Να ξεκινήσω από εκεί που αφήσαμε τα πράγματα χθες. Οσοι τσίμπησαν το δόλωμα της γενναιοδωρίας των αγροτών και έπεσαν στην παγίδα των δήθεν ανοιχτών δρόμων, το πιθανότερο είναι σήμερα να το έχουν μετανιώσει, εξαιτίας της ταλαιπωρίας που υφίστανται στο οδικό δίκτυο. Ας πρόσεχαν. Τώρα, αφού έμπλεξαν, μόνο η στωικότητα σώζει. Οταν οι αγρότες των μπλόκων ανακοίνωσαν στα πλήθη των ομήρων τους ότι θα επέτρεπαν την κυκλοφορία, δεν εννοούσαν σε καμία περίπτωση ότι τα τρακτέρ θα εξαφανίζονταν. Εμείς το φανταστήκαμε έτσι. Φανταστήκαμε, δηλαδή, ότι οι δρόμοι θα άνοιγαν ως διά μαγείας, όπως η κολοκύθα της Σταχτοπούτας μεταμορφώνεται σε άμαξα και τα ποντικάκια σε άλογα, για να περνάμε εμείς άνετοι με τα αυτοκίνητά μας. Εκείνοι ποτέ δεν το είπαν. Απλώς θα παραμέριζαν λίγο τα τρακτέρ. Οχι πολύ, όσο ακριβώς χρειάζεται για να γίνεται αισθητή η ταλαιπωρία στον κόσμο και η πίεση της κοινωνίας να μεταφέρεται, όπως πιστεύουν, προς την κυβέρνηση.
Ας σκεφτούμε λίγο το μέγεθος της επιχείρησης των μπλόκων (δηλαδή, των καταλήψεων) στις εθνικές οδούς. Η συγκέντρωση των τρακτέρ κατά περιοχές, η μετακίνησή τους, η οργάνωση των συνθηκών για την παραμονή στα μπλόκα, όλη αυτή η κινητοποίηση γίνεται μία μόνο φορά και μετά δεν ξεγίνεται, μέχρι να λήξει το θέμα. Και πώς μπορεί να λήξει; Μόνο αν οι αγρότες στα μπλόκα πεισθούν κάποια στιγμή ότι ικανοποιήθηκαν. Ειδάλλως, ας έχουμε υπομονή μέχρι να εξαντληθεί η δική τους και να αρχίσουν να επιστρέφουν στα χωράφια τους – άλλωστε τα μεγάλα κρύα συνήθως έρχονται μετά τις γιορτές, οπότε ίσως συμβάλλει και αυτό στον εκφυλισμό των μπλόκων. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε οτιδήποτε άλλο, γιατί είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να συγκρουστεί με τους αγρότες στα μπλόκα. Ετσι, από τη μια, έχει δώσει εντολή στην Αστυνομία να αποφύγει προστριβές, συλλήψεις, γενικώς οποιαδήποτε μορφή νόμιμης βίας, από την άλλη, όταν ερωτάται για ποιον λόγο η Αστυνομία δεν παρεμβαίνει, αφού ο αποκλεισμός οδών απαγορεύεται εκ του νόμου, η κυβέρνηση παραπέμπει στην Τροχαία.
Σωστά κάνει η κυβέρνηση και αποφεύγει τη σύγκρουση, γιατί δεν έχει τη σχετική πολυτέλεια και ειδικά με τους αγρότες, δεδομένου ότι στην αγροτική πολιτική τα έχει θαλασσώσει. Από την άλλη πλευρά, όμως, ας μην περιμένουμε περισσότερα από όσα έχει ήδη κάνει για να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Οχι μόνο για λόγους δημοσιονομικούς, αλλά και εξαιτίας των πολιτικών διαστάσεων που έχει προσλάβει η αναμέτρηση με τους αγρότες. Το αγροτικό έχει γίνει το νέο ξυλόλιο, αν δεν το έχετε καταλάβει. Εχει γίνει, δηλαδή, το θέμα πίσω από το οποίο έχουν στοιχηθεί όλοι οι αντίπαλοι, κρυφοί και φανεροί, της κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα υποχωρήσει, τουλάχιστον με τον τρόπο που θα το ήθελαν οι αγρότες στα μπλόκα. Επομένως; Υπομονή και στωικότητα. Οσο γίνεται…
Η ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Ο αποκλεισμός των δρόμων, ειδικά δε τα εμπόδια που προκαλεί στη μετακίνηση των εκδρομέων από τις πόλεις προς την επαρχία, έχει έναν ταξικό χαρακτήρα, ο οποίος διέφυγε από τους αγρότες και τους υποστηρικτές τους. Σκεφτείτε: ποιοι είναι εκείνοι που φορτώνουν την οικογένεια στο αυτοκίνητο και πηγαίνουν στα χωριά τους; Μεσαίοι και μικρομεσαίοι, επίγονοι του μεταπολεμικού κύματος αστυφιλίας, με ζωντανές ακόμη τις ρίζες τους στην επαρχία· δεν είναι τίποτα προνομιούχοι. Οι τελευταίοι πηγαίνουν αεροπορικώς στους ωραίους προορισμούς του εξωτερικού. Δεν στριμώχνονται σε ένα αυτοκίνητο δεκαετίας, για να κάνουν Χριστούγεννα σε κάποιο χωριό της Ημαθίας με τη γιαγιά τους. Τον απλό κόσμο, λοιπόν, τον λεγόμενο κοσμάκη, ταλαιπωρούν οι καταληψίες.
Ισως δεν θα πρέπει να τους βάζω ιδέες, αλλά μια και άνοιξα αυτή τη συζήτηση, ας την πάω μέχρι το τέλος. Αν, λοιπόν, θέλουν να πλήξουν τους προνομιούχους και τους χάι, τότε, τη νύχτα μεταξύ 2 και 3 Ιανουαρίου, ας κάνουν μια αστραπιαία επιχείρηση τύπου Blitzkrieg με τα τρακτέρ τους, με σκοπό να αποκλείσουν το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Θα σου πω εγώ μετά, για πότε η κοινωνική πίεση θα χτυπήσει ταβάνι στο Μαξίμου!
