φωνή».

* Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Η πορεία της προετοιμασίας για την

υποδοχή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, πρέπει να γίνει πορεία πάλης

του λαού κατά της κερδοσκοπίας και της διείσδυσης του μεγάλου κεφαλαίου, κατά

της τσιμεντοποίησης στους τελευταίους ελεύθερους χώρους. Αγώνας κατά της

εμπορευματοποίησης του αθλητισμού και των φαινομένων που γεννά (βία,

χουλιγκανισμό, ατομισμό – ανταγωνισμό, ντόπινγκ). Η κερδοσκοπία στον τομέα του

πολιτισμού και του αθλητισμού έχει οδηγήσει στην πλήρη αλλοίωση του ρόλου τους

στην ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην κοινωνική ευημερία».

* Για τα δημοκρατικά δικαιώματα: «Με πρόσχημα και αφορμή τη διεξαγωγή

των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα μας και την προστασία των αθλητών και των

κρατικών αντιπροσωπειών, θα οξυνθεί η επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και

τις κατακτήσεις».

* Για το ΝΑΤΟ: «Το ΝΑΤΟ αναδείχνεται παγκόσμιος τρομοκράτης. Υποτάσσει

και ενσωματώνει τον ήδη χειραγωγημένο ΟΗΕ. Επίσης και τον Οργανισμό για την

Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ο οποίος κινείται στα πλαίσια

της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Πρώτη φορά ο διεθνής ιμπεριαλισμός κατάφερε να

παραγκωνίσει πλήρως τον ΟΗΕ και διεξήγαγε τον εγκληματικό πόλεμο κατά της

Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας».

* Για την Ε.Ε.: «Η Ε.Ε., εκτός από χωροφύλακας των συμφερόντων της

πλουτοκρατίας στην Ευρώπη, εξελίσσεται και σε παγκόσμιο χωροφύλακα και

ανταγωνίζεται τον ηγεμονικό ρόλο των ΗΠΑ».

* Για ελληνοτουρκικά – Κυπριακό: «Στη μέγγενη των ιμπεριαλιστικών

σχεδίων και του ανταγωνισμού των ηγετικών δυνάμεων βρίσκονται, επίσης, το

Κυπριακό και η διαδικασία για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Οι

ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προσβλέποντας στην αγορά της Τουρκίας και στο

γεωστρατηγικό ρόλο της, θέτουν σε δεύτερη μοίρα ζητήματα που είχαν θέσει

υποκριτικά στο παρελθόν ως προϋποθέσεις για την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε.».