Αυτή η ομάδα είναι αχτύπητη

ΜΙΑ «ΤΑΠΑ» του Στόγιαν Βράνκοβιτς, στο «Πάλα Βέρντε» του Τρεβίζο, τον Μάρτιο

του ’96 άνοιξε στον Παναθηναϊκό τον δρόμο προς την… αψίδα του (ευρωπαϊκού)

θριάμβου, στο Παρίσι. Τρία χρόνια αργότερα, το «θύμα» αυτής της «τάπας», ο

Ζέλικο Ρέμπρατσα, ένας από τους… διαδόχους του Βράνκοβιτς στον Παναθηναϊκό,

ονειρεύεται την κατάκτηση της Ευρώπης, με όπλο πλέον και την εμπειρία του.

Κάτι, δηλαδή, που του έλειπε τότε.

Ο Ρέμπρατσα θυμάται ακόμα εκείνο το κόψιμο του Βράνκοβιτς, το χαρακτήρισε δε

ως μάθημα για τη καριέρα του. Ο Σέρβος σέντερ, είναι ένα γελαστό παιδί που

αντιμετωπίζει θετικά κάθε πτυχή της ζωής, περιμένει με αγωνία της άφιξη της

οικογένειάς του στο τέλος του μήνα και ελπίζει ότι ο Παναθηναϊκός θα πετύχει

και εφέτος σε όλους τους στόχους του.

«Η αλλαγή κλίματος είναι πάντοτε κάτι πολύ σημαντικό. Πόσο μάλιστα τώρα, που

ήρθα σε μιά ομάδα με πολλές φιλοδοξίες. Ο Παναθηναϊκός είναι μία από τις

καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες και ο στόχος του είναι η Ευρωλίγκα. Φυσικά, αυτή η

ομάδα, με τόσους καλούς παίκτες στη σύνθεσή της οφείλει να είναι σε καλή

κατάσταση και να παίρνει τις νίκες που χρειάζονται έως και τον τελικό στόχο.

Έχω αγωνιστεί σε αρκετούς τελικούς στην καριέρα μου και ελπίζω ότι τα επόμενα

δύο χρόνια με τον Παναθηναϊκό θα έχω την ευκαιρία να προσθέσω και άλλες

συμμετοχές. Αισθάνομαι αρκετά δυνατός, ξεπέρασα το πρόβλημα του τραυματισμού

που αντιμετώπιζα πριν από ένα μήνα και είμαι έτοιμος να ανταποκριθώ στις

απαιτήσεις της νέας μου ομάδας. Τώρα αλλάζω κεφάλαιο. Νέα ομάδα, όνειρα,

φιλοδοξίες. Ήρθα στον Παναθηναϊκό για να κατακτήσω την Ευρωλίγκα» τονίζει ο

Ρέμπρατσα.

ΕΥΚΟΛΗ Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ

Κι η παρέα στους «πράσινους», κάθε άλλο παρά άσχημη είναι: «Το γεγονός ότι θα

έχω δίπλα μου τον Ντέγιαν (Μποντίρογκα) και προπονητής είναι ο Ομπράντοβιτς,

είναι πολύ σημαντικό. Η προσαρμογή μου θα είναι πολύ εύκολη.» Με τον

Ομπράντοβιτς, συνδέεται πλέον και με μια καλή φιλία. Συνεργάστηκαν στην

Παρτιζάν και τα δύο τελευταία χρόνια, στην Μπενετόν Τρεβίζο. Φυσικά, η πορεία

τους ήταν κοινή και στην εθνική Γιουγκοσλαβίας. Ο Ομπράντοβιτς έλεγε συνέχεια

πόσο έλειπε από την ομάδα ο Ρέμπρατσα, στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της

Γαλλίας. Άλλωστε, μόλις ο Σέρβος σέντερ ήρθε στην Αθηνα, το απόγευμα της

περασμένης Κυριακής, το πρώτο πράγμα που είπε ήταν: «Με Μποντίρογκα και

Ομπράντοβιτς είχαμε αρκετές επιτυχίες με την εθνική. Ελπίζω, ότι κάτι ανάλογο

θα γίνει και με τον Παναθηναϊκό.»

