Θέλω να είμαι καλοπροαίρετος. Προσπαθώ λοιπόν εντίμως να καταλάβω τι εννοεί ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν με τις πρόσφατες δηλώσεις του (9/12).

Μας λέει κατ’ αρχήν ότι «υποστηρίζουμε την άποψη της δίκαιης μοιρασιάς στην Ανατολική Μεσόγειο». Καμία αντίρρηση. Το δίκαιο ορίζεται από τον νόμο.

Αλλά δεν μας λέει τι ακριβώς μοιράζουμε. Ούτε πώς το μοιράζουμε. Ούτε ποιοι μετέχουν στη μοιρασιά και για ποιον λόγο.

Μας λέει επίσης ότι «υποστηρίζουμε την εξέταση όλων των διαφορών του Αιγαίου ως ένα σύνολο, να βρεθεί λύση στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και της καλής γειτονίας με ουσιαστικό και εποικοδομητικό τρόπο».

Ωραία ιδέα. Αλλά ποιες είναι οι διαφορές που αποτελούν το σύνολο των διαφορών; Και ποιο είναι το πρόβλημα στο οποίο ψάχνουμε λύση;

Διότι προβλήματα ασφαλώς υπάρχουν, όπως με τις θαλάσσιες ζώνες, και οι δύο χώρες τα έχουν συζητήσει πολλές φορές.

Αλλά κατά τα άλλα το Αιγαίο είναι μια θάλασσα κατά το μεγαλύτερο μέρος ελληνικής κυριαρχίας με έλληνες κατοίκους και ελληνικά νησιά, τα προβλήματα των οποίων δεν νομίζω να ενδιαφέρουν ιδιαίτερα έναν τούρκο υπουργό Εξωτερικών.

Συνεπώς σε τι ακριβώς συνίσταται το «σύνολο» των «διαφορών του Αιγαίου»; Εντόπισε καθυστερήσεις στα δρομολόγια για την Αμοργό; Ή μήπως έκλεισε κανένα μπιτσόμπαρο στη Ρόδο και του λείπει ο ντι τζέι;

Είπα όμως ότι είμαι καλοπροαίρετος. Κι ασφαλώς κανείς δεν θέλει να στερήσει την Τουρκία από τα όποια νόμιμα δικαιώματά της ως «παράκτια χώρα» στο Αιγαίο. Οποια είναι και όσα είναι.

Αλλά ούτε συνιδιοκτήτες είμαστε, ούτε συγκυρίαρχοι.

Αν λοιπόν έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους, καλύτερα να το ξεχάσουν ή να το συζητήσουν με την παρέα τους.

Διότι αυτό είναι το πρόβλημα. Πως όλοι από την εδώ πλευρά του Αιγαίου έχουμε την εντύπωση πως στην πραγματικότητα υπηρετούν μια κρυφή ατζέντα.

Και πως η ατζέντα αυτή περιλαμβάνει όχι μόνο την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας αλλά και την ανάδειξη της Τουρκίας σε έναν ηγεμονικό περιφερειακό ρόλο.

Τον οποίο φυσικά η ελληνική πλευρά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αποδεχθεί.

Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο χωρών. Κι η οποία δεν θα επιλυθεί, ούτε θα ξεπεραστεί, αν η Τουρκία δεν παραιτηθεί από ομολογημένες ή ανομολόγητες αναθεωρητικές επιδιώξεις με τις οποίες καμία «καλή γειτονία» δεν μπορεί να συμβιώσει «με ουσιαστικό και εποικοδομητικό τρόπο».

Και κυρίως αν δεν εγκαταλείψει τη μεγαλομανία να θεωρεί τον εαυτό της κάτι άλλο από εκείνο που είναι.

Τελευταία Νέα