Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας του Τσίπρα διαφήμισε την παρουσία του στο Παλλάς από την προηγούμενη κιόλας μέρα, λέγοντας ότι η «Ιθάκη» έχει ενδιαφέρον γιατί μπορεί να συμβάλλει στη συζήτηση για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Ο υπουργός Οικονομικών του, πάλι (όχι ο «σελέμπριτι», που τον παρομοίασε με τον Μελάνθιο, τον «άπιστο τσοπάνη του Οδυσσέα που προσχώρησε στους μνηστήρες», ο άλλος), θεωρεί ότι ο συγγραφέας «πολιτικά δεν έχει καταλάβει πόσες μεγάλες ριζικές αλλαγές πρέπει να γίνουν», ούτε έχει κάνει «ανασκόπηση για το τι πήγε στραβά και ως αντιπολίτευση» έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ «από το 31% στο 18%». Κι όχι μόνο.
Πέρα από τη διαφωνία του με το ιδεολογικό μοντέλο το οποίο εμφανίζεται να εισηγείται ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός πια, έχει κι ενστάσεις για εκείνο της εσωκομματικής δημοκρατίας που συνεχίζει να πρεσβεύει. Ετσι, έχει κομψά αποκλείσει μια συμπόρευσή τους. Στα κεντροαριστερά κι αριστερά πηγαδάκια αρκετοί αναγνώστες του βιβλίου αναρωτιούνται τι ακριβώς προσφέρει στην ενότητα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου αυτός που μοιράστηκε με το ευρύ κοινό τόσες αρνητικές του σκέψεις για πρώην συντρόφους του.
Καχυποψία
Ακόμη κι οι αμφίθυμοι απέναντί του, σαν την υπουργό Εργασίας της κυβερνώσας Αριστεράς (η οποία δεν σήκωσε το γάντι που της πέταξε), την ώρα που δηλώνουν υπέρ των συγκλίσεων, επισημαίνουν πως το κριτήριο με το οποίο θα κριθούν όλοι είναι αν λειτουργούν «στην κατεύθυνση συσπείρωσης δυνάμεων». Διατηρούν, δηλαδή, τις επιφυλάξεις τους για τη συνεργατική του διάθεση. Εύλογα. Αλλωστε, η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι ο Τσίπρας μιλάει συχνά για συμμαχίες αλλά τις προσεγγίζει μέσα από εκείνο το λενινιστικό τσιτάτο, σύμφωνα με το οποίο σ΄αυτές πάντα ένας κάνει το άλογο κι ένας τον καβαλάρη.
Στις δε διαρροές από την Αμαλίας εδώ και μήνες υπονοείται πως δεν θα βρουν όλοι μια θέση στο νέο καράβι επειδή κάποιοι αντιμετωπίζονται σαν βαρίδια από τον επίδοξο καπετάνιο. Για να το πούμε με λιγότερα λόγια: στην ήδη μεγάλη καχυποψία που επικρατεί στην πλευρά του κομματικού φάσματος από τα κεντροαριστερά μέχρι τα πολύ αριστερά, το τσιπρικό rebranding φαίνεται να προσθέτει κι άλλη. Κι αν δεν πιστεύουν πολλά στελέχη πως έχει τα φόντα να τους ενώσει, γιατί να πειστούν ότι είναι ικανός να φτιάξει τον άλλο πόλο οι ψηφοφόροι – κι ειδικά εκείνοι που εγκατέλειψαν τον δικό του ΣΥΡΙΖΑ το 2023;