Οι γνωστοί του στην ομάδα δεν είναι μόνον οι συμπατριώτες του: «Βρήκα κι άλλα

παιδιά, όπως ο Αλβέρτης, ο Μπουντούρης, ο Καλαϊτζής, τους οποίους γνωρίζω από

τις διοργανώσεις των εθνικών ομάδων. Δεν είμαι λοιπόν, μεταξύ αγνώστων. Όλα τα

παιδιά είναι πολύ καλά και το κλίμα, όπως το έχω δει δυο ημέρες τώρα, είναι

θαυμάσιο. Δουλεύουμε πολύ, αλλά δεν λείπει το κέφι και το χιούμορ». Δεν

μπορεί, παρά να μην θαυμάζει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Είμαστε φίλοι. Μέσα στο

γήπεδο όμως αλλάζουν όλα. Αυτός είναι το αφεντικό. Με σέβεται και φυσικά, τον

σέβομαι. Είναι ένας προπονητής που ξέρει να δουλεύει πολύ σκληρά στο γήπεδο,

να μοιράζει σωστά τους ρόλους των παικτών στην ομάδα. Η συνεργασία μαζί του

είναι πολύ σημαντική εμπειρία. Το γεγονός και μόνο ότι έχει κατακτήσει τόσους

ευρωπαϊκούς τίτλους, λέει πολλά. Τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους προπονητές

στην Ευρώπη και να είστε βέβαιοι ότι το ίδιο καλή πορεία θα έχει και στον Παναθηναϊκό.»

Ο Ζέλικο Ρέμπρατσα, ήταν πρωταθλητής Ευρώπης το ’92 με την Παρτιζάν. Άλλες δύο

φορές ο ευρωπαϊκός δρόμος του στην ίδια διοργάνωση, «έκλεισε» από ελληνικούς

συλλόγους. Το ’96 ο Παναθηναϊκός απέκλεισε την Μπενετόν από το φάιναλ-φορ στο

Παρίσι, ενώ το ’98 η ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη απέκλεισε την ιταλική ομάδα από

τον τελικό στη Βαρκελώνη. Η «τάπα» του Βράνκοβιτς στο «Πάλα Βέρντε» του

Τρεβίζο, αποτέλεσε ένα καλό μάθημα γι’ αυτόν: «Τότε ήμουν πιο νέος και δεν

είχα τόσες πολλές εμπειρίες. Σε εκείνη τη φάση έκανα λάθος. Ίσως έπρεπε να

πλησιάσω περισότερο το καλάθι και να απειλήσω με διαφορετικό τρόπο. Η «τάπα»

του Βράνκοβιτς ήταν ένα καλό μάθημα για μένα. Ήταν ένα λάθος. Όμως, μέσα από

τα λάθη σου, αποκτάς εμπειρίες και διδάσκεσαι. Έτσι, μπορείς να γίνεις καλύτερος.»

ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ο Ρέμπρατσα θεωρεί την Αθήνα «ως το δεύτερο σπίτι του». Στο κλειστό γήπεδο του

ΟΑΚΑ ήταν ­ με την εθνική Γιουγκοσλαβίας ­ πρωταθλητής Ευρώπης το ‘ 95 και

παγκόσμιος πρωταθλητής το ’98: Στον τελικό μάλιστα με τη Ρωσία, το περασμένο

καλοκαίρι, εκείνο το κόψιμο στον Μιχαΐλοφ έδωσε ουσιαστικά στους «πλάβι» τον τίτλο.

«Μ’ αρέσει πολύ η Αθήνα. Οι Έλληνες μοιάζουν πολύ με τους Γιουγκοσλάβους.

Σιγουρα, μέσα σε δύο ημέρες δεν έχω δει και πολλά πράγματα, αλλά προς το παρόν

έχουμε αρκετή δουλεία. Τρέξιμο, ασκήσεις, προπόνηση. Θα λείψουμε και αρκετές

ημέρες στην προετοιμασία. Έχουμε χρόνο για τα υπόλοιπα». Ο Ρέμπρατσα, έχει ήδη

εγκατασταθεί στο σπίτι του, στα βόρεια προάστια και έως το τέλος του μήνα,

περιμένει τη συζυγό του Ντανιέλα, και τα δύο παιδιά του, τον Φίλιπ και την ­

μόλις τεσσάρων μηνών ­ Κάτια. «Ειμαι ευτυχισμένος. Στη ζωή μου δούλεψα σκληρά,

πέτυχα κάποια πράγματα. «λέει». Πάντοτε, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο. Αυτό

έχω να υποσχεθώ και στους φίλους του Παναθηναϊκού. Μ’ αρέσει να αντιμετωπίζω

τη ζωή με χαμόγελο. Θέλω πάντοτε να σκέφτομαι θετικά, κάθε πτυχή της και να

ελπίζω ότι όλα μπορούν να έρθουν ευνοϊκά.»

