Αναζήτηση
|
|
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στην όμορφη Χαλκιδική.
ΖΕΙ: Στην απάνθρωπη Αθήνα του τσιμέντου και του νέφους.
ΠΙΣΤΕΥΕΙ: Στην ποιότητα και στην ακριτική Ελλάδα.
ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ: Τι κακοτοπιές.
ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ: Με όλα τα μέσα, αλλά κυρίως με τη μουσική.
ΘΑΥΜΑΖΕΙ: Αυτούς που υπηρετούν με πίστη την τέχνη.
Ο Μανώλης Μητσιάς είναι ένας μεγάλος, πετυχημένος αλλά και πολύ σεμνός
τραγουδιστής. Όταν τον ρωτάς τι θέλει να δίνει στον κόσμο που τον ακούει,
απαντά χωρίς περιστροφές: «Μα, ασφαλώς θέλω να του δίνω ποιοτικά τραγούδια,
όχι αυτά που λέμε αναλώσιμα». Και όταν του μιλάς για το… επάγγελμα,
παρατηρεί ότι δεν βλέπει σε καμία περίπτωση τη μουσική ως επάγγελμα, αλλά ως
την ύψιστη τέχνη που θέλει να υπηρετεί με πάθος και αυταπάρνηση. Κάνει συχνά
λόγο για ιδεολογία και τονίζει ότι πάει αφιλοκερδώς να τραγουδήσει με τον
Τάσο Καρακατσάνη στο πιάνο στο Φεστιβάλ της Σύμης, γιατί «είναι χρέος όλων
μας να στηρίξουμε την ακριτική Ελλάδα».
ΕΡ.: Η αρχή στο τραγούδι;
ΑΠ.: Από τα μαθητικά μου χρόνια, στη Βόρειο Ελλάδα.
ΕΡ.: Ήσασταν και ψάλτης;
ΑΠ.: Στην Αγία Παρασκευή του χωριού μου, Δουμπιά της Χαλκιδικής.
ΕΡ.: Και τι άλλο;
ΑΠ.: Και χορωδός της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών της Βορείου Ελλάδος.
ΕΡ.: Τι σας συγκινούσε στα πρώτα βήματα;
ΑΠ.: Μου άρεσαν πολύ τα δημοτικά τραγούδια της Μακεδονίας.
ΕΡ.: Σε κέντρο πρωτοτραγουδήσατε;
ΑΠ.: Σε μπουάτ, στη Θεσσαλονίκη. Και έγιναν οι μπουάτ της μόδας…
ΕΡ.: Και φθάσατε στην Αθήνα…
ΑΠ.: Όχι ακριβώς, με πρόλαβε η δικτατορία…
ΕΡ.: Για την ακρίβεια σάς συνέλαβε…
ΑΠ.: Ναι. Θυμάστε τη δίκη των 41 φοιτητών στο Στρατοδικείο και μετά που με
στείλανε στη φυλακή, στο Γεντί Κουλέ.
ΕΡ.: Η Αθήνα ήρθε μετά;
ΑΠ.: Και ο Στρατός…
ΕΡ.: Ε, αφού ήσασταν καλή φωνή, θα σας είχαν στα πούπουλα…
ΑΠ.: Δεν με έκαναν ούτε γραφιά. Ήμουν χαρακτηρισμένος και τυφεκιοφόρος.
ΕΡ.: Και υπηρετήσατε;
ΑΠ.: Στη Βέροια.
ΕΡ.: Η μπουάτ της Αθήνας ήρθε αργότερα;
ΑΠ.: Η «Απανεμιά» στην Πλάκα.
ΕΡ.: Και ο πρώτος δίσκος;
ΑΠ.: Η «Ελευσίνα» τον Οκτώβριο του ’69. Ήμουν ακόμη στον Στρατό.
ΕΡ.: Εκεί το μάθατε;
ΑΠ.: Ναι, στην Κόρινθο ακούστηκε από τα μεγάφωνα ότι κυκλοφόρησε ο δίσκος μου
στην Κολούμπια.
ΕΡ.: Κι εσείς; Φαντάζομαι θα αισθανθήκατε περηφάνια…
ΑΠ.: Κοκκίνησα!
ΕΡ.: Πόσους δίσκους έχετε κάνει;
ΑΠ.: Περισσότερους από πενήντα!
ΕΡ.: Ο Μάνος Χατζιδάκις αγάπησε πολύ τη φωνή σας…
ΑΠ.: Έκανα τρεις δίσκους: «Η Αθανασία», «Της γης το χρυσάφι» και
«Χειμωνιάτικος ήλιος», σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.
ΕΡ.: Και ο Μίκης Θεοδωράκης σας ξεχώρισε…
ΑΠ.: Κάναμε μαζί δύο δίσκους.
ΕΡ.: Με τον Σταύρο Ξαρχάκο;
ΑΠ.: Βρεθήκαμε μαζί σε πολύ όμορφες συναυλίες.
ΕΡ.: Συναντήσατε δυσκολίες στην καριέρα σας;
ΑΠ.: Όπως όλοι… Δεν βαρυγκώμησα ποτέ.
ΕΡ.: Τι σκέφθεστε όταν τραγουδάτε;
ΑΠ.: Πρωτίστως, να προσφέρω κάτι σοβαρό στον κόσμο που ακούει.
ΕΡ.: Δηλαδή;
ΑΠ.: Να του δίνω ποιοτικά τραγούδια, όχι αυτά που λέμε αναλώσιμα…
ΕΡ.: Λένε ότι είστε καλός άνθρωπος…
ΑΠ.: Το ‘χω ακούσει να το λένε, αλλά δεν ξέρω αν είμαι…
ΕΡ.: Ο γιος σας δεν ακολούθησε το επάγγελμά σας;
ΑΠ.: Πρέπει να σας πω ότι το τραγούδι και τη μουσική δεν τα αισθάνομαι καθόλου
ως επάγγελμα. Κι αν θέλετε, σε μερικές περιπτώσεις κάτι σήμερα έχει χαλάσει.
ΕΡ.: Τι εννοείτε;
ΑΠ.: Ότι παλαιότερα υπήρχε μια ιδεολογία… Αλλά ως προς τον γιο μου…
ΕΡ.: Αναφέρεστε στις μουσικές γνώσεις του;
ΑΠ.: Ναι, παίζει πιάνο και συνθέτει.
ΕΡ.: Το έχετε κάνει και στο παρελθόν, αλλά κι αυτή την Τετάρτη πηγαίνετε να
τραγουδήσετε αφιλοκερδώς. Γιατί;
ΑΠ.: Γιατί πηγαίνω στην όμορφη μακρινή Σύμη και στο Φεστιβάλ της με τον Τάσο Καρακατσάνη.
ΕΡ.: Το αισθάνεστε;
ΑΠ.: Γιατί είναι χρέος μας να στηρίζουμε την ακριτική Ελλάδα. Αν δεν το
κάνουμε αυτό, αν δεν στηρίξουμε τους ακρίτες θα γίνουμε εδώ στην Αθήνα… ακρίτες!
ΕΡ.: Τι ετοιμάζετε αυτό τον καιρό;
ΑΠ.: Αυτό είναι μία άλλη συνέντευξη. Αυτές τις μέρες, πάντως, ετοιμάζουμε
σοβαρή δουλειά για το Μέγαρο Μουσικής με την πολύ καλή πιανίστρια Δανάη Καρά.
