Αναζήτηση
Όταν στις αρχές του ’97 ψηφιζόταν ο Νόμος 2510/97 που «τακτοποιούσε» το
θέμα των ανυποτάκτων είχα υποστηρίξει από τις ίδιες αυτές στήλες την
ανεπάρκεια και τις ελλείψεις του. Δεν είμαι προφήτης, αλλά δεν χρειαζόταν
πολλά για να αντιληφθεί κανείς, ο κοινός νους, ότι τα μέτρα προσέλκυσης των
περίπου 80.000 – 100.000 ανυποτάκτων ήταν οφθαλμοφανώς ατελέσφορα.
Θυμίζω ότι, σύμφωνα με τον Νόμο, εκαλούντο οι υπόχρεοι θητείας – ανυπότακτοι
Έλληνες του εξωτερικού να επιστρέψουν και ανάλογα με την ηλικία τους να
υπηρετήσουν μερικούς μήνες με εξαγορά τού εναπομείναντος υπολοίπου της θητείας.
Από την πρώτη στιγμή, όταν το νομοθέτημα συνεζητείτο στη Βουλή, είχε τεθεί το
ερώτημα: Ποιος ανυπότακτος του εξωτερικού με οικογένεια, επαγγελματική
αποκατάσταση κ.λπ. ήταν δυνατό και λογικό να τα αφήσει και να έλθει για να
υπηρετήσει από 3 έως 12 μήνες. Όταν επέστρεφε μάλλον σίγουρα θα εύρισκε την
οικογένειά του, αλλά αμφίβολο αν εύρισκε τη δουλειά του. Εκεί που όλοι
αμφέβαλλαν, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν βέβαιο για το πείραμα. Το
θεωρούσε και «πρόκληση» στους ανυποτάκτους, μάλιστα, με τις τότε δηλώσεις του
ο υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Αποτέλεσμα; Απογοητευτικό! Μόνο το 4% των προσδοκώμενων προσήλθε. Αυτό
σημαίνει ότι:
Η «παραγωγή» άλλων χιλιάδων ανυποτάκτων συνεχίζεται με τις ευλογίες του
κράτους, δεδομένου ότι μάζες φοιτητών μετακινούνται σε ξένα πανεπιστήμια που
θα καταλήξουν, οι περισσότεροι, ανυπότακτοι.
Ογδόντα με εκατό χιλιάδες νέοι ή μεσόκοποι πλέον Έλληνες, με σπουδαία
σταδιοδρομία στο εξωτερικό οι περισσότεροι, έχουν αποκοπεί από το πληθυσμιακό,
κοινωνικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας με ευθύνη των εκάστοτε
κυβερνητών που δεν δίνουν ριζική λύση στο θέμα.
Συνεχίζεται η απώλεια συναλλάγματος που θα εισέρεε αν οι ανυπότακτοι
μπορούσαν να επισκεφθούν τη χώρα, οικογενειακώς, για διακοπές και επισκέψεις.
Εν τω μεταξύ, λόγω πάλι της στρουθοκαμηλικής πολιτικής που ακολουθείται στο
θέμα της αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας, δηλαδή των δημογραφικών
προβλημάτων, η κατάσταση βαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Το 1981 ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού μας ήταν 0,9%, το 1991 0,1% και
το 1998 -0,1% (έναντι 0,9% του μέσου όρου της Κοινότητας), δηλαδή γίναμε
λιγότεροι! Έτσι ενώ το 1993 οι διαθέσιμοι προς στράτευση ήταν 77.421 (το 1995
ήταν 93.510!), το 2011 θα είναι μόνο 53.894, όπως υπολογίζουν οι στρατολόγοι
χωρίς να προσμετρούν τα θύματα των τροχαίων, των ναρκωτικών, τα τέκνα
αναπήρων- «μαϊμούδων», τους αντιρρησίες συνείδησης, που πληθύνονται, τις μάζες
των ανυποτάκτων. Πού πάμε;
Δεν θα απαριθμήσω τα χιλιοειπωμένα μέτρα που πρέπει να λάβει η Πολιτεία για να
θεραπεύσει τη μάστιγα της υπογεννητικότητας. Έχουν αναφερθεί κατά κόρον χωρίς
να γίνεται τίποτα.
Θα εστιάσω τις απόψεις μου στο θέμα των ανυποτάκτων και γενικότερα του
φθίνοντος δυναμικού των στρατευσίμων που καλείται να υπηρετήσει τη θητεία του.
Οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν πρέπει να είναι οριστικές, να αποσκοπούν σε
μακρόπνοη αντιμετώπιση του θέματος.
Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ληφθούν τα εξής μέτρα:
1 Οριστική και τελική λύση του θέματος των ανυποτάκτων που θα κληθούν
να εξαγοράσουν τη θητεία τους έναντι υψηλού τιμήματος. Το ποσό που θα προκύψει
(υπολογίζεται άνω των 400 δισ.) να κατατεθεί στο Ταμείο Εθν. Άμυνας.
2 Στράτευση στα 18, οπότε αυτομάτως καταργείται ο όρος «ανυπότακτος»
και παραμένει ο του λιποτάκτη. Τυχόν αντιδράσεις νεολαιών να παρακαμφθούν
ασυζητητί. Ας μην επαναλάβω ότι οι κορυφαίοι των νεολαίων υπηρέτησαν με… πολιτικά.
3 Στράτευση γυναικών με περιορισμένη θητεία.
4 Ορθολογιστική κατανομή των στρατευμένων πέραν από κάθε κομματική σκοπιμότητα.
5 Θέσπιση αυστηρότερων κριτηρίων για απαλλαγές στράτευσης (από τους
1.367.706 γεννηθέντες από το 1958 μέχρι το 1974 οι 236.067 δεν στρατεύθηκαν
για διάφορους λόγους!).
Σημειώνω επίσης ότι με τη στράτευση στα 18, αμέσως μετά την αποφοίτηση από το
Λύκειο, θα εκλείψει αυτομάτως και η «βιομηχανία» αναβολών με προσκόμιση
βεβαίωσης φοίτησης ακόμη και από εκπαιδευτικά ιδρύματα-«μαϊμούδες».
Βέβαια δεν είναι καθόλου παραβλέψιμη η δίκαιη αντίδραση όλων εκείνων που
προσήλθαν κανονικά για να υπηρετήσουν. Και περισσότερο από τους φοιτητές
εξωτερικού, αυτούς τους λίγους που έσπευσαν για κατάταξη με το πέρας των
σπουδών τους. Εν τούτοις θα πρέπει οι παραπάνω να αντιληφθούν ότι το όφελος
που θα προκύψει για την Άμυνα με την οριστική λύση του θέματος αξίζει για να
μετριάσουν την κριτική τους.
Ο Κων. Φράγκος είναι υποστράτηγος ε.α., DEA Σορβόννης στην Πολιτική Άμυνα.