«Για ό,τι κάνεις στη ζωή σου», συνεχίζει, «χρειάζεται πάντοτε πολύ σκληρή

προσπάθεια. Έτσι, ποτέ δεν υποτιμώ κανέναν. Ποιος αντίπαλος ήταν ο

δυσκολότερος; Μα ο κάθε παίκτης, στον οποίο δεν θα δώσεις την σημασία που

οφείλεις. Κάθε αντίπαλος είναι δύσκολος, ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς κανέναν,

έστω κι αν ξέρεις ότι δεν διαθέτει την ανάλογη εμπειρία. Γι’ αυτό και οφείλω,

τώρα μάλιστα που ήρθα στον Παναθηναϊκό, να δουλέψω τόσο, ώστε σε κάθε παιχνίδι

να εμφανίζομαι και καλύτερος.»

ΤΟ ΝΒΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

Ο Ρέμπρατσα, απασχολεί το ΝΒΑ εδώ και αρκετά χρόνια, το 1994 ήταν επιλογή των

Σιάτλ Σουπερσόνικς στο ντραφτ (Νο 48), αλλά το αμερικάνικο όνειρο δεν έγινε

ποτέ πραγματικότητα. Ακόμα, κι αυτό το καλοκαίρι όταν πήγε στο Τορόντο και

συζήτησε με τους Ράπτορς. «Κάπου κατάλαβα ότι δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα.»

λέει. «Τους είπα, αν θέλετε, δώστε τα δικαιώματά μου, σε άλλη ομάδα. Εγω όταν

αποφασίσω να ταξιδέψω στο ΝΒΑ θέλω να παίξω και όχι να κάθομαι απλά στον

πάγκο. Έτσι, αποφάσισα να τηρήσω την υπόσχεση που είχα δώσει στον πρόεδρο του

Παναθηναϊκού Παύλο Γιαννακόπουλο. Του είχα πει ότι αν δεν συμφωνήσω στο ΝΒΑ,

θα έρθω στην Ελλάδα. Έτσι, τα δυο επόμενα χρόνια θα είμαι εδώ κι αν με θέλουν

στη συνέχεια στο ΝΒΑ, θα ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου.».

Ο Ρέμπρατσα παρακολουθεί το ΝΒΑ, «ζηλεύει» τη δόξα των Σικάγο Μπουλς, αλλά και

τις ικανότητες του Χακίμ Ολάζουον: «θα ήθελα να είχα κάτι από όλα αυτά τα

στοιχεία που διαθέτει. Ίσως, είναι ο τέλειος σέντερ. Παίζει άμυνα, έχει

ρημπάουντ, βάζει την μπάλα στο καλάθι με πολλούς τρόπους.»

Η Αθήνα, είναι σίγουρα διαφορετική πόλη από το Τρεβίζο: Κοινό στοιχείο της

Μπενετόν με τον Παναθηναϊκό, το πράσινο χρώμα της φανέλας: «Με την Μπενετόν,

πέρασα τέσσερα πολύ όμορφα χρόνια. Κάθε χρονιά βέβαια δεν ήταν απόλυτα

επιτυχημένη, αλλά κάτι πετύχαμε.. Μπορεί να μην ήταν οι τίτλοι τόσο μεγάλης

αξίας, αλλά σίγουρα, το Κύπελλο Σαπόρτα για παράδειγμα, που κατακτήσαμε

πέρυσι, ήταν μιά επιτυχία. Αυτό που μου έλειψε πέρυσι ήταν η Ευρωλίγκα. Με την

Μπενετόν φτάσαμε μιά φορά στο φάιναλ-φορ, αλλά δεν τα καταφέραμε να

αγωνιστούμε στον τελικό.».