Τα φαντάσματα παλαιότερων δεξιώσεων περιφέρονταν χθες στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου. Εν μέρει διότι υπήρχε πολύς ελεύθερος χώρος –παρά τις 1.400 προσκλήσεις, το πατείς με πατώ σε της χρυσής εποχής της Μεταπολίτευσης αποτελεί μακρινή ανάμνηση. Εν μέρει διότι η παρούσα πολιτική και πολιτειακή σύνθεση είναι λίγο σαν βρεγμένος αναπτήρας. Σπινθήρα δεν παράγει.

Η εναρκτήρια ομιλία του Προκόπη Παυλόπουλου υπήρξε υπερβολικά προσεκτική και επέμεινε στην πεπατημένη –ενότητα στα πολιτικά, στο Κυπριακό, στα εθνικά, ήπια προειδοποίηση στην Τουρκία για θέματα δημοκρατικής λειτουργίας. Πού ο Κάρολος Παπούλιας του 2008 όταν εν μέσω σκανδάλου Siemens στην τοποθέτησή του μπρος στα σκαλοπάτια άστραψε και βρόντηξε –με αποτέλεσμα να ακούγονται μετά μόνο τα φλας των φωτορεπόρτερ.

Η κάθοδος προς το περίπτερο όπου απομονώνονται ο Πρόεδρος και οι αρχηγοί ήταν η ταχύτερη στα χρονικά –πραγματικός καλπασμός. Αραγε δεν υπήρχε κανείς να τους σταματήσει για πίτσι πίτσι και χαιρετούρες –ένδειξη του πόσο παγωμένο είναι το κλίμα επί μνημονιακής Αριστεράς –ή μήπως δεν αισθάνονται άνετα οι ίδιοι;

Στα φερ φορζέ της πολιτικής

Εν πάση περιπτώσει οφείλω να πω ότι η υποχρεωτική συγκατοίκηση της πολιτικής ελίτ στα φερ φορζέ του περιπτέρου δεν είναι εξίσου φωτογενής άνευ συζύγων. Τους έχουμε δει μεταξύ τους, άλλωστε, και στη Βουλή. Ούτως ή άλλως, ο φυσιογνωμιστής πολιτικός συντάκτης μπορούσε να επιβεβαιώσει ότι προσωπική και πολιτική χημεία μεταξύ Προέδρου και Κυριάκου εξακολουθεί να μην υφίσταται. Ο πρώτος, διαχυτικός στην προσωπική επαφή, καθόταν πίσω και ήταν συγκρατημένος ενώ ο δεύτερος χειρονομούσε ασκόπως. Αντιθέτως, ο Τσίπρας που είχε πιάσει εξ αποστάσεως την πάρλα με τον Σταύρο Θεοδωράκη –κι ας έχουν γίνει βίδες πολιτικά –αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο λίγο φοβάται τη βροχή ο βρεγμένος.

Για όλα έφταιγε το γκαζόν του Προεδρικού, λοιπόν. Στο οποίο περιφέρονταν διάφορες καρακαηδόνες με παραδοσιακές φορεσιές. Πάντως, όταν ο Πρόεδρος και οι αρχηγοί εξήλθαν από το «η κόλαση είναι οι άλλοι» του περιπτέρου –μην ξεχνάμε ότι ο γαλλομαθής Παυλόπουλος παίζει και τον Σαρτρ στα δάχτυλα –η ανακούφιση ότι δεν είχαν πλέον να μιλήσουν μεταξύ τους θα πρέπει να τους έκανε πιο διαχυτικούς με τους άλλους. Επισημάνθηκαν πιο πολλά πηγαδάκια και αναμνηστικές selfies. Τι να πει κανείς; Ολα για τον Θεοχαρόπουλο, που η παρουσία του στο Προεδρικό ως αρχηγού είναι το προπατορικό πολιτικό αμάρτημα της Φώφης –ή, εν πάση περιπτώσει, το ισότιμο του ΠΑΣΟΚ στον Λεβέντη. Κάτι χρειάζεται κι αυτός.

Τελευταία Νέα