Ωραία δουλειά κάνει ο γνωστός μου, από πολλών ετών, Γιάννης Βλαστάρης, λογογράφος του προέδρου Κυριάκου Α’, «συγγραφέας» αν όχι όλων, τουλάχιστον των περισσότερων, κατά Κυριακή, απολογιστικών αναρτήσεων του αρχηγού στα social media. Δημιουργεί ένα «τσιτάτο» και εν συνεχεία ασχολούνται πολλοί μόνο με αυτό. Οχι με την ουσία. Χθες, ας πούμε, ο καλός Βλαστάρης έριξε στην αγορά το νέο προσκλητήριο του Κυριάκου Α’ προς τους αγρότες, κάτω από το σύνθημα «είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο, αλλά όχι στο παράλογο». Ποιο είναι το παράλογο στα αιτήματα των αγροτών, δεν το εξήγησε, το άφησε να σέρνεται. Ισως για να τσιμπήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός και να πέσει ο λαός σε γραφεία, ταβερνεία και καφετέριες σε ατελείωτη κουβέντα. «Μα είναι δυνατόν να τους δίνεται ρεύμα με 9,3 λεπτά την κιλοβατώρα, κι εγώ να το πληρώνω στο μαγαζί 13 και 15 λεπτά;». Μία εκδοχή.
Δεύτερη εκδοχή: «Φθηνό πετρέλαιο, και μάλιστα στο βενζινάδικο, που χωρίς τον φόρο κατανάλωσης μπορεί να πέφτει και κάτω από 1 ευρώ το λίτρο, κι εγώ να το πληρώνω 1,7 ευρώ το λίτρο για το φορτηγάκι που κάνουμε διανομές; Δουλευόμαστε τώρα». Τρίτη: «Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα; Πολύ ωραία, αλλά να μου το εγγυηθεί κι εμένα η κυβέρνηση που είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και σκοτώνομαι από το πρωί ως το βράδυ για το αβέβαιο μεροκάματο». Φυσικά υπάρχουν κι άλλες εκδοχές – ανέφερα τρεις για να καταλάβετε τι μπορεί να γεννήσει η μήτρα της δημιουργικής ασάφειας στην προπαγάνδα. Ή το παραμύθι.
Διάλογος μήνες μετά
Ωραία πράγματα, αλφαδιά, «στρωμένα», μόνο και μόνο για να ψάχνεσαι μετά την κυριακάτικη ανάρτηση του ηγέτη τι εννοούσε ο Κυριάκος Α΄ για το ποιο είναι το παράλογο και ποιο το λογικό στα αιτήματα των αγροτών…
Αλλά, ακόμη και έτσι, η αναφορά πάσχει σοβαρά. Ειδικά στο σκέλος που ο αρχηγός υποστηρίζει ότι είναι ως κυβέρνηση ανοιχτοί στον διάλογο. Μάλιστα. Ανοιχτοί, αλλά γιατί τώρα; Μήνες πριν, ήδη από τον περασμένο Μάρτιο, οι αγρότες δήλωναν ότι αν δεν δοθούν έγκαιρα λύσεις στα προβλήματά τους, δύσκολα θα τα βγάλουν πέρα. Με το που έσκασε δε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, εκεί στις αρχές Ιουνίου, έθεσαν ξανά τα προβλήματα, απαιτώντας λύσεις. Ούτε και τότε συγκινήθηκε η κυβέρνηση. Δεν αντέδρασε, όχι να «συγκινηθεί», ούτε και τον Νοέμβριο, όταν οι άνθρωποι ήρθαν Αθήνα, έκαναν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Τσιάρα και εν συνεχεία πήγαν με τα πόδια ως τα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ να υποδηλώσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης που έχει δημιουργήσει το σκάνδαλο – εξαιτίας του, η Ευρωπαϊκή Ενωση έκλεισε τη στρόφιγγα των ενισχύσεων, κι αν την ανοίγει πότε πότε, αυτά που δίνονται δεν φτάνουν «ούτε για ζήτω» που λένε.
Η ουσία είναι πως η κυβέρνηση, ο Κυριάκος Α’, ούτε τότε έκανε κάποια κίνηση προς την πλευρά τους, προκειμένου να αρχίσει ένας διάλογος και να δοθεί λύση στα σοβαρά προβλήματα του αγροτικού κόσμου. Ετσι φτάσαμε στην προτελευταία Κυριακή του χρόνου, με τα τρακτέρ στους δρόμους και την κυβέρνηση να μετράει με τα «μηχανάκια» του Κυριάκου Β’ πραγματικές απώλειες εσόδων – πλην της αξιοπιστίας της, που μας έχει αφήσει χρόνους από καιρό και να ζήσουμε να τη θυμόμαστε, την κακομοίρα…
Χάος χωρίς γιατρειά
Κι έχεις και τον φουκαρά τον Κώστα Τσιάρα, ο όποιος από γιατρός ο άνθρωπος, μικροβιολόγος αν δεν κάνω λάθος, βρέθηκε να υποδύεται τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και να μοιάζει πελαγωμένος αδυνατώντας να βρει άκρη με όλο αυτό το χάος που έχει κληθεί να διαχειριστεί. Ευκαιρίας δοθείσης, το μόνο ίσως υπουργείο που θα απαιτούσε πολιτικό με εξειδίκευση στα αγροτικά είναι το συγκεκριμένο υπουργείο. Ωστόσο διαχρονικά οι πρωθυπουργοί, όχι μόνο ο Κυριάκος Α’, το είχαν «στα λερωμένα, τ΄ άπλυτα, τα παραπεταμένα». Για να βολεύουν κανέναν πολιτικό φίλο, στην καλύτερη. Στη χειρότερη, για να «τιμωρήσουν» κανέναν που πήγαινε να σηκώσει κεφάλι ή να αμφισβητήσει την αυθεντία τους. Το αποτέλεσμα ήταν οι υπουργοί να περνάνε από εκεί και να μην ακουμπάνε, που λέει ο λόγος. Σε ένα υπουργείο το οποίο θα έπρεπε να είναι πρώτης προτεραιότητας, διότι η υποβάθμιση ή η αποσύνθεση του πρωτογενούς τομέα έχει βαριά επακόλουθα για το σύνολο της κοινωνίας και της χώρας: στην οικονομία, το δημογραφικό, την αποτροπή της αστυφιλίας και τόσα άλλα.
