Με μεγάλη ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε χθες ότι ο Πρωθυπουργός προτίθεται να καταργήσει τους φορολογικούς παραδείσους.

Είναι αλήθεια πως μας είχε υποψιάσει από τη Δευτέρα με διάγγελμά του.

Και μη με ρωτήσετε πώς θα τα καταφέρει διότι ο άνθρωπος που έσκισε κοτζάμ Μνημόνιο και κατήργησε όλα τα συμπαρομαρτούντα «με έναν νόμο και ένα άρθρο», ο πολιτικός που έπαιζε τα νταούλια και χόρευαν οι αγορές έχει σίγουρα το know how.

Go back, paradise!

Μην ανησυχείτε, όμως. Τίποτα δεν θα πάθουν οι φορολογικοί παράδεισοι. Ούτε στην Καραϊβική ούτε στην Ευρώπη.

Ξέρετε γιατί; Επειδή ανθούν λόγω των κυβερνήσεων που φωνάζουν εναντίον τους.

Κάθε τρεις και λίγο κάποιοι κλέβουν κάποια έγραφα από ένα δικηγορικό γραφείο. Γίνεται φασαρία, όπως παλαιότερα για τον Παναμά και το Λουξεμβούργο. Γίνεται και η συνηθισμένη πολιτική σπέκουλα.

Και μετά; Τίποτα!

Διότι οι φορολογικοί παράδεισοι ανθούν επειδή υπάρχουν φορολογικές κολάσεις. Και γι’ αυτές είναι υπεύθυνες οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί που φωνάζουν.

Ας αφήσουμε την Καραϊβική που πέφτει κομματάκι μακριά. Οι παράδεισοι βρίσκονται και στην πόρτα μας.

Γιατί οι ελληνικές επιχειρήσεις πηγαίνουν στη Βουλγαρία και την Κύπρο; Γιατί εγκαθίστανται στο Λουξεμβούργο; Γιατί αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς η Ιρλανδία που βγήκε από Μνημόνιο;

Επειδή οι χώρες αυτές διαθέτουν ένα πιο φιλικό κι ανταγωνιστικό φορολογικό καθεστώς. Το οποίο υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια.

Οχι δηλαδή σαν εκείνο που επιβάλλουν, για παράδειγμα, στους Ελληνες ο Τσακαλώτος με τον Χουλιαράκη –και μετά καμαρώνουν!

Οποιος λοιπόν πραγματικά δεν θέλει να υπάρχουν φορολογικοί παράδεισοι δεν χρειάζεται να πουλάει φούμαρα και τζάμπα μαγκιά.

Ιδού η Ρόδος. Απλή και σταθερή φορολογία. Φορολογική νομοθεσία φιλική στον φορολογούμενο. Ηπια φορολογία. Ανταγωνιστική φορολογία. Ενιαία φορολογία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πριν καταργήσουμε τον Παράδεισο ας ξεκινήσουμε να καταργήσουμε την Κόλαση.

Και μετά, ας κάνουμε όσους ελέγχους θέλουμε να πιάσουμε τους μπαγαπόντηδες. Αλλά όσο μικραίνει το κίνητρο τόσο θα γίνεται πιο αποτρεπτικό το ρίσκο.

Είναι τόσο απλό που αποκλείεται να μην το έχουν σκεφτεί. Γιατί δεν το κάνουν;

Η μια θεωρία λέει ότι οι φορολογικοί παράδεισοι συμφέρουν τους πολιτικούς. Προσωπικά, εννοώ. Δεν με πείθει.

Η άλλη θεωρία λέει ότι η υψηλή φορολογία είναι το τίμημα της λειτουργίας ενός φαύλου και πελατειακού κράτους. Την βρίσκω πιο πειστική.

Διότι αν ήταν τόσο απλό να καταργήσουμε τους φορολογικούς παραδείσους, όπως καταργήσαμε τα Μνημόνια, δεν χρειάζεται να κάνουμε μισές δουλειές.

Μπορούμε να καταργήσουμε κατευθείαν τον καπιταλισμό.

Κι άντε να δω μετά τι θα κρύβουν στους παραδείσους τα αγγελάκια!