Ανάλογες ενέργειες αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της δράσης του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στα χρόνια του Χίτλερ. «Ηταν το πρώτο βήμα, το πρώτο σκαλοπάτι για την ενίσχυσή τους», παρατηρεί μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο Ντάνιελ Κέλερ, διευθυντής έρευνας στο Ινστιτούτο Μελέτης Εξτρεμιστικών Κινημάτων στο Βερολίνο. «Επειδή κάποιος συμμετέχει σε αυτά τα συσσίτια δεν σημαίνει ότι ενστερνίζεται τη νεοναζιστική ιδεολογία. Με αυτές τις πρακτικές, όμως, το NPD και άλλες αντίστοιχες οργανώσεις απενοχοποιούνται και δημιουργούν μια βάση που τους δέχεται ως πολιτικό κόμμα. Αργότερα, μπορεί να δεχτούν και τις ιδέες τους», προσθέτει ο ερευνητής.
Πριν από τις δημοτικές εκλογές του 2010 η Χρυσή Αυγή εστίασε σε γειτονιές και πλατείες του αθηναϊκού κέντρου. Ο Ηλίας Παναγιώταρος, υποψήφιος τότε δημοτικός σύμβουλος και νυν βουλευτής, είχε δηλώσει σε συνάντησή μας στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα ότι αν η οργάνωση αναδείκνυε δημοτικό σύμβουλο θα ακολουθούσαν πογκρόμ. «Θα τις κάνουμε κολέγια», είχε πει για τις αθηναϊκές πλατείες υπονοώντας διώξεις κατά μεταναστών. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2012 η στόχευση της Χρυσής Αυγής αλλάζει. Τον περασμένο Οκτώβριο η οργάνωση ιδρύει 15 νέους πυρήνες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό τους στους 43. Οχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην Εύβοια, στη Βοιωτία και στην Κόρινθο η οργάνωση μοιράζει τρόφιμα. Εφαρμόζει παντού το ίδιο σχέδιο. Οι ξενοφοβικές δράσεις αλληλεγγύης απευθύνονται μόνο σε Ελληνες. Οσοι άποροι ζητούν τη βοήθειά της επιδεικνύουν την αστυνομική τους ταυτότητα και τα στοιχεία τους καταγράφονται. Με τις σακούλες της ελεημοσύνης μοιράζεται προπαγανδιστικό έντυπο της οργάνωσης.
ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ. Ο Ντάνιελ Κέλερ αναγνωρίζει ότι η Πολιτεία δεν μπορεί να απαγορεύσει ευθέως ρατσιστικές εκδηλώσεις «ελεημοσύνης» εφόσον γίνονται από νόμιμες ομάδες ή νόμιμα κόμματα. Οπως εξηγεί όμως στα «ΝΕΑ», οι γερμανικές Αρχές προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της κοινωνικής δράσης του NPD ελέγχοντας αυστηρά κάθε πτυχή των εκδηλώσεών τους. «Ερευνούσαν εάν στις εκδηλώσεις συμμετείχαν μέλη των οργανώσεων που διώκονταν από τις Αρχές ή είχαν λερωμένο ποινικό μητρώο. Εάν έπαιζε μια μπάντα μουσική ήλεγχαν την άδειά της. Εψαχναν εάν αναρτούσαν δημοσίως απαγορευμένα ναζιστικά σύμβολα ή εάν οι διοργανωτές είχαν εκφραστεί ανοιχτά ως αρνητές του Ολοκαυτώματος. Εάν συνέτρεχαν κάποιοι από τους παραπάνω λόγους απαγόρευαν τις εκδηλώσεις», λέει ο γερμανός ερευνητής.
Στον ίδιο άξονα κινείται και η στάση του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη, ο οποίος απαγόρευσε το συσσίτιο μίσους της Χρυσής Αυγής καθώς η οργάνωση δεν είχε ζητήσει εκ των προτέρων την άδεια του δήμου ως όφειλε. Για τον Κέλερ όμως αυτές οι απαγορεύσεις δεν αρκούν, ούτε στην περίπτωση της Ελλάδας ούτε σε αυτή της Γερμανίας. «Πού βρίσκονται οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις; Πώς αντιμετωπίζουν τις τακτικές των εξτρεμιστών; Κόμματα που ασκούν περισσότερη επιρροή και έχουν μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια πρέπει να επέμβουν, να γεμίσουν το κενό στους τομείς πρόνοιας, να κερδίσουν και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών», λέει.