Αλλά πού μυαλό να δουν τα πράγματα με άλλο μάτι οι πρωθυπουργοί, του Κυριάκου Α’ συμπεριλαμβανομένου; Τοποθετούσαν στο άχαρο κτίριο της οδού Αχαρνών κόσμο με γνώμονα όσα προανέφερα. Κάτι σαν εξορία το έβλεπαν – και φοβάμαι ότι και στο μέλλον την ίδια αντιμετώπιση θα έχει αυτό το κορυφαίο κατ΄ εμέ υπουργείο. Δυστυχώς…
Το «καυτό» 26%
Ο Κ. Τσιάρας, χωρίς να εξαιρείται από τη γενική θεώρηση, όπως την περιέγραψα παραπάνω, ας πούμε ότι είναι ίσως καλύτερη περίπτωση από τον Βορίδη ή τον Αυγενάκη, που επίσης «εξορίστηκαν» από τον Κυριάκο Α’ κάποια στιγμή εκεί. Μικροβιολόγος μεν, πλην όμως ορμώμενος από μια κατεξοχήν αγροτική περιοχή, την Καρδίτσα. Και δεν κατάγεται μόνο, στην Καρδίτσα εκλέγεται κιόλας. Αρα, κάτι έχει πάρει μυρωδιά από τα αγροτικά προβλήματα. Ομως κι αυτός δεν έχει πολλά περιθώρια να ελιχθεί, χωρίς λυμένα χέρια από «πάνω». Πού από «πάνω»; Από το Μέγαρο Μαξίμου. Τον έβαλαν λ.χ. να δηλώνει ότι από τα 27 αιτήματα που έχουν τεθεί από τους αγρότες, τα 20 είτε έχουν ήδη ικανοποιηθεί είτε βρίσκονται σε ώριμη διαδικασία επίλυσης – πιάσ’ τ’ αβγό και κούρευ’ το, δηλαδή.
Τον εκθέτουν ανελέητα. Μα αν είναι 27 τα αιτήματα, γιατί να δοθούν τώρα λύσεις στα 20; Ολο το προηγούμενο διάστημα, γιατί δεν δίνονταν αυτές οι περίφημες λύσεις; Ή (το πολύ ωραίο που είπε ο υπουργός) γιατί «βρίσκονται σε ώριμη διαδικασία επίλυσης» (!!!) και δεν λύθηκαν, και μάλιστα νωρίτερα; Γιατί έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ; Και άσε και το άλλο που είπε, με την ίδια απολογητική διάθεση πάντοτε: έχει ήδη ικανοποιηθεί το 74% των αιτημάτων!..
Αρα, όλος αυτός ο πανικός που έχει παραλύσει τη χώρα, από πάνω μέχρι κάτω, γίνεται για ένα… 26% των αιτημάτων, που κανείς επίσης δεν έχει μπει στον κόπο να μας εξηγήσει τι ακριβώς αφορά. Είναι μόνο χρήματα; Είναι μόνο θεσμικές παρεμβάσεις; Είναι και τα δύο μαζί; Είναι κάτι άλλο; Στα σκοτάδια μάς έχουν αφήσει…
Η απογείωση της Ζωής
Κι όσο εμείς είμαστε αφημένοι στα σκοτάδια να κουτουλάμε ο ένας με τον άλλο και να μην ξέρουμε ακόμη και σήμερα, που ο μήνας έχει 22 Δεκεμβρίου, αν θα κάνουμε Χριστούγεννα στο χωριό, «δίπλα στο τζάκι, αγκαλιά στην πολυθρόνα», από δίπλα έχει στήσει τρελό πάρτι ο λαϊκισμός. Δεν υπάρχει μία δημοσκόπηση που να μην καταγράφει τη νέα εκτόξευση της προέδρου μπλα… μπλα… μπλα… Ζωής. Γιατί; Διότι «τους τα λέει» – και ειδικά στην Εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Δίνει σόου η γυναίκα, κι αυτό με τη σειρά του μεταφράζεται σε αποδοχή από μια κοινωνία η οποία γουστάρει απροκάλυπτα κάποιον να βρίζει ανελέητα και μέχρι τελικής πτώσεως. Και αυτό το «έργο» το οφείλουμε στην κυβέρνηση. Χωρίς τις δικές της κοπιώδεις προσπάθειες και τα κόλπα για να μπαζωθεί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε…
